قدس آنلاین: در شرایطی که تحریم‌ها حضور کمپانی‌های بزرگ خودروسازی مانند رنو و پژو را در صنعت خودروسازی ایران با محدودیت جدی مواجه ساخته، برخی اخبار حکایت از تمایل خودروسازان و قطعه‌سازان کشور برای همکاری با طرف‌های روسی و ترکیه‌ای دارد.

این مذاکرات هر چند هنوز جدی نشده اما به باور کارشناسان با توجه به اینکه تحریم‌ها، امکان همکاری با شرکت‌های بزرگ و تراز اول جهان را از صنعت خودروسازی وطنی سلب کرده، همکاری با طرف‌های همسایه و حتی چینی‌ها در این مقطع زمانی باید مورد استقبال واقع شود، مشروط به اینکه اهداف راهبردی صنعت خودرو کشور شامل انتقال فناوری، کاهش قیمت تمام شده، رقابتی و کیفی شدن تولیدات و کمک به توسعه این صنعت را محقق کند و همچنین بهره‌گیری هر چه بیشتر از توان و تخصص داخلی برای طراحی و ساخت پلتفرم از سوی مدیران این صنعت، اجرایی شود.

*چرا مونتاژکار باقی ماندیم؟

یک کارشناس خودرو در این خصوص به خبرنگار ما می‌گوید: تحریم‌ها نشان داد صنعت خودرو کشور ضربه‌پذیر است و باید اتکا به توان و تخصص داخلی برای ساخت پلتفرم در کنار تلاش برای تعامل درست بین‌المللی با قدرت‌های بزرگ خودروساز قرار گیرد.

بابک صدرایی ادامه می‌دهد: حضور رنو و فولکس واگن در ترکیه، برزیل و چین بر صنعت خودروسازی این کشورها تأثیر زیادی گذاشت، اما حضور شرکت‌های بزرگ به‌ویژه فرانسوی‌ها در ایران با این تأثیر همراه نبود و ما مونتاژکار باقی ماندیم، چرا که مشکلات داخلی و پیچیدگی‌های بروکراتیک اجازه نداد طرف خارجی برای کار در ایران مجاب شود.

وی معتقد است، آینده صنعت خودرو کشور در صورتی که مدیران، ایده‌آل‌گرایی را کنار نگذارند، وخیم خواهد بود. صدرایی می‌گوید: واقعیت این است که شرکت‌های بزرگ فرانسوی، کره‌ای، ژاپنی و آلمانی برای همکاری با ما صف نبسته‌اند، پس باید با روسیه، ترکیه، چین و هر طرفی که خواهان ارتباط با صنعت خودروسازی ایران است، تعامل داشت.

این کارشناس خودرو خاطرنشان می‌کند: نبود فرهنگ درست کار و تولید، انگیزه‌ای برای همکاری قابل توجه خودروسازان خارجی ایجاد نکرد و حتی این ساختار متفاوت، آنان را سرخورده کرد. بر همین اساس اگر در آینده شرایط همکاری بین‌المللی فراهم شود باید قوانین مورد بازنگری جدی واقع شود.

به گفته این کارشناس خودرو، صنعت قطعه‌سازی ترکیه بسیار قوی است و همکاری قطعه-سازان داخلی با این کشور و انتقال فناوری می‌تواند تا حدودی صنعت خودرو کشور را از ایزوله شدن و انجماد دور سازد.

صدرایی ادامه می‌دهد: ترکیه علاوه بر موفقیت در قطعه‌سازی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ارتباط با کمپانی‌های بزرگ جهان مانند فیات، رنو، هیوندای و فورد، تجربیات موفقی دارد و با توجه محدودیت‌های فعلی، عقلانیت حکم می‌کند از همکاری با این کشور برای تحرک‌بخشی نسبی به صنعت خودروسازی داخلی استقبال کنیم.

*با محدودیت‌های ارتباطی نمی‌توانیم خودرو درجه یک بسازیم

حسن کریمی سنجری هم بر این باور است که تمام مشارکت‌های بین‌المللی در صنعت خودرو برای دست یافتن به تولیدات رقابتی، کیفی و اقتصادی است و در ایران هم باید در هر همکاری با طرف خارجی، توسعه و پیشرفت و نه فقط مونتاژکاری مد نظر باشد.

وی به خبرنگار ما می‌گوید: تمایل برخی کشورها برای همکاری با صنعت خودروسازی ایران فقط تا جایی قابل پذیرش است که به صنعت خودرو ما در دستیابی به اهداف راهبردی کمک کنند. واقعیت این است که روسیه خود در صنعت خودرو به شرکت‌های بزرگ جهانی وابسته است و شرکت‌هایی مانند سیتروئن و رنو در این کشور سرمایه‌گذاری کرده‌اند. بر همین اساس در شرایط تحریم به صورت غیرمستقیم می‌توانیم از طریق روسیه با خودروسازان بزرگ جهان به‌ویژه رنو مرتبط شویم.

کریمی سنجری ادامه می‌دهد: ترکیه اما بازار بازتری دارد و در جذب سرمایه‌گذاری خارجی موفق بوده. فولکس واگن قرار است در این کشور کارخانه دائر کند و یا دو سال قبل آلمانی‌ها بنز ترک را در این کشور ایجاد کردند. اما یادمان نرود که صنعت خودرو ترکیه مبتنی بر راهبرد ارزآوری، اشتغال‌زایی و درآمدزایی است و مانند ایران به دنبال طراحی و ساخت پلتفرم و یا خلق بازار صادراتی علاوه بر بازار داخلی نیست. در همین راستا ترکیه صنعت قطعه‌سازی خود را توسعه داده است و بسیاری از قطعه سازان ترک در گرید A قرار دارند. در همین حال با هلدین‌گهای قطعه‌سازی جهان هم همکاری می‌کنند و ۳۰ هلدینگ بزرگ قطعه‌ساز جهان در این کشور فعال هستند.

به گفته این کارشناس با توجه به تفاوت نگاه راهبردی ترکیه و ایران در صنعت خودرو، همکاری این کشور نمی‌تواند کمک شایانی به این صنعت باشد، اما رشد قطعه‌سازی ایران و اتصال غیرمستقیم به شرکت‌های بزرگ را می‌تواند محقق کند، بنابراین در چنین شرایطی همکاری با چین در اتصال ایران به خودروسازان جهان مؤثرتر خواهد بود.

به باور وی در حال حاضر قطعه‌سازان ترکیه به دلیل حضور سهامداران آمریکایی و اروپایی در این مجموعه‌ها و تحت تأثیر تحریم‌ها به‌طورمستقیم با قطعه‌سازان ایرانی همکاری نمی‌کنند، از این رو اینکه صنعت خودرو ایران را به جهان متصل کنند، انتظاری بیجاست.

کریمی سنجری چابک‌سازی صنعت خودرو، بهبود ساختارها و کوچک‌سازی بدنه این صنعت را با هدف مزیت‌زایی و ساخت پلتفرم اختصاصی، برای توسعه آینده این صنعت ضروری می‌داند و می‌گوید: هیچ کشوری در جهان با محدودیت‌های شدید ارتباطی، قادر نیست خودرو درجه یک تولید کند و ایران هم با این محدودیت‌ها هر چند می‌تواند نام خودروساز را یدک بکشد اما اهداف راهبردی از قبیل به حداقل رساندن قیمت و کیفیت حداکثری را باید به فراموشی بسپارد.

انتهای پیام/