قدس آنلاین: از زمانی که آقای ترامپ در چهار سال گذشته در کارزار انتخاباتی از پاره کردن و خروج از برجام سخن گفت دولت بسیار خوش بینانه با این موضوع برخورد کرد، به جای اندیشیدن و اعمال راهکارهای اساسی در جنگ اقتصادی، سخنان و تهدیدات آقای ترامپ را وعده‌های انتخاباتی فرض کرد در حالی که سیستم آمریکا متفاوت از سیستم دولت ماست که وعده می‌دهد اما عمل نمی‌کند.

تهدیدات آقای ترامپ با خروج از برجام به ثمر نشست اما دولت به جای انتخاب وروی کار آوردن یک تیم اقتصادی قوی و اتخاذ راهکارهای اساسی برای رو به رو شدن در جنگ اقصادی دچار یک اشتباه محاسباتی شد! شاید دولت هرگز گمان نمی کرد که تحریم ها این همه گسترده باشد و لطمات آن بر اقتصاد چه تأثیراتی می‌تواند بر اقتصاد کشور به جا بگذارد، در حالی که از همان ابتدا مشخص بود آقای ترامپ خود را برای اعمال تحریم های کمرشکن به ایران آماده می‌کند، دولت آقای روحانی به اعتبار سازمان ملل و قطعنامه این سازمان بر این باور بود که رئیس جمهور آمریکا نمی‌تواند شعار انتخاباتی خود را محقق کند، در حالی که چنین اتفاقی رخ داد.

بی تردید اگر دولت آقای روحانی در آغاز تحریم‌ها تیم اقصادی قوی را همراه خود می کرد تا به محض خروج دولت آقای ترامپ از برجام با جیره بندی کالاهای اساسی و عدم ارز پاشی موانع بزرگی در برابر تکانه‌های تأثیر گذار بر اقتصاد کشور قرار می‌دهد، مردم امروز با سختی‌های معیشتی دست و پنجه نرم نمی کردند!

 غفلت دولت از هوشمندسازی جیره بندی کالاهای اساسی و مورد نیاز طبقه محروم و آسیب پذیر جامعه امروز کشور را با سیل گرسنگانی مواجه کرده است که تبعات اجتماعی آن را در افزایش فقر و سرقت و بزهکاریهایی می‌بینیم که از آن به عنوان سرقت اولی‌ها یاد می‌شود! سرقت اولی‌هایی که ماحصل بی‌تدبیری و بی‌توجهی به اثر گذاری‌های تحریم بر اقتصاد و معیشت مردمی است که روز به روز بر آمار بیکاران و بی درآمدان جامعه افزوده می‌شوند.

دولت با اینکه الگوی عملی از کوپنی که برای سهمیه بندی کالای اساسی در زمان جنگ داشت اما عملا با منتظر اروپا ماندن برای تعهد به برجام جیره بندی کالای اساسی مورد نیاز جامعه را به تعویق انداخت، که ماحصل آن افزایش تورم و گران شدن روزانه نرخ دلاری است که قرار است پوشش دهنده کسری بودجه دولت باشد.

انتهای پیام/