قدس آنلاین- در شرایطی که یک عده که خودشان از هم پاشیده‌اند؛ از فروپاشی! و بن‌بست و بحران... حرف می‌زنند، وقتی به واقعیت نگاه می‌کنید در سینما که عرصه تسخیر شده توسط روشنفکرها و غرب‌زده‌ها تلقی می‌شد، چهارتا فیلم همزمان اکران شده. هر چهار تا هم پرفروش و هر چهارتا هم ذیل گفتمان انقلاب. مصادره در بیست سال اخیر اولین فیلم سینمایی است که ساواک و سلطنت‌طلب‌ها را زده. لاتاری غیرت ملی را مطرح کرده. به وقت شام و فیلشاه هم یک جور دیگر.
در علم مدیریت، راهبرد یعنی کشف و استحصال مزیت نسبی پایدار در شرایط رقابتی. فیلشاه این مزیت انحصاری را نسبت به فیلم‌های غرب زده دارد که در ۸۰۰ نماز جمعه کشور معرفی شود و برایش بلیت فروخته شود. بله یکسری امکانات هم آن‌ها دارند و ما نداریم. آن‌ها در رسانه قوی هستند، ما ضعیف‌تریم، ولی ما هم امکاناتی داریم که آن‌ها ندارند. مثل همین انگیزه‌های داوطلبانه، همین شور جوانانه‌ نسل جدید انقلاب که در یک نماز جمعه ۴۰۰ بلیت می‌فروشد. در صومعه‌سرا دیروز فیلشاه ۵/۳ میلیون فروخته است.
مثل اینکه عملیات والفجر هشت در جریان باشد، ولی مساجدِ پشت جبهه؛ بی‌اعتنا باشند. «کأن لم یکن شیئا مذکورا». در دفاع مقدس، وقتی عملیاتی می‌شد بلافاصله سر چهارراه‌ها و جلوی مسجدها بلندگو می‌گذاشتند، صندوق کمک به جبهه در مساجد راه می‌افتاد، شوری ایجاد می‌شد. اکنون این عملیات شروع شده است. چهارتا اسکادران سینمای انقلاب فیلم ساخته‌اند. باید پشتیبانی کنیم. بالاخره ما یک وُسعی داریم. انگار درکی نداریم چه اتفاق بزرگی افتاده.
بلیت ‌فروشی در نماز جمعه سبزوار بهترین مثال است. چرا در بیرجند و اهواز و تبریز و مشهد نشده است؟ این مشکل جشنواره عمار است. نه ربطی به تهیه‌کننده دارد، نه کس دیگری. در تبریز امام جمعه هم پای کار آمده است. باید فقط دراستان‌های آذری؛ سه چهار میلیارد تومان فروش می‌کرد.
ما باید در لحظه؛ تشخیص بدهیم چه کنیم. شماها باید افسران جنگ نرم باشید.
همه می‌گویند «ما همه سرباز توییم خامنه‌ای». آقا می‌گوید من می‌خواهم افسر باشید!
ما می‌گوییم نه، می‌خواهیم سرباز باشیم! می‌گوید من افسر می‌خواهم که خودش بفهمد، اجتهاد کند که چه کند. افسر جنگ نرم باید بفهمد که اگر به وقت شام ۳۰ میلیارد بفروشد انقلابی در سینمای ایران به وجود خواهد آمد. اگر به وقت شام ۳۰ میلیارد فروش کند یعنی تیر خلاص به نه غزه نه لبنان. و شوق این را داشته باشید که این هدف محقق شود. و این خیلی دور از دسترس نیست و شدنی.
ما اکنون می‌توانیم خودمان را معطل آسیب‌شناسی ستادها کنیم، ولی می‌توانیم هم بگوییم آتش به اختیار. این را متناسب با فرصت‌های فوری و از دست‌رونده، هدف عملیاتی خود قرار دهید. بعد ساز و کارهایش را بچینید و ابتکار کنید. اگر قرار است به وقت شام ۳۰ میلیارد بفروشد باید چه کار کنیم. بعد دیگر به معنای واقعی کلمه؛ کار شبانه‌روزی و جبهه‌ای می‌شود.