به گزارش قدس آنلاین، قدردانی از مقام شامخ معلمان، هنرمندان و مروجان عرصه‌های قرآن کریم، وظیفه‌ای مهم، بر دوش هر کسی است، که توسعه فرهنگ قرآنی دغدغه اوست، به ویژه نهادهای فرهنگی که باید تجلیل از این پیشگامان را اساس فعالیتشان بدانند و بخش‌های اثرگذار از زندگی این افراد را به سمع و نظر آحاد جامعه برساند. ایکنا نیز در راستای رسالت خود پیش از این به معرفی ۴۹ نفر از خادمان قرآن کریم (تجلیل‌شدگان از سال ۱۳۷۳ تاکنون طی بیست‌وشش دوره آئین تکریم از خادمان قرآن) که اکنون در کنار ما نبوده و دعوت حق را لبیک گفتند، پرداخت.

در ادامه برآنیم تا با دیگر خادمان قرآن کریم گفت‌وگو داشته و ضمن جویا شدن از احوالات زندگی آنان، از اینکه پس از دریافت نشان خادمی قرآن، چه مسئولیت اجتماعی را بر دوش خود حس می‌کنند، سخن بگویند. در ادامه به معرفی یحیی علیمردانی، خواهیم پرداخت.

یحیی علیمردانی در سال ۱۳۱۰ ه. ش در شهرستان محلات دیده به جهان گشود. از ۶ تا ۱۳ سالگی در مکتب‌خانه به تحصیل جامع‌المقدمات پرداخت، سپس در سال ۱۳۲۶ به تهران آمد و به کسب و کار مشغول شد. او از سال ۱۳۲۵ در خدمت قرآن بوده‌ و در این‌باره می‌گوید: «هدفم این بود که قرآن را قرائت کنم و مفاهیم و معانی آن را فرا بگیرم. اگر حدیثی را می‌شنیدم، سعی می‌کردم که خود را با آن وفق دهم و هیچ‌گاه قصد خودنمایی نداشته‌ام، بلکه تمامی این کارها برای خدا بوده است.»

علیمردانی در تهران بین‌ سال‌های ۴۰ تا ۵۰ فراگیری علوم تجوید و قرائت را نزد مرحوم استاد احمد نصرالله مازندرانی ادامه داد و پس از آن در  سال ۱۳۳۵ در جلسات قرائت قرآن مرحوم استاد مولایی(ابراهیم پورفرزیب)، که در شب‌های سه‌شنبه و صبح جمعه هر هفته در منازل برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. بعدها که این کلاس‌ها به مسجد هدایت راه یافت تا سال ۱۳۶۲ افتخار کسب فیض و بهره‌گیری از ایشان را داشت و پس از آن بر مطالعه تفسیری آیات قرآن متمرکز شد.

یحیی علیمردانی در دوران جنگ تحمیلی، از طرف سازمان تبلیغات اسلامی، با گروهی از قاریان یک دوره آموزش قرآن کریم را برگزار کرد که ۱۷ روز به طول انجامید. همچنین با دعوت‌هایی که از وی شده، اقدام به برگزاری آموزش قرآن در بسیاری از شهرها و استان‌ها کرده است.  

وی درباره ویژگی فردی که می‌تواند مفتخر به دریافت نشان خادمی قرآن شود، گفت: این افراد باید تا اندازه‌ای مفاهیم قرآن را بفهمند و قرائت حفص را به نحو احسن بدانند، چون این قرائت با زبان مردم مدینه و مکه مطابقت دارد و اعتقادی به قرائت‌های مختلف ندارم. باید تجوید را، به اندازه‌ای که لازم است، خوب یاد گرفته باشند و قرآن را طوری قرائت کنند تا با معنا به شنونده و مستمع تفهیم شود. چنین افرادی می‌توانند قرآن را به خوبی به دیگران آموزش دهند و وقتشان را برای آموزش به سایرین صرف کنند. هنگامی که فرد به این حد برسد، استاد قرائت است.

