این رسانه احتمال تعویق مذاکرات هسته‌ای را به نقل از یک منبع دیپلماتیک بدون نام اعلام کرده است. گزارش بلومبرگ کمتر از یک روز پس از آن منتشر شد که ند پرایس سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا با بیان اینکه نمایندگان ما به محض تعیین تاریخ برای ادامه و برگزاری هفتمین دور مذاکرات برجامی، آماده بازگشت به وین هستند، تلاش کرد توپ را به زمین تهران بیندازد و گفت: در این دور از مذاکرات، این ایران است که باید تصمیم بگیرد. در گفت‌وگو با مسعود براتی تحلیلگر سیاسی، حواشی درباره ادعای اخیر روزنامه آمریکایی را بررسی کردیم.
تحلیل شما درباره گمانه بلومبرگ درباره تعویق احتمالی مذاکرات برجامی چیست؟
در مذاکرات برجامی آن چیزی که حاصل شده فاصله قابل توجهی با اهداف جمهوری اسلامی دارد. سیاست کلی نظام در این باره که توسط رهبر انقلاب تبیین و بخشی از آن در قانون هشتم آذرماه سال گذشته مجلس منعکس شد، روشن است؛ لغو تمامی تحریم‌ها، راستی‌آزمایی توسط ایران و بعد بازگشت تهران به تعهدات برجامی. با توجه به اخباری که از نتایج مذاکرات وین منتشر شده و آنچه که وزارت خارجه در بیست و دومین گزارش برجامی خود آورده، دستاوردها با منافع جمهوری اسلامی اختلاف معناداری دارد. این در حالی است که تهران با مقاومت بی‌مانند خود سیاست فشار حداکثری آمریکا را به شکست کشانده و حاضر نخواهد شد به توافقی تن دهد که حتی می‌تواند بسیار ضعیف‌تر از برجام باشد. با این موانع طبیعتاً مذاکرات به نتیجه نمی‌رسد و برآورد من هم این است که ادامه گفت‌وگوها به دولت بعدی موکول خواهد شد.
از دید تهران، این اتفاق خوب است یا بد؟
چندان تفاوتی نخواهد داشت. مانع اصلی بر سر راه رسیدن به توافق زیاده‌خواهی تشدیدشدۀ واشنگتن است. برای نمونه وزارت خارجه آمریکا چندی پیش یک گزارش به نقل از رابرت مالی نماینده ویژه در امور ایران منتشر کرد و مدعی شد یکی از پیش شرط‌های ایالات متحده برای رسیدن به توافق این است که جمهوری اسلامی بپذیرد مذاکرات وین مقدمه مذاکرات فراهسته‌ای باشد. از سوی دیگر در حوزه رفع تحریم، آمریکا حتی حاضر نیست به نقطه آغاز برجام برگردد. درنتیجه این زیاده‌خواهی‌ها و البته عدم کنش مناسب دولت ایران در چند سال اخیر که آن را تشدید کرده، مانع اصلی است و چون این موانع در دولت بعدی هم قابل تصور است، اینکه کسی احساس کند با تغییر دولت مذاکرات به‌سرعت به نتیجه برسد به بیراه رفته است. زیاده‌خواهی آمریکا در گذر زمان و با افزایش قدرت ایران خنثی می‌شود و این به کار جدی در داخل نیاز دارد. خوشبختانه دولت آقای رئیسی مبنای عمل خود و برنامه ریزی‌اش برای اداره کشور را با فرض ماندگاری تحریم‌ها قرار داده است. از این منظر تفاوت مبنایی بزرگی با روحانی وجود دارد؛ دولتی که تمام تمرکز و نقطه اتکایش رسیدن به توافق برجام و حفظ آن بود. من امیدوارم با این تغییر رویکرد، جمهوری اسلامی مسیر قوی شدن را طی کند تا کاخ سفید مجبور شود به مطالبات برحق ما توجه کند.
اینکه آمریکا تلاش دارد توپ احیای برجام را به زمین ایران بیندازد و وانمود کند تهران مانع احیای توافق است را چگونه می توان توضیح داد؟
آمریکایی‌ها و به‌ویژه دموکراتها، همیشه در کنار جوسازی سیاسی و اینکه دنبال دیپلماسی هستند، می‌کوشند یک تصویرسازی و روایت معمولاً دروغ رسانه‌ای هم چاشنی منافع ملی خود کنند و بگویند که ما کشور متعهد و قانونمدار هستیم و این ایران است که مانع‌تراشی می‌کند. این در حالی است که آمریکا با خروج از این توافق به تهران بدهکار است و اگر قرار است گام اصلاحی صورت گیرد، باید از سوی این کشور باشد.
البته قرائت‌های غلطی که از سوی دولتمردان و به‌طور خاص شخص رئیس‌جمهور ارائه می‌شود، سبب تقویت و تثبیت این موضع آمریکا شده است. وقتی روحانی به‌صراحت از نتیجه حاصل‌شده اعلام رضایت می‌کند، طبیعی است که آن‌ها دیگر حاضر نمی‌شوند امتیاز بدهند. این رفتارهای بسیار غلط که آثار راهبردی دارد، متأسفانه اتفاق افتاده است.
نظر شما