قدس آنلاین: این شب‌ها مخاطبان تلویزیون تماشاگر سریال «ایل‌دا» به کارگردانی راما قویدل و تهیه‌کنندگی سیدعلیرضا سبط احمدی هستند که از اوایل مهر ماه روی آنتن شبکه یک سیما رفته است. «ایل‌دا» نخستین سریالی است که به مقاومت ایلات و عشایر در جنگ پرداخته و این مقطع تاریخی را نشان می‌دهد که کمتر به آن پرداخته شده است. این مجموعه تلویزیونی با موضوع اتحاد و حماسه مردان و زنان عشایر مرزنشین در برابر متجاوزان به خاک این مرز و بوم و قصه ایستادگی و ایثار آن‌ها از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۵۹ ساخته شده است. این سریال در زمان فیلم‌برداری به پدیده نامیمون این روزها یعنی کرونا خورد و در چند مقطع به دلیل سیل، کرونا و تعطیلی‌هایی که در لرستان به وجود آمد، کار برای عوامل سخت‌تر شد، به طوری که قرار بود همزمان با هفته دفاع‌مقدس روی آنتن برود، ولی پخش آن با چند روز تأخیر آغاز شد. رعایت تمامی پروتکل‌های بهداشتی و حفظ سلامت عوامل و بیش از ۲۵۰ بازیگر و هنرور کار دشواری بود که سازندگان «ایل‌دا» از پس آن برآمدند. در شرایطی که بسیاری از کارگردان‌ها و فیلمسازها، آثارشان را در فضای آپارتمانی و با لوکیشنی محدود می‌سازند، سریال «ایل‌دا» در فضایی پرلوکیشن و با پروداکشنی بزرگ ساخته شده است که معمولاً فیلم‌سازان راحت‌طلب چندان تمایلی به ورود در این پروژه‌ها ندارند. اگرچه این روزها اعتراض‌هایی به آشفتگی لهجه و گویش در این سریال می‌شود، اما از ابتدا قرار بوده تمام شخصیت‌ها بدون گویش و لهجه صحبت کنند که البته در اجرا، عده‌ای از بازیگران به لری و عده‌ای بدون لهجه و گویش حرف می‌زنند.
در این سریال مجید مظفری نقش «صالح‌خان»، پوریا پورسرخ نقش «ایرج»، فاطمه گودرزی نقش «دا گل»، جعفر دهقان نقش «استوار کاکاوند» و آوا دارویت نقش «هاویر» را ایفا می‌کنند. کاظم هژیرآزاد، کوروش سلیمانی، امیرمحمد زند، مینا نوروزی‌فرد، غلامرضا علی‌اکبری، سینا رازانی، مهدی صبایی، شهین تسلیمی، مسعود چوبین و رضا نجفی، از دیگر بازیگران این سریال هستند. با مجید مظفری درباره نقش «صالح‌خان» و دشواری‌های ساخت این مجموعه تلویزیونی گفت‌وگو کردیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
شما پیش از این هم با راما قویدل همکاری داشتید؟
من پیشتر با آقای قویدل در یک سریال همکاری کرده بودم. وقتی برای بازی در این سریال از من دعوت کردند، سناریو را خواندم و از آن خوشم آمد. سال گذشته فیلم‌برداری کار کلید خورد، ولی اواخر بهمن ماه کار به دلیل شرایط کرونایی تعطیل و پنج ماه وقفه ایجاد شد. ضمن اینکه می‌خواستند سریال را به پخش در هفته دفاع‌مقدس برسانند و خیلی با عجله تمامش کردند.
از شرایط کار در دوران کرونایی بگویید، چقدر فشار روانی روی گروه بود؟
این سریال جزو سریال‌های پربازیگر بود و هنروران زیادی مشغول به کار بودند. سعی کردیم پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنیم. پیش از اینکه کار به صورت موقت تعطیل شود، یعنی در اسفند ماه سال گذشته، یکی، دو نفر از اعضای گروه به بیماری کرونا مبتلا شدند که خوشبختانه حالشان خوب شد و سر کار برگشتند.
از جذابیت‌های نقش «صالح‌خان» بگویید، این شخصیت آن‌طور که می‌خواستید از کار درآمد؟
من سعی می‌کنم نقش تکراری بازی نکنم. «صالح‌خان» یکی از نقش‌هایی بود که پیشتر بازی نکرده بودم و دوست داشتم آن را بازی کنم. وقتی فیلم‌نامه را خواندم احساس کردم نقش خوب و ماندگاری خواهد شد، ولی به دلیل تعطیلی موقت کار در شرایط کرونا و وقفه پنج ماهه‌ای که در فیلم‌برداری رخ داد و اینکه نویسنده سریال هم تلاش داشت زودتر سناریو را تمام کند تا سریال به پخش در هفته دفاع‌مقدس برسد، نقش صالح‌خان کمرنگ‌تر شد و بسیاری از سکانس‌های این نقش حذف شد، در حالی که این شخصیت نقش پررنگ‌تری در خط اصلی داستان داشت. البته بازخوردهایی که از مردم گرفتم، راضی‌کننده بوده و مخاطبان خوششان آمده است.
