قدس آنلاین: معرفی افراد، شکل و گونه‌های متفاوتی دارند. گاهی این معرفی از جایگاه پایین و گاهی ناظر به مسایل دنیوی افراد است، مثلاً می‌گویند او شجاع است، عالم است. اما رسول مهر و رحمت، امام حسن و امام حسین(ع) را از جایگاه آخرت و افقی بلند معرفی کرد.
رسول خدا(ص) در معرفی امام حسن و امام حسین(ع) فرمود: «امام حسن و امام حسین جوانان اهل بهشت‌اند» که ایشان از یک وسعت بی‌نهایت آن دو بزرگوار را معرفی و در بیانی دیگر فرمودند: «مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَنْظُرَ إِلَی سَیِّدِ شَبَابِ الْجَنَّةِ فَلْیَنْظُرْ إِلَی الْحَسَنِ بْنِ عَلِی؛ هر کسی که نگریستن به جوانان اهل بهشت او را شاد می‌کند، به حسن بن علی بنگرد.» با این نگاه کردن، غم‌های او برداشته می‌شود.
به راستی چرا رسول خدا صلی الله علیه و آله حسنین(ع) را این‌گونه معرفی می‌کنند؟
در جواب باید گفت: امام حسن(ع) دنیایی نیست، او جوانی بهشتی است که در دنیا قرار داده شده است. وجودش یک وجود مبارکی است، هم در وسعت و هم در لطافت، برای این دنیا نیست و رسول خدا این‌گونه طفولیت امام حسن(ع) را به مردم معرفی می‌کند و حتی به سلمان فرمودند: «هر کس این دو را دوست داشته باشد من هم او را دوست دارم و هر کس من او را دوست داشته باشم خدا هم او را دوست خواهد داشت و هر کس خدا او را دوست داشته باشد او را داخل بهشت خواهد کرد .»
در جایی دیگر می‌فرمایند: «علامت داخل شدن در بهشت، محبت بر حسنین (ع) است و هر کس این دو را دشمن بدارد - ولو این‌که خود را امت رسول بداند - من هم او را دشمن می‌دارم»
پیامبر گرامی اسلام(ص) از حسنین(ع) جدا نیست. دوستی و دشمنی با ایشان، دوستی و دشمنی با رسول‌الله است و هر کس آنان را دشمن بدارد، داخل جهنم می‌شود. بنابراین محبت و بغض با حسنین(ع)، ملاک ورود به بهشت است چرا که ایشان از جان و نفس رسول خدا(ص) هستند.
این‌چنین جایگاه ایشان توسط پیامبر معرفی می‌شود تا در آینده، مسلمین دچار گمراهی و گرفتاری نشوند و در روایتی می‌فرمایند: «این حسن فردا امام شماست آن کسی که می‌خواهد شما را هدایت کند، اوست نه کس دیگر» و این یک ابلاغ به مسلمین است که هدایت فقط از جانب امام حسن(ع) است چرا که ایشان عقل کامل است و در روایتی پیامبر(ص) فرمود: «لو کان العقل رجلاً لکان الحسن؛ اگر قرار بود عقل در شخصی مجسم گردد آن شخص حسن بن علی بود».
نظر شما