نخستین گواه اختلافات داخلی، تشتت آرا و نزاع‌های درونی در سرزمین‌های اشغالی است. نژادپرستی موجود در ارکان رژیم صهیونیستی تنها مربوط به اختلاف میان یهودیان با اعراب نیست، بلکه این تبعیض در جامعه صهیونیست‌ها هم موج می‌زند.

همین مسئله در چند هفته اخیر سبب شد اتیوپی تبارهای ساکن در اراضی اشــغالی که به خاطر رنگ پوست‌شان همواره مورد ستم واقع شده‌اند، در اعتراض به آپارتاید صهیونیست به خیابان ریخته و مخالفت خود را با سیاست‌های تل آویو اعلام کنند.

شورش آفریقایی تبارها عمق ناامنی درونی جامعه صهیونیستی را به نمایش گذاشــته و تزلزل این رژیم را بیش از پیش آشکار کرد. از سوی دیگر در ماجراجویی‌های اخیر خارجی نیز رژیم صهیونیستی همواره در مقابل مقاومت شکست خورده و صحنه را به آنها واگذار کرده است.

ارتش رژیم صهیونیستی که روزگاری با شکست دادن ارتش‌های مشترک عربی به نقطه اتکای اشغالگران تبدیل شده بود، امروز در مقابله با موشک‌های مقاومت ناتوان نشان داده و ابهت پوشالی خود را از دست داده است.

این در حالی است که به اذعان خود رسانه‌های صهیونیستی اوج فساد جنسی، ابتذال و اعتیاد نفوذ کرده در ارتش نیز ارکان این نهاد را در معرض نابودی قرار داده اســت.

این مسائل گســترش روند معکوس مهاجرت را به دنبال داشته است به طوری که بر اساس آمارها امروز نیمی از جوانان یهودی اروپایی که با وعده یافتن زندگی بهتر به اراضی اشغالی آمده اند، مایل به ترک آنجا و بازگشت به موطن خود هستند.

به نظر می رسد رژیمی که روزی ادعای سلطه بر نیل تا فرات را داشت، امروز به دور خود دیوار کشیده و با این وجود هنوز هم احساس امنیت ندارد.

انتهای پیام/