به گزارش قدس آنلاین  درابتدای این نشست مصطفی گندمکار کارگردان فیلم "آلان" در خصوص شرایط نمایش فیلمهای کوتاه در گروه هنر و تجربه اظهار داشت:اینکه چند فیلم کوتاه در کنار هم نمایش داده می شوند ازاین منظر که مخاطب در یک تایم مشخص چندین اثر را با هم مشاهده می کند اقدام خوبی است .

وی در خصوص شرایط تولید فیلم خود اظهار داشت: فیلم «آلان» در آذربایجان غربی و در یکی از روستاهای اشنویه به نام صادق آباد فیلم‎برداری شده است که با عراق و ترکیه مرز مشترک دارد.

گندم‌کاردر خصوص فرم کاری خود در آلان افزود: در مقطعی که ما هستیم، قصه گفتن در یک قالب از پیش تعیین شده نمی‌گنجد، چه در فیلم کوتاه چه بلند. فیلمی ‌که از نظر روایی تجربی است، عامدانه موقعیتی را ‌می‌سازد که شما را درگیر کاراکترها می‌کند که بعضا بیشتر از یک نفر هستند ‌ و در جایی که شما فکر ‌می‌کنید قصه دارد شروع ‌می‌شود یعنی در اوج، به پایان ‌می‌رسد.

وی تصریح کرد: درواقع به جای نشان دادن کل واقعه، یک مقطع از آن را نشان ‌می‌دهد و پس واقعه را به خود مخاطب واگذار ‌می‌کند. در این فیلم بیشتر روی جزئیات زندگی روزمره کار کردم تا مخاطب متوجه شود که زندگی چقدر زیباست و در آخر درک کند،جنگ چقدر بد است، چون زندگی‌ها را از بین ‌می‌برد.

این کارگردان جوان با اشاره به اینکه دوره قصه‌های طولی به سر رسیده و امروز بیشتر دوره فیلم‌نامه‌های عمقی و میکروسکوپی است افزود: آنقدر جزئیات اهمیت دارد که حتی یک لحظه را نمی‌توان از دست داد، چون با همان یه لحظه بخش مهمی ‌از فیلم از دست ‌می‌رود. البته به صورت کلی نمی‌خواهم تعریفی از فیلم کوتاه ارائه ‌کنم، بلکه با شناخت خودم درباره فیلم کوتاه صحبت ‌می‌کنم. دوربین در فیلم من مثل یک مهمان است، در ابتدا از بیرون به داخل خانه نگاه ‌می‌کند و وارد این خانواده ‌می‌شود و در انتهای فیلم از داخل خانه به بیرون نگاه ‌می‌کند و آن‌ها ‌می‌روند و دوربین در خانه ‌می‌ماند و فقط رفتن آن‌ها را نگاه ‌می‌کند. من نمی‌خواستم راجع به پس واقعه صحبت کنم.

مهدی بوستانی کارگردان فیلم کوتاه درس نیز در این جلسه درباره سوژه فیلم خود گفت:حوزه هنری فراخوانی برای ساخت اثر با موضوع خرمشهر داده بود ومن این ایده را دوست داشتم که ما انسان‌ها باید از تاریخ درس بگیریم و به همین دلیل هم نام فیلم «درس» است. نشان دادن گذر تاریخ در هر لوکیشنی ‌می‌تواند اتفاق بیافتد، می‌تواند یک خانه یا حتی فروشگاه باشد. اما فکر کردم انتخاب کلاس درس، سمبلیک است. در واقع گذر زمان و نشستن غبار اهمیت داشت و این که آنجا به خرابه تبدیل ‌می‌شود برایم از حضور عراقی‌ها در کلاس مهم تر بود.

وی افزود: قرار بود فیلمی ‌در مورد خرمشهر و آزاد سازی آن ساخته شود، خیلی‌ها ‌می‌خواستند فیلم با فتح خرمشهر تمام شود، اما اصرار داشتم فیلم با صحنه‌ای که دانش آموزان سر کلاس ‌می‌آیند، تمام شود.