برجام این روزها به موضوع پیچیده‌ای تبدیل شده و اینکه مذاکرات کمیسیون مشترک میان ایران و ۱+۴ در وین که ۶ دور از آن سپری می‌شود در نهایت به احیای توافق‌نامه هسته‌ای منجر شود به سبب زیاده‌خواهی‌های آمریکا در هاله‌ای از ابهام قرار داشته و با تردیدهای جدی مواجه است. با وجود این نکته‌ای که طی چند روز گذشته درباره این مقوله قابل توجه به نظر می‌رسد موضع‌گیری پی در پی ضدایرانی مقامات فرانسوی است. در آخرین مورد وزیر خارجه این کشور اروپایی روز دوشنبه در اقدامی مداخله‌جویانه هشدار داد ایران باید همکاری خود با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را از سر بگیرد و فوراً به بازرسان این نهاد بین‌المللی دسترسی کامل بدهد. ژان ایو لودریان روز جمعه و در دیدار با آنتونی بلینکن، همتای آمریکایی خود نیز به جمهوری اسلامی توصیه کرد ضمن بازگشت از گام‌های هسته‌ای خود، هر چه زودتر به توافق‌نامه هسته‌ای بازگردد. هر چند اتخاذ این رویه از سوی مقامات سرزمین خروس‌ها چیز عجیبی نیست اما اکنون این پرسش مطرح است که چرا دوباره پاریس در خط نخست حمله و اتهام‌زنی به کشورمان قرار گرفته است؟
در نگاهی به روند مقابله دولت‌های اروپایی با کشورهای مستقل، متوجه می‌شویم که پس از روی کار آمدن جو بایدن و استقرار او در کاخ سفید یک توزیع مسئولیت بین آمریکا و اتحادیه به ویژه تروئیکا (انگلیس، فرانسه و آلمان) برای فشار بر جمهوری اسلامی ایران به وجود آمده است. واقعیت این است که در دوره ترامپ در بازی‌های بزرگ، کشورهای اروپایی به بازی گرفته نمی‌شدند و یکی از دلایل اصلی مخالفت اروپا با رئیس جمهوری سابق ایالات متحده همین مشی سیاسی وی بود. ولی دیدگاه بایدن و حزب دموکرات تقسیم کار میان دو سوی آتلانتیک است که در این میان فرانسه به عنوان پرچمدار استقلال کشورهای اروپا همراهی بیشتری با واشنگتن دارد.
از سوی دیگر نباید از یاد برد که امانوئل مکرون به عنوان رئیس‌جمهور فرانسه، دوام قدرت خود را وامدار دولت جدید آمریکاست و می‌خواهد با این خوش‌رقصی‌ها دِین خود را به سردمداران این کشور و لابی صهیونیست ادا کند. در دوره گذشته راستگرایان افراطی اروپایی که مخالف کلیت اتحادیه بودند به پشتوانه دونالد ترامپ به قدرت بسیاری رسیدند و خطر قدرت‌یابی آن‌ها در فرانسه هم محسوس بود. پس مکرون که خود را وابسته به واشنگتن می‌بیند، تلاش دارد با توجه به نقش جدیدی که کاخ سفید به اروپایی‌ها سپرده مسئله فشار بر جمهوری اسلامی را پیگیری کند. آن‌ها در بازی تکراری جدید خود به دنبال ایجاد پلیس خوب - پلیس بد و یا پلیس بد و پلیس بدتر هستند و پاریس در این پازل نقش پلیس بد را نسبت به ایالات متحده بازی می‌کند؛ یعنی ضمن همراهی با اقدام‌های خصمانه آمریکا علیه ایران، از طرف دیگر طوری وانمود می‌کند که اگر تهران با اروپا همراه شود می‌تواند منافع خود را تأمین کند.