قدس آنلاین- با توجه به شاخص‌های پنج گانه انقلابی گری از نگاه رهبر معظم انقلاب، می‌توان ابعاد مختلف گفتمان انقلابی گری را در حوزه اقتصادی و معیشتی جامعه جداگانه برشمرد و در آن تأمل و دقت کرد؛ اما باید توجه داشت که این خرده گفتمان‌ها، اولاً متأثر از مقتضیات زمانی بوده و ثانیاً آن‌ها را تنها در تمایز با گفتمان رقیب و حریف می‌توان به طور دقیق شناخت.
خرده گفتمان‌های اقتصادی و معیشتی انقلاب اسلامی را می‌توان در موارد ذیل خلاصه کرد:
۱- خدمت‌رسانی، محرومیت زدایی و ریشه کنی فقر
۲- کارآمدی اقتصاد مقاومتی با رونق تولید ملی و اشتغال
۳-عدالت، مبارزه با اشرافیت، فساد و تبعیض
در ذیل هر یک از این خرده گفتمان‌های اقتصادی، شعارها، ارزش‌ها و همچنین پاسخی بر مطالبات بر حق مردمی، تعریف خواهد شد؛ همچنان که در مقابل هر یک از این خرده گفتمان ها، خرده گفتمان یا وضعیتی برآمده از عملکرد گفتمان رقیب نیز قابل شناسایی است.
۱- در خرده گفتمان خدمت‌رسانی و محرومیت زدایی، جریان مقابل انقلاب اسلامی را می‌توان تحت عنوان به خودرسانی و محروم زدایی تعریف کرد. جبهه انقلاب به حمایت از تولیدثروت توأم با توزیع عادلانه ثروت و توزیع عادلانه امکانات پیشرفت می‌اندیشد و جریان غربگرا مسیر ثروت اندوزی و دادن سرریز ثروت اغنیا به فقرا برای ممانعت از شورش آن‌ها را می‌پیماید.
۲- در خرده گفتمان «اقتصادمقاومتی، رونق تولید ملی و اشتغال» جریان مقابل انقلاب اسلامی، جریانی است که اساساً به اقتصاد مقاومتی و درون زا هیچ اعتقادی ندارد و حل معضلات داخلی را در خارج از مرزهای ایران اسلامی جست‌وجو می‌کند و کار به جایی رسید که حتی واردات مدیر صنعتی از خارج را تجویز کردند. نقطه غفلت اصلی آن این است که اساساً هیچ کشوری بخصوص دشمنان قسم خورده ایران اسلامی هیچ گاه قدم از قدم برای اقتصاد ما بر نخواهند داشت، مگر آنکه؛
اولاً: سود بسیار زیادی برای خود آن کشور داشته باشد و ثانیاً: دخالت آن‌ها به نحوی صورت گیرد که برای مدت‌ها و چه بسا همیشه، ایران را در آن زمینه اقتصادی به طور کامل وابسته کند.
۳- در مقابل خرده گفتمان انقلاب اسلامی در زمینه برقراری عدالت و مبارزه با اشرافیت، فساد و تبعیض در کشور، جریانی وجود دارد که اساساً درک درستی از مفهوم عدالت ندارد، چه برسد به اینکه بخواهد آن را در جامعه پیاده کند. امتزاج نگاه و مدل اقتصادی این جریان با مفهوم توسعه غربی که در آن سرمایه و پول است که به فرد و حکومت مشروعیت می‌بخشد، آن‌ها را نسبت به مفهوم الهی عدالت، بیگانه ساخته است. نسبت طبقات جامعه در نظر ایشان آنچنان است که از سرریز ثروت زراندوزان و مرفهین باید به طبقه آسیب پذیر بخشید تا آنجا که طغیان نکنند و بنابراین تبعیض نه تنها مذموم نیست که امری طبیعی خواهد بود.
جمع بندی آنکه به دلیل تقابل جدی گفتمان رقیب غربگرا در برابر گفتمان اصیل انقلاب اسلامی در حوزه اقتصاد و معیشت، جمهوری اسلامی هنوز نتوانسته است به استقلال اقتصادی همپای استقلال سیاسی دست یابد و پیاده سازی مدل‌های توسعه گرای غربی به جای مدل پیشرفت ایرانی - اسلامی بشدت بر محیط اقتصادی ایران اثرگذار بوده است.