قدس آنلاین: به گواه تاریخ وقتی امام حسین(ع) مفسده، نابسامانی و کج‌روی را در جامعه اسلامی احساس کردند، درصدد اصلاح آن برآمدند؛ بنابراین به سمت عراق حرکت کردند و قیام بزرگ عاشورا رقم خورد؛ قیامی که احیای ارزش‏ها و معیارهای اصیل اسلامی، نفی بدعت‏ها و از بین بردن آفات و آسیب‏های فرهنگی و اجتماعی، زنده کردن شعائر دینی، اقامه حق و عدالت اجتماعی، نابودی ظلم و فسق و فجور و در یک کلام اعتلای کلمه توحید از اهداف آن بود. برای تبیین بیشتر این اهداف با حجت‌الاسلام دکتر علی جلائیان اکبرنیا، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی به گفت‌وگو نشستیم؛ او معتقد است مهم‌ترین هدف از قیام حضرت، ایستادن برای تحقق کلمه توحید بود.

مأموریت امامان معصوم(ع) تشکیل تمدن اسلامی است

حجت‌الاسلام دکتر علی جلائیان اکبرنیا در ابتدا و با اشاره به اینکه امامان معصوم(ع) مأموریت تشکیل تمدن بزرگ اسلامی را دارند، می‌گوید: تشکیل تمدن بزرگ اسلامی به این معناست که آن‌ها هر چیز را به گونه‌ای تنظیم می‌کنند که فرامین الهی و دستورات خدا برای یک زندگی سرشار از معنویت و رو به رشد برای بشر فراهم شود که در آن هم خیر دنیا و هم خیر آخرت وجود داشته باشد. برای مدیریت این نظام و حرکت صحیح این کشتی، هر کدام از ائمه معصوم(ع) در شرایطی که بودند به گونه‌ای رفتار کرده و تصمیم گرفتند و بسته به شرایط زمان و مکان خود، بهترین راه را انتخاب کردند.

او اضافه می‌کند: هدف تمام انبیا مشترک و استقرار کلمه توحید بوده است؛ یعنی رفتار انسان‌ها مبتنی بر توحید باشد. این توحید تنها کلمه لااله‌الاالله نیست بلکه اعتقادی است که در سراسر زندگی انسان تأثیرگذار بوده و با این اعتقاد مسائلی در زندگی پیش می‌آید که متفاوت با نگاه غیرتوحیدی است. در زمان امام حسین(ع) پس از 10 سال امامت حضرت و در پایان سال 60 هجری قمری موقعیت اجتماعی به گونه‌ای شد که لازم بود برای باقی ماندن دین اسلام، روند گذشته تغییر کند؛ قیام حضرت ایستادن برای تحقق کلمه توحید بود.

جبهه مقابل امام حسین(ع) جریان غیرتوحیدی بود

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی در ادامه توضیح می‌دهد: برای اینکه حرکت به سوی تمدن بزرگ اسلامی ممکن شود، امام حسین(ع) قیام کردند؛ البته این قیام به معنای آن نیست که پیش از آن قیامی وجود نداشت، زیرا لحظه لحظه زندگی ائمه معصوم(ع) قیام در مقابل ظلم و تعدی است. پس از آنجایی که حضرت(ع) هدفی والا را برای خود تعیین کرده بودند، همه چیز را برای احقاق آن هدف والا که تحقق جامعه، حکومت، نظام و تمدن اسلامی است، گذاشتند.

او بیان می‌کند: حضرت برای رسیدن به هدفی بزرگ قیام کردند و در این راه حتی از جان خود نیز گذشتند. این به آن معنا نیست که هدف از قیام کشته شدن بود، زیرا هیچ انسانی حق ندارد جان خود را بیهوده به خطر بیندازد، حضرت برای رسیدن به یک هدف بزرگ قیام کردند و در این راه از بذل جان خود هم دریغ نکردند.

دکتر جلائیان یادآور می‌شود: هدف امام حسین و دیگر ائمه(ع) حرکت به سوی تمدن بزرگ اسلامی بود. این جریانی است که همه ائمه دنبال کرده‌اند. در مقابل این جریان، جریان دیگری به نام جریان غیرتوحیدی وجود دارد که از ابتدای خلقت نیز وجود داشته است. مانند قابیل‌ در مقابل هابیل‌، فرعون‌ در مقابل موسی‌، نمرود در مقابل ابراهیم‌، مشرکان در مقابل پیامبر(ص)، معاویه‌ در مقابل علی‌بن‌ابیطالب(ع) و... آن زمان هم خط جریان غیرتوحیدی در مقابل اباعبدالله الحسین(ع) قرار گرفته بود.

بزرگ‌ترین امر به معروف، تشکیل حکومت اسلامی است

او توضیح می‌دهد: این جریان غیرتوحیدی به‌طور کامل مسیری را که پیغمبر(ص) نشان داده بود، منحرف کرده بود و لازم بود که این خط انحرافی به جایگاه خود برگردد؛ بنابراین حضرت در پی اصلاح بودند؛ اصلاح جامعه‌ای که به سمت جریان غیرتوحیدی سوق پیدا کرده بود. این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به دیگر هدف والای حضرت، یعنی امر به معروف و نهی از منکر نیز عنوان می‌کند: امر به معروف در راستای اصلاح جامعه است. ممکن است یک مرتبه به یک فرد امر به معروف انجام شود تا رفتاری اشتباه با رفتاری خوب جایگزین شود یا ممکن است این کار برای اصلاح مسیر انحرافی جامعه انجام شود تا تمام افراد جامعه در مسیر اصلاح قرار گیرند؛ بزرگ‌ترین امر به معروف‌ها آن‌هایی هستند که در یک امت تغییر ایجاد کنند؛ بزرگ‌ترین امر به معروف و نهی از منکر تشکیل حکومت اسلامی است.

انتهای پیام/