استاد علیمردانی در پاسخ به این سؤال که چرا اعتقادی به اختلاف قرائات ندارد؟ بیان کرد: چون این اختلاف قرائات برای تفاوت لهجه‌های مردم است، مثل فارسی که با لهجه‌های مختلف یزدی، مازندرانی، رشتی و اصفهانی ادا می‌شود. فلذا چرا باید اصل قضیه را، که زبان فارسی است، رها کنیم و بخواهیم از روایات آنها استفاده کنیم. تابع قرائت حفص از عاصم هستم، چون عین عبارت قرآن است.

بیش از ۷۰ سال است که استاد علیمردانی عاشقانه به قرآن خدمت می‌کند. در واقع خود را وقف قرآن‌آموزی کرده و هر دعوتی را با کمال میل و عاشقانه می‌پذیرد و با وجود سن و سال زیاد، خدمتگزار قرآن است. او از سال ۱۳۳۲ به بعد در سرپرستی جلسات قرائت قرآن با استاد مولایی همکاری داشته و به پیشنهاد استاد از سال ۱۳۵۰ جلسه دیگری را برای افراد مبتدی برگزار کرد و تا سال ۱۳۶۲ سرپرستی آن را به عهده داشت. ایشان مدت‌ها(حتی پیش از اپیدمی کرونا) در طول هفته جلسات آموزش قرآن کریم را در مسجد یاسین، حسینیه شهید محلاتی و در منزل دو تن از عاشقان قرآن کریم برگزار می‌کرد.

وی درباره مسئولیت اجتماعی فردی که مفتخر به خادمی قرآن می‌شوند، گفت: اولاً، چنین فردی باید خودش را وقف قرآن کند. هنگامی که پشت رحل قرآن قرار می‌گیرد، برای رضای خدا به قرآن‌آموزان آموزش دهد و کاری به تعریف و تمجید مردم نداشته باشد. هرچه در برابر قرآن متواضع باشد، باعث محبوبیتش در برابر پیشگاه خدا می‌شود. ثانیاً، چنین فردی باید از معانی آیات اطلاع داشته باشد و وقتش را با صوت و لحن و نغمات نگذراند، بلکه معانی آیات را در کنار آموزش فنون تلاوت، آموزش دهد و چنین فردی به قرآن خدمت می‌کند؛ والا اگر قدری تنها به لحن و آواز و نغمات بپردازد، می‌رسد به حدی که حتی فرمودند قرآن را به غنا خواندن، حرام است. نمی‌خواهم از قاریان ایرانی یا عرب نام ببرم، اما برخی فقط به فکر آوازند، ولی کسانی که به دنبال انتقال معنا به شنونده و مخاطب هستند، خادم قرآن‌اند.

جواد علیمردانی، پسر استاد یحیی علیمردانی، راه استاد را ادامه داده و طی این سال‌ها همراه با پدر به آموزش قرآن، جلسه‌داری و تربیت قرآن‌آموزان پرداخته است، هر چند دو تن دیگر از فرزندان استاد نیز از قاریان و افتخارات خانواده به شمار می‌روند.

استاد علیمردانی درباره دغدغه‌مندی در حیطه امور قرآنی، فرهنگی و معضلات اجتماعی و جلسات قرآن گفت: در حال حاضر(پیش از شیوع کرونا) شاهد برگزاری جلسات قرآنی زیادی هستیم، اما مهم این است که هر کدام قرآن را برای قرآن تدریس کنند، چراکه «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ»، تقوا آن است که راضی باشیم به آنچه خدا می‌خواهد، نه آنکه من دلم می‌خواهد. آنهایی که تقوا در کارشان بیشتر باشد خوب است، اما آنهایی که تظاهر می‌کنند، سرانجامشان معلوم است.

از آثار استاد می‌توان به تهیه جزوه روش تدریس روخوانی در ۱۶ درس و  آموزش خلاصه‌ای از تجوید قرآن اشاره کرد و نیز در همایش «عمری با قرآن» در سال ۸۸ مورد تجلیل قرار گرفتند. همچنین جلسات سنتی این خادم قرآن در محدوده بازار آهنگران و مناطق ۱۲ و ۱۴ برگزار می‌شود.

منبع: ایکنا

انتهای پیام/