۲۵ اردیبهشت را روز فیلمنامهنویسی میدانند و همین موضوع بهانهای شد، برای طرح یک پرسش که فیلمنامهنویسی در استان پهناور و هنرپرور خراسان در سینمای کشور چه حال و روزی دارد؟
فیلمنامه تفکر و محتوای یک اثر
یکی از پیشکسوتان فیلمنامهنویسی شهرمان درباره وضعیت فیلمنامهنویسی شهرمان میگوید: به طور قطع فیلمنامهنویسی استان از کل کشور متأثراست و نکته قابل تأکید این است که به اعتقاد من، یک فیلمنامهنویس یا نویسنده باید از نظر معیشتی تأمین باشد اما متأسفانه در بیشتر فیلمها در تیتراژها واضح است که کارگردانها هستند که خودشان به عنوان نویسنده فیلم هم حضور دارند و در نهایت یک مشاوره از یک نویسنده هم میگیرند.
جواد علیزاده افزود: بیشتر کارگردانها ایده اولیه را در ذهن میپرورانند و پس از آن ایده را به یک نویسنده دیگر که حالا میتواند رماننویس، نمایشنامهنویس یا فیلمنامهنویس باشد واگذار میکنند.
دستمزدهای پایین
او که در سالهای دور ریاست انجمن سینمای جوان خراسان و مسئولیت خانه فیلم شهرمان را بر عهده داشته، بیان میدارد: متأسفانه دستمزد واقعی فیلمنامهنویس داده نمیشود و این رقم در برآورد بودجه یک کار فقط ۵ درصد است یعنی در برآورد بودجه
یک فیلم سینمایی، سریال و... تهیهکننده سهم نویسنده را فقط ۵ درصد و در نهایت ۷ درصد از کل بودجه یک فیلم در نظر میگیرد و این رقم متداول است البته رقم دستمزد نویسندگان بسیار معروف متفاوت است.
این نویسنده و کارگردان خاطرنشان میسازد: این در حالی است که فیلمنامه پایه، اساس، اندیشه، معنا، مفهوم و خمیرمایه محتوای یک فیلم است اما میبینیم با احترام به سایر عناوین یک تیم، بازیگران، تصویربرداران و... رقمهای بسیار متفاوتی را دریافت میکنند. در صورتی که همه اینها باید در خدمت تفکر فیلمنامهنویس باشند. حتی کارگردان و تهیهکننده که فیلمنامهنویس نیستند باید براساس فیلمنامه جلو بروند.
صبوری در نوشتن
یکی از فیلمنامهنویسان جوان خوب و پرتلاش شهرمان هم در پاسخ به این پرسش که چرا بسیاری از فیلمنامهنویسان ترجیح دادهاند در پستهای دیگر سینما ادامه مسیر دهند؟ میگوید: فرهنگ نوشتن که از آن صحبت میکنیم و برخی ادعایش را هم داریم باید با صبر عجین باشد، یعنی یک نویسنده در هنگام نوشتن باید صبور باشد.
حسام سامریزاده میافزاید: باید برای نوشتن زمان گذاشت و به طور مداوم و در همه حال یک نویسنده باید فکر کند و این اندیشیدن و صبر با نویسندگی عجین است اما متأسفانه گاه نویسندگان همشهری من اساسیترین مشکلشان صبور نبودن است.
وی اظهار میدارد: بسیاری تصور میکنند فیلمنامهشان شاهکار است، باید در جشنوارهها بدرخشند، بفروشند و... و وقتی نگرش این باشد و با انجام یک یا چند کار به این نتیجه نمیرسند، این حس تبدیل به سرخوردگی میشود.
این نویسنده تأکید میکند: طبیعی است که در شرایط اجتماعی ما، غم نان هم اضافه میشود و ترجیح میدهی نوشتن را کنار بگذاری و با ناراحتی و بغض به سراغ کار دیگری بروی که پول دربیاوری و این اساسیترین مشکل است.
این فیلمنامهنویس که در کارنامه خود فیلمنامهنویسی فیلمهای سینمایی مانند گشت ارشاد ۳، زنانی که با گرگها دویدهاند، لطفاً پیغام خود را بگذارید و...
را دارد، اظهار میکند: به اعتقاد من مشهد دارای نویسندگان خوبی است که گاهی کیلومترها از نویسندگان پایتخت جلوتر هستند ولی مشکل اساسی همان نبود صبوری است.
از پاتوقها تا گروههای مجازی
حالا به سراغ مرجعی که برای تربیت، آموزش و حمایت فیلمنامهنویسان نسل جوان است میروم.
رئیس انجمن سینمای خراسان رضوی درباره فعالیت و کارهای سالهای اخیر که کرونا مشکلات زیادی برای همه به خصوص اهالی هنر فراهم آورد، میگوید: سال ۹۸ دوشنبههای هر هفته پاتوقی را به عنوان فیلمنامهخوانی برگزار میکردیم و از علاقهمندان دعوت شد که ایدههای خامشان را با کمک استادان فیلمنامهنویسی برای تولید فیلمهای خوب ارائه دهند.
سیدوحید سیدحسینی میافزاید: با توجه به بودجهای که برای فیلمهای اول و حرفهای داشتیم این حمایت، تشویق و ترغیب آغاز شد زیرا به اعتقاد من با توجه به آنکه فیلمنامهنویسی کاری تخصصی است برای تربیت صحیح نگارش مانند شکل گرفتن از ایده و فیلمنامهنویسی و سایر کارها چون کارگردانی، تصویربرداری و... کار شده است که اتفاق خوبی بود اما متأسفانه به دلیل کرونا جلسات تعطیل شد.
وی خاطرنشان میسازد: تصمیم بر آن شد که در یک گروه مجازی ادامه بدهیم که از دل همین آموزشهای مجازی، فیلمنامههای خوبی بیرون آمد و توانستیم حمایتهای مادی و تجهیزاتی را برای ساخت فیلمنامههای خوب همچنان داشته باشیم حتی علاقهمندانی خارج از انجمن برای معرفی فیلمنامهنویس از ما کمک میگیرند و نویسندههایمان را به آنها معرفی میکنیم یا آنها عضو انجمن ما میشوند و تبادل خوبی در این راستا برقرار شده است.
نظر شما