ماجرا از این قرار است که شرکت نایکی در سوئد قراردادی اسپانسری با سامان قدوس امضا کرده بود، اما ظاهراً این قرارداد با بازیکن تیم ملی فوتبال کشورمان به‌عنوان یک شهروند سوئدی به امضا رسیده بود. از آنجایی که قدوس بازی در تیم ملی ایران را انتخاب کرد، این شرکت آمریکایی برای اینکه شیطنت کند، قرارداد خود را طبق مفادی که در آن ملیت قدوس سوئدی عنوان شده بود، فسخ کرد و کفش‌های خود را به این بازیکن تحویل نداد. این مسئله تا حدودی حاشیه‌ساز و این‌گونه مطرح شد که شرکت نایکی بازیکنان تیم ملی ایران را تحریم کرده است، اما ظاهراً موضوع به این بزرگی هم نبود، چرا که بسیاری از بازیکنان تیم ملی در تمرینات این چند روز کفش‌های نایکی به پا کرده‌اند که البته آنها قراردادی با این شرکت ندارند. استفاده آنها از این کفش‌ها فقط به جهت این است که انتخاب کرده‌اند با کفش‌های این شرکت بازی کنند و در این میان نه سفارشی در میان است و نه قراردادی.

با این حال پس از رفتار نامناسب شرکت نایکی با سامان قدوس، این چنین مطرح شد که کارلوس کی‌روش به این مسئله واکنش نشان داده است. البته سرمربی تیم ملی به همراه تمام بازیکنان در نامه‌ای به فیفا از کشته شدن روح جوانمردی فوتبال ابراز ناراحتی کرده و رفتار شرکت نایکی را به دور از جوانمردی دانستند. همین مسئله باعث شد تا برخی اشاره‌هایی نیز به بحث تحریم بازیکنان ایران از سوی شرکت آمریکایی نایکی داشته باشند و البته فیفا نیز درصدد توضیحاتی در این خصوص بود.

با پیگیری‌هایی که فیفا کرده بود، آنها متوجه این موضوع شده بودند که ماجرای تحریم نایکی مربوط به تیم ملی ایران نیست، بلکه آنها فقط با سامان قدوس چنین برخوردی کرده‌اند که آن‌هم مربوط به ملیت پیشین این بازیکن بوده است، به این دلیل که شرکت نایکی با سایر بازیکنان ایران قراردادی نداشته است. بخش رسانه‌ای فیفا قصد داشت در این خصوص توضیح رسمی بدهد، اما آنها در آستانه جام جهانی از این کار پشیمان شدند، به این علت که نمی‌خواستند موضوع به حاشیه‌ای جهانی تبدیل شود و از این‌رو از طریق رابطه‌هایی که در بخش رسانه‌ای فیفا داشتند، به توضیحی مختصر که به رسانه‌ها داده شد، اکتفا کردند.