خالدی/

اندیشکده کارنگی در یادداشتی تحت عنوان «بازگشت روسیه به آفریقا» به موضوع احیای قدرت روسیه در چند سال اخیر پرداخته و نوشت: به نظر می‌رسد کرملین به دنبال نفوذ و اثرگذاری هر چه بیشتر در روندهای قاره سیاه است؛ موضوعی که به منزله چالش اساسی برای سیاست‌های ایالات متحده در این منطقه خواهد بود.

در ادامه آمده است: از سال ۲۰۱۴ و الحاق غیرقانونی کریمه به روسیه نگاه‌ها به شرق دوخته شده و همه از بازگشت دوباره دوره‌ای از جنگ سرد بیمناک هستند. پس از فروپاشی شوروی از روسیه به عنوان ابر قدرتی در حال عقب‌نشینی نام برده می‌شد، اما اکنون و با افزایش مداخلات کرملین از ونزوئلا گرفته تا سوریه و سرتاسر خاورمیانه دوباره جاه طلبی‌ها مسکو بازگشته.  

مداخلات روسیه تنها محدود به آسیا، اروپا و آمریکای لاتین نمی‌شود، بلکه پس از یک دهه غیبت این کشور بار دیگر در قاره آفریقا نیز ظاهر شده است. این مسئله برای ایالات متحده نگران کننده است، تا جایی که جان سالیوان، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در سفر به آنگولا (اوایل سال ۲۰۱۹) از روسیه در کنار چین به عنوان یک چالش بزرگ در آفریقا نام برده که باید برای آن فکری شود.

اما آیا واقعاً این‌گونه است؟ آیا نفوذ و قابلیت های روسیه معنادار است یا تا حدودی ناچیز است؟ به سختی می‌توان در این مورد اظهار نظر کرد. هنوز معلوم نیست که سرمایه‌گذاری‌های روسیه در آفریقا در طول یک دهه گذشته به ایجاد یک پایگاه قدرت واقعی منجر شده باشد. با این وجود حضور روسیه در آفریقا از بعد سمبولیک مهم بوده و به نظر می‌رسد مسکو به طور فزاینده‌ای به آفریقا به عنوان منطقه‌ای نگاه می‌کند که بتواند قدرت و نفوذ را تأثیر بگذارد.