به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، به نقل از CNN، اسلحه‌ای که گفته می‌شود «ونسان ون گوگ» با آن خودکشی کرده است، در مزایده‌ای در پاریس با قیمت ۱۵۰ هزار دلار به‌فروش رفت.
یک شرکت‌کننده تلفنی ناشناس، این تپانچه لفوشاو را با قیمتی بیش از دو برابر بهایی که کارشناسان در حراج «درو» تخمین زده بودند، خریداری کرد. بدنه تپانچه به‌شدت زنگ زده و بخش داخلی قبضه آن از بین رفته است.
گرگوری ویریس، متصدی حراج در «درو» می‌گوید: «این یک شیء نمادین است. واقعیت این است که یک تفنگ است، ابزاری برای مرگ. اگر امروز ون گوگ این‌قدر مشهور شده است، به خاطر خودکشی او است و این تفنگ بخشی از آن است».
ون گوگ در سال ۱۸۹۰، در حالی که تنها ۳۷ سال سن داشت، دو روز پس از تیراندازی به قفسه سینه خود در یک مزرعه گندم که قبلا آن را نقاشی کرده بود، درگذشت.
این هنرمند هلندی در طول زندگی خود به بیماری عدم تعادل روانی و افسردگی شدید دچار بود و رنج و درد او در اغلب آثار هنری‌اش، چه در پرتره‌های محزونی که از خود می‌کشید و چه در آثاری مانند «شب پرستاره» و «گل آفتابگردان» هویدا است.
این نقاش بزرگ همچنین به خاطر یک ماجرای ناگوار دیگر نیز، یعنی بریدن بخشی از گوش چپ خود با تیغ سلمانی در جریان یک درگیری لفظی با همکار هنرمندش پل گوگن، شهرت دارد.
جزئیات مرگ او در ژوئن ۱۸۹۰ در اوورسوراواز در حومه پاریس، با دقت ثبت شده است.
او پس از آنکه نتوانست با شلیک یک گلوله خودش را بکشد، تلوتلوخوران به داخل مهمان‌سرایی رفت که در آنجا اقامت داشت و مدیر مهمانسرا، آرتور راووکس و دخترش آدرین، که در آن زمان ۱۳ سال داشت، از او پرستاری کردند. بیش از ۶۰ سال پس از آن اتفاق، آدرین ماجرای آن خودکشی را روایت کرد.
از قول ون گوگ به راووکس، چنین نقل می‌شود که گویا گفته است: «می‌خواستم خودم را بکشم». این هنرمند بیش از دو ماه در آن مهمانسرا ماند و در آن مدت، مجموعه بزرگی از ۸۰ نقاشی را کشید که حاصل آخرین فوران خلاقیت جنون‌آمیز او بود.
روز بعد از مرگ او، جست‌وجو برای یافتن اسلحه احتمالی آغاز شد، اما آن تلاش نتیجه نداد تا بالاخره در دهه ۱۹۶۰ در زمینی در نزدیکی محل اقامتش پیش از مرگ، یافت شد. کالیبر تپانچه همان بود و شواهد نشان می‌داد که گلوله‌ای از آن شلیک شده است.
آن اسلحه توسط یک کشاورز پیدا شد و در نهایت به زنی رسید که فرزندش، فروشنده آن در این مزایده بود.
آقای ویریس می‌گوید: «شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این همان اسلحه است».
با این حال، هنوز در مورد ماهیت این تپانچه شک و تردیدهایی وجود دارد.
تلاش‌های فراوان برای تایید ارتباط این اسلحه با ون گوگ، از جمله آزمایش‌هایی که اثبات می‌کند که این تپانچه به مدت ۵۰ تا ۸۰ سال زیر خاک بوده است، در نهایت منجر به تالیف کتابی در این مورد در سال ۲۰۱۲ شد.
یک تپانچه لفوشاو مشابه این اسلحه که پل ورلن در سال ۱۸۳۷ کوشیده بود با آن آرتور رمبو، معشوق و همکار شاعر خود را بکشد، در مزایده‌ای در سال ۲۰۱۶ در پاریس به قیمت ۳۸۵ هزار پوند فروخته شد.
انتهای پیام/
نظر شما