این بخشی از خطبه پیامبر اکرم(ص) در آخرین روزهای ماه شعبان و در اهمیت و استقبال از ماه ضیافت‌الله، ماه مبارک رمضان است. به غیر از سال گذشته و امسال که به لحاظ شرایط کرونایی و به دلیل اهمیت جلوگیری از شیوع این ویروس منحوس، حضور زائران و مجاوران در این بارگاه مقدس در ماه ضیافت الهی با محدودیت‌هایی روبه‌رو شده است اما همه ساله حرم مطهر امام رضا(ع) در ماه مبارک رمضان پذیرای میهمانان خدا در این آستان مقدس و ملکوتی بوده است. امسال نیز با توجه به شرایط و محدودیت‌های خاص کرونایی، از سوی آستان قدس رضوی تدابیری برای حضور زائران و مجاوران در بارگاه مطهر امام هشتم (ع) با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی اندیشیده شده است.

تقارن بهار طبیعت با بهار قرآن، فرصت مغتنمی برای زائر و مجاور این آستان ملکوتی است تا با خودسازی و بهره‌مندی از فیوضات ماه میهمانی خدا در آغازین روزهای سال جدید و در جوار بارگاه هشتمین خورشید ولایت و امامت، اندوخته‌های معنوی گرانقدری را با خود به همراه داشته باشد.

به بهانه شروع ماه مبارک رمضان با تعدادی از زائران و مجاوران این قطعه از بهشت به گفت‌وگو نشستیم و آنان از احساسات خود از ماه مبارک رمضان و فرصت حضور در بارگاه منور هشتمین خورشید ولایت و امامت برایمان گفتند. برش‌هایی از این گپ و گفت را در ادامه دنبال کنید.

بهترین میهمانی

سال‌های زیادی از سن تکلیفش می‌گذرد، پیرمرد انگار که یکباره دلش یاد سال‌های نوجوانی‌اش را کرده باشد با صدایی لرزان می‌گوید: ۸۵ سال سن دارم و ساکن محله سرشور مشهد هستم؛ البته سرشور قدیم که خیلی با محله سرشور کنونی تفاوت دارد.

«میرزاعلی» از خاطره به سن تکلیف رسیدنش برای گرفتن روزه برایمان تعریف کرده و بیان می‌کند: البته من پیش از سن تکلیف هم روزه‌های واجب و مستحب می‌گرفتم اما پس از رسیدن به سن تکلیف خوب یادم هست که مرحوم مادرم به من گفت که این نخستین سالی است که روزه ماه مبارک رمضان بر تو واجب می‌شود و باید قدر بدانی؛ چرا که امسال به «بهترین میهمانی» دعوت شده‌ای. مادرم راست می‌گفت، ماه مبارک رمضان بهترین میهمانی دنیاست. دلیلش هم این است که خود خدا میزبان میهمانانش است. یادش به خیر آن موقع‌ها پس از خوردن سحری پاتوق ما صحن سقاخانه اسماعیل طلایی(صحن انقلاب فعلی) بود. لذت خواندن نماز مستحبی و نماز زیارت پیش از نماز صبح در این صحن و در آن دوران را هیچ وقت فراموش نمی‌کنم.

به سراغ زائر دیگری می‌روم. او در صحن پیامبر اعظم(ص) ایستاده است، از او درباره حس و حالش از حضور در حرم آقا و در ماه مبارک رمضان می‌پرسم که در پاسخ می‌گوید: خیلی خوشحالم که این توفیق را پیدا کردم تا در ماه مبارک رمضان در حرم امام رضا(ع) باشم.

جوان که حدود ۳۵ سال یا کمی بیشتر یا کمتر به نظر می‌رسد ادامه می‌دهد: سال‌ها پیش شاید زمانی که ۱۲ یا ۱۳ ساله بودم یک ماه رمضان، میهمان حرم امام رضا(ع) بودیم و پدر و مادرم به اصطلاح نیت ۱۰ روزه اقامت در مشهد کردند تا بتوانند روزه واجب ماه مبارک رمضان را بگیرند. من آن موقع خیلی معنی کارهای آن‌ها را نمی‌فهمیدم، فقط همین قدر یادم هست نزدیک غروب آفتاب با پدر و مادرم برای شرکت در نماز جماعت مغرب و عشا به حرم می‌رفتیم. لذت عجیبی داشت که پس از اذان مغرب، مثلاً من هم روزه خودم را با آب سقاخانه افطار می‌کردم. راستش را بخواهید هنوز آن دوران، گرفتن روزه به من واجب نشده بود ولی دوست داشتم قاطی آدم بزرگ‌ها خودم را میهمان امام رضا(ع) حساب کنم. یادش به خیر چقدر بعد از افطار در حرم با هم‌سن و سالان خودم بازی می‌کردم.