این سریال در خرم‌آباد ساخته شده است، تجربه کار در لوکیشن خارج از تهران چطور بود؟
متأسفانه اکنون در شهرستان‌ها به سختی می‌شود کار کرد، چون مسئولان شهرستان‌ها تعاملی با گروه‌های فیلمساز ندارند. پیشتر فرماندار، استاندار و شهردار آن منطقه سر صحنه می‌آمدند یا نیروی‌انتظامی و ارتش حضور مؤثری داشتند و کمک می‌کردند. مثلاً امکاناتی در اختیار گروه‌های سازنده قرار می‌دادند تا شرایط تولید را تسهیل کنند، ولی این بار هیچ مسئولی را ندیدم که از آنجا عبور کند. ۱۰۰ نفر هنرمند به شهرشان آمده بودند، ولی عین خیالشان نبود. کار کردن در این شرایط بسیار سخت است. گروه‌های تولیدی که از تهران به شهرستان‌ها می‌روند نیاز به امکانات رفاهی و مکان استراحت دارند. نیاز داریم با هنرمندان آن شهر تعامل داشته باشیم و از آن‌ها استفاده کنیم. ما خیلی بی‌سرو صدا آمدیم و رفتیم، در حالی که می‌توانستند با ما ارتباط داشته باشند، زیرا از مسیر این تعاملات، سطح فرهنگی و هنری آن منطقه ارتقا پیدا می‌کند. حتی مسئولان آنجا به این فکر نیفتادند که این گروه دارند در شهر ما کار می‌کنند و ببینیم درباره مردم شهرمان قرار است چه بسازند! گویی اصلاً برایشان اهمیتی نداشت.
به همین دلیل ساخت سریال درباره قومیت‌ها و مناطق بومی مختلف کشورمان دشوار است و سختی‌های آن موجب می‌شود کمتر فیلمساز و بازیگری به سراغ این حوزه برود؟
در چند سال اخیر شاهد بودیم وقتی یک سریال بومی از تلویزین پخش می‌شود تا مسئله و مشکلی پیش می‌آید، عده‌ای جلو تلویزیون تجمع و اعتراض می‌کنند. البته مردم حق دارند و نباید این اتفاق بیفتد، ولی گاهی عدم‌شناخت کافی نسبت به قومیت‌ها و ادبیات نمایشی آن‌ها، کار در این حوزه را دشوار می‌کند. ضمن اینکه آن‌قدر در این حوزه سریال کم داریم که وقتی کاری از تلویزیون درباره قومیت خاصی پخش می‌شود، عده‌ای دنبال نقاط ضعف و اشکالات سهوی آن می‌گردند، در حالی که آن کارگردان می‌توانست یک سریال آپارتمانی در تهران بسازد. ما در دمای ۵۰ درجه بالای صفر کار کردیم که بسیار سخت بود. امکانات رفاهی کمی داشتیم و واقعاً در شرایط سخت کار کردیم، آن هم نه در شرایط عادی بلکه در اوضاع کرونایی کشور. خوشبختانه مردم خرم‌آباد بسیار میهمان‌نواز، بافرهنگ و خونگرم بودند و تا جایی که در توانشان بود از ما پذیرایی کردند. برایم عجیب است که با چنین مردم شریفی، چرا مسئولان این شهر آن‌طور که شایسته است، کار نکردند. من از شهردار خرم‌آباد گله دارم، چون پیاده‌رو و خیابان‌های سالم در این شهر بسیار کم بود و شهر آن چنان که باید تمیز و منظم نبود، در حالی که خرم‌آباد، طبیعت بسیار باصفا و بکری دارد.
با توجه به اینکه بازیگران بومی هم در این سریال همکاری داشتند، چطور به یکدستی در بازی‌ها رسیدید؟
در این مجموعه تلویزیونی بازیگران بومی از بروجرد و کرمانشاه داشتیم و همه آن‌ها تجربه بازی جلو دوربین را داشتند و خوشبختانه بازی‌ها یکدست شد.
چرا برخی از شخصیت‌ها در سریال لهجه و گویش ندارند، ولی عده‌ای از بازیگران هم لری صحبت می‌کنند؟
از ابتدا قرار نبود بازیگری لری صحبت کند، اما در حین کار عده‌ای بروجردی حرف زدند، عده‌ای خرم‌آبادی و عده‌ای هم کرمانشاهی! در حالی که از ابتدا قرار نبود سریال با لهجه ساخته شود. متأسفانه این اتفاق رخ داد و موجب آشفتگی گویش و لهجه در سریال شد. به نظرم اگر سریال بدون گویش و لهجه ساخته می‌شد، بهتر بود، چون ادای درست گویش و لهجه، کار دشواری است و نیاز به زمان بیشتری دارد تا همه بازیگرها به یکدستی برسند. کاش این اتفاق رخ می‌داد و هیچ‌کدام از شخصیت‌ها لری صحبت نمی‌کردند.
دلیل اعتراض‌ها به سریال فقط همین مورد بود؟
فقط بحث آشفتگی در گویش و لهجه‌ها نبود بلکه اعتراض‌هایی به قصه و تدوین کار هم شده است، چون «ایل‌دا» در شرایط سختی ساخته شد. وقتی سناریو را خواندم با قصه خوبی روبه‌رو شدم، ولی چون می‌خواستند کار را به پخش در هفته دفاع‌مقدس برسانند، با عجله تمام شد. ضمن اینکه وقفه پنج ماهه در بین کار به دلیل کرونا هم روی کیفیت ساخت تأثیر گذاشت و همه این مسائل موجب شد کیفیت سریال آن چنان که انتظار می‌رفت، نباشد.
در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟
برای چند فیلم سینمایی با من صحبت شده، ولی هنوز قطعی نشده است.
نظر شما