قدس آنلاین- در این مراسم دکتر محمدرضا سنگری با مقایسه‌ای میان این ۲ شاعر، گفت: انسان‌های بزرگی هستند که جذبه و شکوهشان شما را می‌ایستاند. یعنی وقتی روبه‌روی آن‌ها قرار می‌گیرید، تا زمانی که خودشان سخن نگویند، نمی‌توانید سخن بگویید. استاد مشفق کاشانی و شهید احمد زارعی از این ویژگی برخوردار بودند.

سنگری معلمی را خصلت مشترک هر ۲ شاعر دانست و بر نقش شهید زارعی در اتصال حوزه‌های آکادمیک با ادبیات دفاع مقدس و نیز تئوری‌پردازی او در این حوزه تأکید کرد و گفت: این ۲ بزرگوار محل تلاقی جریان‌های گوناگون ادبی بودند و برای نزدیک‌کردن دل‌ها بسیار تلاش می‌کردند.

آرش شفاعی، دبیر گروه فرهنگ و هنر روزنامه «قدس»، دیگر سخنران این مراسم بود. وی با ابراز تأسف از اینکه شهید زارعی عمری به‌کمال مانند استاد مشفق کاشانی نداشت، گفت: خیلی‌ها به نقش زارعی در ایجاد مؤسسات ادبی و تئوری‌پردازی‌هایش اشاره می‌کنند اما چرا کسی نمی‌گوید بعد از او چه بر سر کارها و ایده‌هایش آمد؟

وی افزود: چرا کسی نمی‌پرسد چرا کنگره شعر دفاع مقدس که یادگار شهید زارعی است، سال‌هاست که برگزار نمی‌شود؟ جلسه شعر حوزه هنری مشهد در زمان مدیریت زارعی بر حوزه هنری مشهد به یکی از جریان‌های تأثیرگذار فرهنگی کشور تبدیل شده بود که شاعران مطرحی را به کشور معرفی کرد. بعد از زارعی چه بر سر این جلسه آمد؟ جلسه شعر حوزه هنری مشهد بعد از او دیگر جریان‌ساز نشد و به نشستی معمولی و کم‌اثر تبدیل گشت و کسی هم در این باره حرفی نزد.

رضا اسماعیلی شاعر دیگری بود که در سخنانش شاعران اصیل انقلاب را «شهیدان عدالت» نامید و گفت: امروز کشور ما از لحاظ عدالت‌خواهی در موقعیت خوبی به سر نمی‌برد. ما شاعران چرا سکوت کرده‌ایم و در برابر بی‌عدالتی ها فریاد نمی‌زنیم؟ امروز می‌بینیم که افراد ۳۰ شغله در مناصب مختلف حضور دارند ولی آب از آب تکان نمی‌خورد.

حجت‌الاسلام سیدعبدالله حسینی شاعر دیگری بود که با اشاره به مشی شهید زارعی در جذب افرادِ با سلایق مختلف، گفت: امروز پس از ۴ دهه از انقلاب هنوز تحمل یک صدای مخالف را نداریم و هر کسی صدایی خلاف ما داشته باشد، او را از رده خارج می‌کنیم. اما شهید زارعی می‌گفت اگر ما دست این‌ها را نگیریم، جذب آن طرف می‌شوند و باید به آن‌ها کمک کرد.

سید عبدالجواد موسوی نیز در این مراسم گفت: احمد زارعی برای ما حکم مرتضی کیوان را داشت که اگر چه چیز دندان‌گیری منتشر نکرد اما در زمان حیاتش در سال‌های پیش از انقلاب تأثیر زیادی روی شاعران، نویسندگان و برخی از روشنفکران گذاشت. این دریغ همواره با ماست که چرا احمد زارعی بیشتر زنده نماند و ما فرصت نکردیم از او استفاده کنیم.