قدس آنلاین:  سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر اگر گرم‌تر از جشنواره دوره قبل نبود، اما سردتر هم نبود. با وجود اینکه جریانی بین عده‌ای از هنرمندان برای تحریم جشنواره امسال در فضای مجازی راه افتاد، اما امسال شاهد حضور بسیاری از مردم و هنرمندان برای تماشای فیلم‌های جشنواره فجر بودیم. جشنواره‌ای که به باور بسیاری کارنامه سالانه سینمای ایران به شمار می‌رود و در خوشبینانه‌ترین حالت، تصویری کلی از وضعیت سینمای سال آینده کشور را نشان می‌دهد.

با توجه به حاشیه‌هایی که پیش از جشنواره فیلم فجر به وجود آمد، ولی مسئولان برگزاری این رویداد سینمایی به درستی توانستند آن را کنترل کنند. در ایام دهه فجر جشنواره‌های متفاوتی اعم از موسیقی، هنرهای تجسمی و تئاتر برگزار می‌شود و تنها جشنواره‌ای که در سکوت کار نمی‌کند، جشنواره فیلم فجر است. به باور کیوان امجدیان، منتقد سینما، جشنواره امسال یکی از بهترین دوره‌ها بود. آن همدلی که در ادامه برگزاری جشنواره از عوامل سینما انتظار می‌رفت به وجود آمد و فجر امسال زیر فشار نظرات و نگاه‌های مختلف قرار نگرفت.

تحریم جشنواره از سوی کسانی که هیچ وقت به جشنواره نمی‌آمدند و به دلایل شخصی یا غیرشخصی در این رویداد مهم فرهنگی شرکت نمی‌کردند، اثر نکرد. نظر هر کسی برای خودش محترم است، هر کسی دلایل مشخصی برای حضور یافتن یا نیافتن در یک رویداد بزرگ فرهنگی را دارد، ولی قرار نیست که دیگری را به متهم و به باد فحش بگیرد که چرا شرکت می‌کنی یا نمی‌کنی! یا قرار نیست که طرفداران و دوستدارانش را با سلایق مختلف، مجبور به تبعیت از نظر شخصی خودش کند. اگرچه عده‌ای از هنرمندان تلاش‌هایی برای دلسرد کردن علاقه‌مندان سینما از حضور در جشنواره فیلم فجر داشتند، اما حضور مردم، تنور جشنواره امسال را گرم کرد. به روال هر سال، بلیت جشنواره برای فیلم‌هایی که پیش‌بینی می‌شد آثار مهم‌تری باشند زودتر فروش رفت و برای برخی از این فیلم‌ها سانس فوق‌العاده در نظر گرفته شد.

برای کسانی که می‌پرسند اساساً برگزاری جشنواره به چه درد مخاطب می‌خورد، می‌توان به این سخن جلیل اکبری‌صحت، منتقد و فیلمساز اشاره کرد که جشنواره فیلم فجر برای سینمای ایران هوای تنفس است. سینما در همه جای دنیا بخشی از تفریحات مردم است. مردم به سینما می‌آیند تا تفریح کنند، تا سرگرم شوند، تا لذت ببرند و فکر کنند. مردم به سینما می‌آیند تا گذشته، حال و آینده خودشان را روی پرده ببینند. مورد بحث درباره کیفیت فیلم‌ها یا نحوه برگزاری جشنواره که حتماً نقض‌هایی دارد، نیست بلکه درباره اهمیت جشنواره‌ای است که نه فقط هنرمندان که مردم هم پیگیر آن هستند. مردمی که اخبار روزانه فیلم‌ها را رصد می‌کنند، پس از تمام شدن فیلم درباره آن با هم بحث می‌کنند، عده‌ای از فیلمی خوششان می‌آید و عده‌ای آن را نمی‌پسندند، در نظرسنجی‌ها شرکت و فیلم‌های برتر آرای مردمی را انتخاب می‌کنند.

جشنواره فیلم فجر که اکنون سی و هشت دوره از برگزاری آن می‌گذرد، هر سال پرشورتر از سال قبل برگزار شده است. تعداد سینماهای پخش‌کننده  فیلم‌های فجر نسبت به سال‌های قبل بیشتر شده‌اند و به تعداد چهره‌های جدیدی که به سینمای ایران معرفی شده‌اند، اضافه می‌شود. جشنواره‌ای که همچون یک موجود زنده توانسته به مسائل روز جامعه واکنش نشان دهد. نگاه به مسائل روز اجتماعی در بسیاری از فیلم‌های جشنواره به چشم می‌خورد که نمونه بازر آن تنگناهای اقتصادی پیش آمده در چند سال اخیر و نوسان‌های قیمت ارز است. فیلم‌هایی که به مسائل روز می‌پردازند و شناسنامه زمانی و مکانی دارند، فیلم‌هایی که جدای از جامعه نیستند و دغدغه ملی دارند. این فیلم‌ها بدنه جشنواره فیلم فجر را تشکیل می‌دهند و به این رویداد بزرگ فرهنگی اهمیت می‌بخشند. حضور مردم نیز به جشنواره اعتبار می‌بخشد، در واقع مردم سینما می‌روند، زیرا بخشی از فرهنگ آن‌ها در آنجا تعریف می‌شود، زیرا در جشنواره شاهد یک اتمسفر فرهنگی هستیم که با حضور مردم تعریف می‌شود.