خانوارها به دلیل تورم در دولت فعلی از هزینه‌های پوشاک و کفش خود کاسته‌اند. آمارهای گمرک و سازمان توسعه تجارت ایران نیز نشان می‌دهد با وجود ممنوعیت واردات پوشاک در سال ۱۳۹۹ حدود ۱۲.۷میلیون دلار و در سال ۱۳۹۸ نیز ۵.۹میلیون دلار انواع پوشاک وارد کشور شده است. در چنین شرایطی بیم آن می‌رود فعالان و تولیدکنندگان صنعت پوشاک که به دلیل تحریم و کرونا فرصت حضور در بازارهای بین‌المللی را ندارند، به دلیل نداشتن مواد اولیه بازارهای داخلی را هم دودستی به بازیگران خارجی این میدان تقدیم کنند.
محمد توکلی، دبیر کارگروه تأمین مواد اولیه واحدهای تولیدی پوشاک در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید از یک‌سو هزینه‌های تولید در کشور نسبت به کشورهای همسایه افزایش یافته و از سوی دیگر سیاست‌های وارداتی سبب شده به مشکلات این بخش افزوده شود.
توان تولید نخ پنبه کشور معادل ۴۰درصد
توکلی با یادآوری اینکه توان تولید نخ پنبه در کشور معادل ۴۰درصد ارزیابی می‌شود، با انتقاد از سیاست‌گذارانی که با وضع قوانین بدون مشاوره از متخصصان در مسیر تولید مانع ایجاد می‌کنند، می‌افزاید: ما خود تولیدکننده‌ایم و عرق تولید ملی را داریم ولی وقتی کارخانجات داخلی نمی‌توانند به اندازه کافی محصول(نخ) تولید کنند چرا باید بگذاریم هر روز زمینه کمبود در بازار تشدید شود.
توکلی بر ضرورت واردات نخ به اندازه‌ای که برای تأمین نیاز داخلی صنعت نساجی و پوشاک کافی باشد تأکید کرده و می‌گوید: با محدودیت ایجاد شده برای واردات نخ، کارخانجات داخلی نیز به دلیل کمبود مواد اولیه و نداشتن ظرفیت لازم برای تولید، از پاسخگویی به نیاز بازار عاجز هستند و با دامن زدن به گرانی بی‌دلیل، بازار بزرگ پوشاک را از رونق انداخته‌اند.
وی با اشاره به اینکه تولیدکنندگان می‌توانند ۶۰درصد پارچه مورد نیاز داخل را تولید کنند و ۴۰درصد بقیه باید از مبادی رسمی وارد کشور شوند، می‌افزاید: اگر مواد اولیه به قیمت درست و منطقی به تولیدکننده‌ها بدهند، به دلیل غنی بودن از لحاظ طراحی و مد و کیفیت دوخت عالی توان رقابت با محصولات خارجی را داریم ولی اکنون به دلیل کمبود لوازم جانبی تولید پوشاک از دکمه و زیپ گرفته تا مواداولیه نخ و پارچه تحت فشار هستیم و هر چه سعی می‌کنیم قیمت کالای ما گران‌تر از نوع خارجی تمام می‌شود. تولیدکننده پارچه ۴۵هزارتومانی را باید ۱۲۰هزارتومان
بخرد، طبیعی است که مصرف‌کننده هم که قدرت خریدش را ازدست داده پوشاک خارجی را که ارزان‌تر است ترجیح بدهد.
انحصار تولیدکنندگان نخ
دبیر کارگروه تأمین مواداولیه پوشاک واحدهای تولیدی با تأکید بر اینکه نظارتی روی نرخ‌گذاری کارخانجات ریسندگی و بافندگی وجود ندارد بر این باور است که برخی فعالان اقتصادی در این حوزه با لابی‌گری جلو واردات نخ را گرفته‌اند تا قیمت نخ را آن‌طور که می‌خواهند مدیریت کنند.
توکلی معتقد است: علاوه بر سیاست‌های اشتباه وارداتی و نبود نظارت این فاصله قیمتی از سوءاستفاده برخی فعالان این عرصه که عرضه نخ را به صورت قطره‌چکانی به بازار انجام می‌دهند نیز ناشی می‌شود.
بهرام شهریاری، نایب‌رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک در گفت‌وگو با خبرنگار ما با اشاره به اینکه محدودیت در واردات مواد اولیه آن‌قدر سخت‌گیرانه است که می‌شود آن را ممنوعیت تلقی کرد، می‌افزاید: وزارت صمت مصوب کرده کارخانه‌هایی که برای مصرف خودشان احتیاج به مواد اولیه نخ و پارچه دارند می‌توانند برای واردات اقدام کنند ولی مشکل این است که تاکنون مکانیسم واردات ما توسط تجار انجام می‌شده و بسیاری از کارخانجات ما هنوز آن‌قدر توانایی و سرمایه در گردش ندارند که بتوانند مستقیم برای این کار اقدام کنند. از آن‌طرف وزارتخانه نیز می‌گوید اگر قرار باشد واردات به تجار سپرده شود ممکن است دوباره عده‌ای نخی را که در ایران تولید می‌شود به کشور وارد کنند و تولیدکننده‌های بالادست نساجی از این ناحیه آسیب ببینند، غافل از اینکه این نوع سیاست‌گذاری سبب شده نوعی انحصار برای این تولیدکنندگان نخ به وجود بیاید و این مسئله به صنایع پایین‌دستی پوشاک ضربه بزند.
قیمت نخ داخلی بالاتر از قیمت جهانی
نایب‌رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک می‌گوید: آنچه در کف بازار مشاهده می‌شود این است که نوعی انحصار به لحاظ قیمتی توسط تولیدکنندگان نخ در کشور ایجاد شده، به طوری که اکنون قیمت داخلی در کشور بالاتر از قیمت جهانی است.
شهریاری تأکید می‌کند: در تولید نخ‌پنبه روی کاغذ خودکفا هستیم و درست می‌گویند یعنی ما مقدار نخی که در داخل تولید می‌کنیم همان اندازه‌ای است که نیاز داریم اما یکسری مشکلات است. نخست اینکه هر چند میزان تولید و مصرف ظاهراً یکی است ولی برخی نخ‌های خاص مورد نیاز بخش تولید است که در داخل تولید نمی‌شود و نیاز به واردات داریم. دومین مشکل، انحصار در تولید نخ است که سازمان‌های ناظر نمی‌توانند آن را کنترل کنند. دو سال است این موضوع را در وزارتخانه و جاهای دیگر پیگیری می‌کنیم ولی چون تولیدکنندگان نخ بازار را در دست دارند همچنان می‌توانند با کنترل عرضه، قیمت را بالا ببرند و ما می‌گوییم چیزی که می‌تواند این انحصار را کنترل کند، مقداری واردات است. وزارت صمت هم این موضوع را پذیرفته و به خاطر همین است که می‌گویند امکان واردات نخ هست ولی بعد سومی هم این داستان دارد به نام مشکلات ارزی که مانع کارشده است. بانک‌مرکزی می‌گوید ارز نداریم و همان تولید داخلی را هرچند ۳۰درصد گران‌تر است مصرف کنید، در نتیجه بدون اینکه بخواهیم باید به تولید پوشاک گران تن بدهیم.
انتهای پیام/
نظر شما