قدس آنلاین: نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا سرانجام پس از چند روز اعلام و «جوبایدن» با فرستادن «دونالد ترامپ» به خانه‌اش، مستأجر جدید کاخ سفید شد. اگرچه بسیاری از مقامات کشورمان به‌صراحت اعلام کرده‌اند که دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان آمریکایی از یک قماش هستند، ولی برخی عمدتاً در داخل ایران به دنبال بهره‌برداری از انتخابات آن‌کشور جهت پیش بردن اهداف عمدتاً سیاسی خود هستند. صاحبان این گرایش فکری سیاسی همیشه سعی کرده‌اند این‌گونه وانمود کنند که جمهوری‌خواهان دشمن تند و تیزتری برای ایران هستند و برعکس دموکرات‌ها اهل تعامل و گفت‌وگو. اما چه کسی بیشتر دشمنی کرده؟ جمهوری‌خواهان یا دموکرات‌ها؟
رؤسای جمهوری آمریکا فارغ از تعلقات حزبی و سیاسی، به چند دلیل در خصومت ورزیدن علیه جمهوری اسلامی از یکدیگر سبقت می‌گیرند: نخست اینکه اولویت اصلی ایالات متحده در منطقه غرب آسیا بر حفظ امنیت و موقعیت رژیم صهیونیستی استوار است. بر این اساس هر کشور و جریانی که علیه اشغالگری صهیونیست‌ها موضع بگیرد، به‌طور طبیعی در حیطه دشمنان کاخ سفید دسته‌بندی می‌شود. نکته دوم سلطه‌گری آمریکاست. حفظ حیات ایالات متحده به سلطه‌گری وابسته است و پیرو این رویه، مداخلات این کشور در جای‌جای جهان با هدف مقابله با دولت‌هایی که پیوندی با سیاست‌های کاخ سفید ندارند، به‌وضوح دیده می‌شود. این در حالی است که ایران پس از انقلاب اسلامی براساس سیاست نه شرقی نه غربی، نفی سلطه‌پذیری و استقلال در حوزه سیاست خارجی را از اصول اساسی خود می‌داند، درنتیجه این رویه رویارویی دو کشور را افزایش داده است. سومین مسئله به منافع اقتصادی واشنگتن باز می‌گردد. این یک حقیقت بزرگ است که با پایان حکومت پهلوی دست آمریکا از دست‌اندازی در منابع کشورمان و غارت ثروت ملی ایرانیان کوتاه شد و این مسئله برای آن‌ها بسیار سنگین و غیرقابل تحمل بود. بر این اساس آمریکایی‌ها از بعد پیروزی انقلاب با پیگیری سیاست فروپاشی جمهوری اسلامی، سودای بازگشت به کشورمان را در سر می پرورانند و به همین دلیل همواره با ما خصومت دارند.
این چند دلیل کلی و فراحزبی است که نشان می‌دهد سیاست کاخ سفید همواره بر دشمنی با کشورمان تعریف شده است. اما این تمام ماجرا نیست؛ چراکه با مرور ۴۰ سال گذشته به‌عیان می‌توان دید که خباثت دموکرات‌ها در دشمنی با جمهوری اسلامی حتی بیشتر از جمهوری‌خواهان است. دموکرات‌ها بر خلاف ترامپِ جمهوری‌خواه که شمشیر را علیه کشورمان از رو بسته بود، زیرپوستی پیش می‌روند و به قول معروف با پنبه سر می‌برند.
در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی کارنامه دموکرات‌ها در تقابل با نظام جمهوری اسلامی شرورانه‌تر از جمهوری‌خواهان بوده است. برای نمونه جیمی کارتر رئیس‌جمهور اسبق آمریکا پس از تسخیر سفارت ایالات متحده در ابتدا تلاش کرد با محاصره نفتی ایران، تهران را به آزادی گروگان‌ها وادار کند. اما عملیات نظامی «پنجه عقاب» در طبس برای آزادی گروگان‌ها که اوج تقابل نظامی دو طرف بود نیز در دوره کارتر اتفاق افتاد. کارتر همچنین در تحریک صدام برای آغاز جنگ تحمیلی علیه کشورمان نقش غیرقابل کتمانی داشت. در دوران بیل کلینتونِ دموکرات هم تحریم‌های متعددی علیه ایران وضع شد که معروف‌ترین آن «قانون داماتو» بوده است. با این‌قانون هرگونه سرمایه‌گذاری نفتی در ایران ممنوع شد. حتی مذاکرات هسته‌ای که در دوره اوباما آغاز شد با هدف امتیازگیری و امتیاز ندادن به کشورمان شکل گرفت.
نگاهی به تحریم‌های ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی از بدو انقلاب نشان می‌دهد، آمریکا از آغاز تا پایان دولت اوباما ۳۵ بار ایران را تحریم کرده است که از این مجموعه ۲۴بار توسط دموکرات‌ها و ۱۱ بار جمهوری‌خواهان بوده. از طرفی از نظر کمیت، اوبامای دموکرات با اعمال ۱۱تحریم علیه ایران رکورددار است و در دوره او به اندازه تمامی دولت‌های جمهوری‌خواه ایران تحریم شده است و از طرف دیگر مهم‌ترین و سخت‌ترین تحریم‌ها از جمله CISSADA، NDAA۲۰۱۲، CAATSA، قانون محدودیت ویزا و... همگی یا تصویب یا اجرایشان مربوط به دولت اوباماست و درواقع بهتر است بگوییم دولت ترامپ صرفاً تحریم‌هایی را که اوباما تدوین و ساماندهی کرده بود، علیه ایران اجرا کرد. دموکرات‌ها اگر از جمهوری‌خواهان برای ما بدتر نباشند، با جمهوری‌خواهان هیچ فرقی ندارند؛ این یک واقعیت است. به قول رهبر معظم انقلاب اسلامی دموکرات‌ها تنها دستکش مخملین را بر دست‌های چدنی خود پوشانده و جنایات خود علیه ایران را با این حیله پنهان می کنند.
نظر شما