نوجوانی که در گوشه حرم با پدر و مادرش ایستاده است توجهم را به خود جلب می‌کند. علتش این است که چند مهر نماز را مرتب کنار خودش چیده و سجاده خودش را هم مدام جابه‌جا می‌کند. به سراغ این خانواده می‌روم. پدر خانواده می‌گوید: ما ساکن خیابان امام رضا(ع) مشهد حدفاصل میدان بسیج و میدان ۱۵ خرداد هستیم. قربان آقا بشوم که ما را به عنوان مجاور و همسایه خودش قبول کرد. حسین، پسرم هشت ساله است او را با خودم به حرم آوردم تا خاطره خوبی از ماه مبارک رمضان در حرم امام هشتم(ع) برایش باقی بماند.

راستش من هم از پدرم تقلید کردم. آن خدابیامرز، من و برادران و خواهرانم را زمانی که کودک و نوجوان بودیم حتماً ماه‌ رمضان‌ به حرم می‌آورد. دلیلش این بود که همیشه می‌گفت باید ماه میهمانی خدا در منزل ولی خدا باشید.

او با این اعتقاد ما را با ماه مبارک رمضان آشنا می‌کرد. حسین هشت ساله هم میان حرف باباش می‌پرد و می‌گوید: آقا! چند سال دیگه به من روزه واجب میشه، بابام و مادرم به من میگن که تو میهمان کوچک حرم هستی. می‌خوام روی سجاده خودم توی حرم نماز بخونم. حسین بلند می‌شود و دوباره سجاده زیر پایش را جابه‌جا می‌کند. پدرش در ادامه می‌گوید: از کوچکی باید میهمان این خانه شوی. قربان آقا بشوم که کوچک و بزرگ، همه در ماه مبارک رمضان، میهمان اویند.

هر چیزی بهاری دارد، ماه مبارک رمضان، بهار میهمانی‌هاست

برای تکمیل گزارش در گوشه دیگری از حرم به سراغ جمع چند نفری زائران می‌روم و متوجه می‌شوم که یکی از آن ها هتلدار است.

 با این هتلدار همصحبت می‌شوم. او می‌گوید: به نظر من، ماه مبارک رمضان برای ما مسلمانان و به خصوص شیعیان، مهم‌ترین میهمانی دنیاست. اصلاً بگذارید حرف دلم را بزنم؛ ماه رمضان بهار همه میهمانی‌هاست به خصوص امسال که بهار طبیعت با بهار قرآن و ماه نزول قرآن یعنی ماه رمضان مقارن شده است.

این زائر امام رضا(ع) که با همراهانش روی یکی از سکوهای داخل صحن انقلاب نشسته است، ادامه می‌دهد: در ماه رمضان هیچ لذتی در هیچ جای دنیا به لذت داخل حرم امام رضا(ع) نمی‌رسد، البته همه عتبات عالیات و مکه و مدینه و... سر جای خودشان محفوظ است اما لذت ماه رمضان داخل حرم امام هشتم(ع) چیز دیگری است.

 من جیره هر سال خودم را از ماه رمضان و از داخل حرم امام رضا(ع) می‌گیرم. البته یک مطلب دیگری هم باید بگویم؛ بهترین میهمان خدا در ماه مبارک رمضان، امام زمان حضرت مهدی موعود(عج) است.

 از امام زمان می‌خواهم ما را هم با خودش به این میهمانی ببرد.

 آهسته به امام رئوف می‌گوید: شأن صاحبخانه بالاست؛ آقا جان کمکمان کن تا لایق میهمانی ماه رمضان باشیم که جز شما، اجدادت و فرزندان معصومت، هیچ پناهی را سراغ ندارم.

 با آنان خداحافظی می‌کنم و چند گامی به سمت پنجره فولاد می‌روم. چشمم به ضریح مطهر آقا می‌افتد، صحبت‌های زائران را در ذهن مرور می‌کنم... آقاجان! ما را هم با خود به این میهمانی ببر.