به گزارش گروه اقتصادی قدس آنلاین، یکی از مسائلی که نظام پولی کشور را با مشکلات جدی مواجه ساخته، امتیازات غیرمنطقی‌ است که بانک‌ها برای سپرده‌گذاران خود قائل می‌شوند. در ابتدا هدف بانک‌ها از اعطای این امتیازات، جذب سپرده بیشتر با ایجاد جذابیت برای مشتریان بود، اما پس از مدتی سایر بانک‌ها هم وارد گردونه این بازی شدند و امروزه این امتیازات به قاعده‌ای همه‌گیر تبدیل شده‌اند چراکه اگر یک بانک بخواهد این قواعد را رعایت نکند، دچار مشکل شده و سپرده‌های خود را از دست می‌دهد. این امتیازات عبارتند از:
۱-پرداخت بهره روزشمار به سپرده‌های کوتاه‌مدت: بانک‌ها نسبت به افتتاح سپرده کوتاه‌مدت با بهره  روزشمار و  صدور کارت بانکی برای این سپرده‌ها اقدام می کنند که حکم پول نقد را نیز برای مشتری دارد.
۲-در نظر گرفتن حساب بهره‌گیر پشتیبان برای سپرده‌های جاری: بانک‌ها این امکان را فراهم می‌کنند که پول  اشخاص پس از وصول به حساب جاری، به طور خودکار به حساب کوتاه‌مدت روزشمارشان واریز شود تا بسرعت از امتیاز دریافت بهره برخوردار شوند. همچنین هنگامی که شخص از حساب جاری خود چک صادر و دریافت‌کننده چک آن را وصول می‌کند، نیازی به وجود مانده‌حساب کافی در سپرده جاری شخص نیست و به صورت خودکار بانک پول را از حساب کوتاه‌مدت روزشمار کسر می‌کند.
۳-امکان برداشت سپرده‌های مدت‌دار قبل از سررسید، بدون جریمه یا با جریمه‌های اندک و بدون بازدارندگی: بانک‌ها برای افزایش جذابیت سپرده‌هایشان، این تعهد را به مشتریان خود می‌دهند که اگر مشتری نسبت به افتتاح سپرده یک‌ساله یا کوتاه‌مدت اقدام کند، برای دریافت بهره سپرده خود، نیازی به آنکه تا روز سررسید موجودی خود را حفظ کند، ندارد و می‌تواند پس از گذشت مدتی (مثلاً یک ماه) اصل پول و بهره خود را به طور کامل (یا با کاهش اندکی در نرخ بهره) دریافت کند.درواقع سپرده‌های مدت‌دار بانکی از دو امتیاز نقدشوندگی بالا و دریافت بهره به طور همزمان برخوردار شده‌اند و به عبارتی بخش مهمی از این سپرده‌ها، حساب‌های جاری‌ای هستند که بهره بانکی دریافت می‌کنند. اعطای چنین امتیازاتی موجب آن شده که سهم سپرده‌های بهره‌گیر از کل نقدینگی بشدت افزایش یابد و از ۴۴ درصد در سال ۱۳۸۰ به ۸۰ درصد در سال ۹۶ برسد. در نتیجه هزینه‌های نظام بانکی از محل پرداخت بهره سپرده‌ها افزایش قابل توجهی داشته و این امر در نهایت به صورت رشد نقدینگی بروز کرده است. به این ترتیب این سپرده‌ها هم با دریافت بهره اوضاع ترازنامه بانک‌ها را وخیم‌تر می‌سازند و هم با دارا بودن نقدشوندگی بالا به بازارهای مسکن، ارز و سکه هجوم برده و به سفته‌بازی در این بازارها پرداخته و ایجاد تورم می‌کنند.بنابراین به منظور کاهش هزینه‌های بانک‌ها و افزایش ثبات اقتصاد، باید مرز مشخص و پررنگی بین سپرده‌های جاری و مدت‌دار ترسیم کرد. در این راستا باید سه اقدام مهم در مورد سپرده‌ها عملی شود:۱-ضروری است پرداخت بهره روزشمار سپرده‌ها ممنوع شود.سپرده‌های کوتاه‌مدت لااقل ۶ماهه بوده و صرفاً در صورتی‌که تا تاریخ سررسید در حساب باقی بمانند، مشمول دریافت بهره می‌شوند.۲- باید انتقال خودکار پول از حساب جاری به مدت‌دار و بالعکس ملغی شود.۳-در صورتی‌که سپرده‌گذار درخواست برداشت از سپرده قبل از سررسید را داشته باشد، لازم است اولاً بهره سپرده‌اش صفر شود و صرفاً اصل پول برگردد؛ ثانیاً پرداخت وجه به دو هفته بعد موکول شود.این اقدام‌ها به دلایل دیگری نیز موجه است که ذکر آن‌ها نیازمند مجالی دیگر است. ضروری است بانک مرکزی این سه اقدام را به صورت قاطعانه و برای همه بانک‌ها اجرا کند. بدون شک با الزام همه بانک‌ها به رعایت این قواعد، هم ثبات اقتصاد کشور افزایش می‌یابد و هم هزینه‌های بانک‌ها بشدت کاهش یافته و این امر به نفع همه بانک‌هاست.

انتهای پیام/