قدس آنلاین: توطئه برنامه‌ریزی شده جدید صهیونیست‌ها برای الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به اراضی اشغالی نه تنها واکنش تند کشورهای منطقه را به همراه داشت بلکه صدای متحدان غربی تل‌آویو را هم درآورده. در میان این موضع‌گیری‌ها، مخالفت شدید اردن با این تصمیم صهیونیست‌ها بیشتر به چشم آمد. در آخرین مورد عبدالله دوم پادشاه این کشور در گفت‌وگو با مجله اشپیگل آلمان تأکید کرد الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به اراضی اشغالی به درگیری بزرگی با اردن منجر خواهد شد. وی همچنین از بررسی همه گزینه‌ها برای دادن پاسخ به این تهدید احتمالی خبر داده است.
فلسطین قلب تپنده جهان اسلام است و شکی در آن نیست که هر تحولی در این جغرافیا از چشم کشورهای مسلمان دور نخواهد ماند؛ اما در این میان موضع تند اردن در قبال موضوع الحاق احتمالی کرانه باختری به اراضی اشغالی توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده و این پرسش را ایجاد می‌کند که علت این رویکرد امان چیست؟
۱.نخستین دلیل مخالفت اردن با توطئه جدید صهیونیست‌ها به میزان آشکار و رسمی بودن این اشغالگری بازمی‌گردد. حتی طرح حداقلی دو دولت که در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ به تصویب سازمان ملل رسید بر تشکیل کشور فلسطین در کرانه باختری و باریکه غزه تأکید می‌کند. طرح دو دولتی از سوی اتحادیه اروپا و رژیم‌های سازشکار عربی هم به عنوان راه حلی برای پایان دادن به نزاع فلسطین – اسرائیلی مد نظر قرار داشت. حال اقدام صهیونیست‌ها در الحاق ۴۰ درصد دیگر کرانه باختری به اراضی اشغالی عملاً چیزی از کشوری به نام فلسطین باقی نخواهد گذاشت. با حاتم‌بخشی ترامپ بر اساس توطئه معامله قرن، اراضی فلسطین در کرانه باختری به شکل جزیره‌های جدا از هم در داخل اراضی اشغالی تبدیل شده و با دالان‌ها و مسیرهایی که آن هم از سوی صهیونیست‌ها کنترل می‌شود به هم مرتبط می‌شوند که این مسلماً نه تنها برای امان، بلکه برای دیگر کشورهای مسلمان هم قابل قبول نیست.
۲. دومین مسئله به حجم آوارگان فلسطینی ساکن در اردن بازمی‌گردد. براساس آمارها در کشور حدود ۱۰ میلیونی اردن ۲ تا ۳ میلیون فلسطینی ساکن هستند. این گروه به شدت از تحولات داخلی فلسطین تأثیر پذیرفته و در مقابل آن واکنش نشان می‌دهند. خیزش این گروه می‌تواند اردن را ناامن کند. به‌علاوه اینکه افزایش دامنه اشغالگری صهیونیست‌ها در کرانه باختری می‌تواند موجب سرازیر شدن موج دیگری از آوارگان فلسطینی به کشور همسایه شود که اقتصاد شکننده اردن تاب مقاومت در برابر این موج جدید را نخواهد داشت.
۳. موضوع دیگر به قیمومیت اردن بر اماکن مقدس فلسطینی برمی‌گردد. در مارس ۲۰۱۳ محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین سند دفاع از قدس را امضا کرد و در آن بر نقش تاریخی اردنی‌ها بر اماکن مقدس قدس تأکید شده است. بر این اساس اردن خود را نماینده فلسطینی‌ها می‌داند و نمی‌تواند درزمینه تحرکات صهیونیست‌ها در کرانه باختری و غزه بی‌تفاوت باشد.
۴.مسئله بعدی که امان را در موضوع الحاق کرانه باختری نگران کرده آن است که در حالت کلان اردن هیچ گاه نمی‌پذیرد فلسطینی وجود نداشته باشد، چراکه نبود فلسطین ماهیت وجودی این کشور را هم زیرسؤال می‌برد. صهیونیست‌ها برای تداوم تجاوزات خود همواره به دشمنی ساختگی احتیاج دارند؛ بنابراین امان آگاه است که اگر دشمن موفق به الحاق کرانه باختری شود در گام بعدی این کشور را هدف قرار خواهد داد.
اما اردن برای مقابله با این طرح خبیثانه چه ابزارهایی در اختیار دارد؟ امان به عنوان نخستین گام می‌تواند لغو توافق‌نامه صلح «وادی‌عربه» با صهیونیست‌ها را مد نظر قرار دهد. اردن و رژیم صهیونیستی در ۲۶ اکتبر ۱۹۹۴ این توافق را امضا کردند که به موجب آن روابط دیپلماتیک و سیاسی کامل دو طرف آغاز شد. بر اساس این طرح، بخشی از خاک اردن نیز به اسرائیل اجاره داده شده، اما پس از مطرح شدن معامله قرن و با منقضی شدن اجاره مناطق «الباقوره» و «الغمر»؛ اردن سه ماه پیش از تمدید این اجاره نامه خودداری کرد. بر اساس پیوست‌های توافق سال ۱۹۹۴، اراضی مذکور به مدت ۲۵ سال به رژیم صهیونیستی اجاره داده شده بود. اکنون این موضوع مطرح است که با ادامه تجاوزات صهیونیست‌ها این توافق کاملاً زیرسؤال رفته و ملغا شود؛ هر چند اتخاذ چنین تصمیمی برای اردن کمی سخت به نظر می‌رسد. تجدید نظر کردن در مورد توافقات مرزی، قراردادهای عدم تخاصم و لغو قرارداد صادارت گاز به سرزمین‌های اشغالی دیگر تصمیماتی است که می‌تواند از سوی طرف اردنی مد نظر قرار گیرد. با این حال باید توجه داشت اردن هاشمی در حوزه ائتلاف با کشورهای غربی و عربستان سعودی قرار دارد و در نهایت حاضر خواهد بود هر چیزی را فدای رابطه با صهیونیست‌ها کند حتی موضوع فلسطین را.
انتهای پیام/
نظر شما