اجرای کوتاه مدت «هملت، شاهزاده اندوه» پایانی بر اجراهای این اثر نمایشی است که نخستین بار ۱۰ سال پیش در فستیوال «مونولیو» روی صحنه رفت و پس از آن اجراهای متعددی در داخل و خارج از کشور داشت.

محمد عاقبتی کارگردان این اثر درباره این اجرا به خبرنگار قدس گفت: در واقع ما داریم با این پروژه ۱۰ ساله خداحافظی می‌کنیم. پس از اجراهای متعددی که این نمایش در ایران و سایر کشورها داشته است، ما تصمیم به پایان این کار گرفتیم و خواستم پنج شب این کار را اجرا و برای همیشه با آن خداحافظی کنیم.

محمد عاقبتی که جوایز متعددی را در سال‌های فعالیتش دریافت کرده است، در تئاتر به عنوان مدیر تولید و طراح صحنه هم فعالیت داشته است. بخش عمده‌ای از تولیدات این کارگردان تئاتر  بر کودکان و نوجوانان متمرکز شده‌است. وی  سال گذشته نمایش «از کجا اومدیم» را با بازی محمدهادی عطایی و الکا هدایت در تالار هنر به روی صحنه برد. این اثر درباره تولد و مرگ برای تفهیم کودکان چهار تا هشت سال بود. او همچنین با نمایش «ماهی سیاه کوچولو» که برگرفته از داستان صمد بهرنگی است، در جشنواره کودک‌ونوجوان حضور داشت. عاقبتی در این باره می‌گوید: ورود من به کار کودک و نوجوان جدید نیست. من به موازات کار بزرگسال، کار کودک ونوجوان هم داشتم، البته اکنون مدتی  است که پرداختم به این گروه سنی مداوم‌تر و جدی‌تر شده است و می‌توان گفت که تمرکزم بیشتر شده است. 

وی درباره اهمیت کار برای کودک و نوجوان عنوان کرد: در این گروه سنی ما هم مخاطب بیشتری داریم و هم این اینکه تقاضا بیشتر است. ممکن است مخاطب بزرگسال ما انواع هنری دیگری را انتخاب کند، اما کودک و نوجوان به نسبت بزرگسالان علاقه بیشتری به نمایش دارند. اگر کاری با استقبال مخاطب مواجه نمی‌شود، ایراد از مخاطب نیست، بلکه در کیفیت کاری است که ارائه شده است. اگر ما کارمان را خوب انجام بدهیم، مخاطبش هم وجود دارد. وی نبود تبلیغات مناسب را یکی دیگر از دلایل کم‌رونقی تئاتر کودک و نوجوان دانست.

کارگردان «شاهزاده اندوه» با اشاره به توجه کم رسانه‌ها به تئاتر کودک و نوجوان عنوان کرد: اینکه ما کم درباره این آثار می‌شنویم به این خاطر نیست که نیاز و تقاضایش از سمت مخاطب وجود ندارد. مخاطب علاقه‌مند وجود دارد، اما اجراها کم هستند. کیفیت اجراها پایین و تبلیغات بد است و به‌طور کلی در تئاتر به کارهای کودک حتی اگر موفق هم باشند  به عنوان کارهای درجه دو نگاه می‌شود.

عاقبتی دلایل این نگاه را نبود هنرپیشه معروف دانست و گفت: علت این امر هم این است که این کارها معمولاً هنرپیشه  معروف ندارد. پروداکشن‌ها عظیم نیست و از طرفی هم بچه‌ها سوشیال مدیا ندارند که درباره این آثار در آنجا با هم تبادل نظر کنند؛ به همین خاطر اهمیت کمتری به این دسته آثار داده می‌شود، حتی از طرف جامعه مطبوعاتی!