اگرچه هفته پیش در همین روز امیدهای فراوانی برای حل وفصل ماجرا وجود داشت؛ چرا که هیئت افغانستانی عازم به دوحه، از شخصیت‌های تراز اول این کشور تشکیل شده بود، اما در ۲۴ ساعت ورق برگشت و با کناره‌گیری افرادی همچون کرزی، دوستم، محقق، حکمتیار و قانونی، این هیئت به‌سطح یک هیئت معمولی افول کرد. منابع آگاه علت این کناره‌گیری‌ها را هم عدم همکاری اشرف‌غنی اعلام کرده‌اند. به‌نظر می‌رسد اشرف غنی در حال یک قمار بزرگ با طالبان است. به این معنا که او تلاش دارد مذاکرات را طولانی کند، به‌امید اینکه به پیروزی‌های میدانی دست پیدا کرده و پشت میز دیپلماسی هم برگ‌های برنده داشته باشد. غنی در این بازی به پنج عامل مهم تکیه کرده است.

نخستین عامل بر این فرض استوار است که در نظر بگیریم واگذاری ولسوالی‌ها در حقیقت هشداری بوده به آمریکا به‌عنوان آخرین حربه برای نگه‌داشتن این کشور، اما حالا که رفتن بایدن مسجل شده، غنی عملیات‌ها برای بازپس‌گیری ولسوالی‌ها را شروع خواهد کرد.دومین عامل نزدیک بودن فصل سرماست. با نزدیک شدن به فصل سرما دولت که به منابع گسترده‌تر دسترسی دارد تلاش خواهد کرد بخشی از ولسوالی‌ها را پس بگیرد.عامل سوم بر این فرض استوار است که بخشی از نیروهای ناامید یا تطمیع شده ارتش در واگذاری ولسوالی‌ها دخیل باشند. طبق این فرض غنی این افراد را کشف و مذاکرات را طولانی‌تر کرده تا بتواند ارتش را دوباره منسجم کند.عامل چهارم امید غنی به بسیج مردمی است تا با منظم‌تر شدن آن‌ها بتواند به پیروزی‌های میدانی دست پیدا کند، آنچنان که اخباری از بازپس‌گیری مناطقی در بامیان منتشر شده است.عامل پنجم امید غنی به نیروهای داعشی است که توسط ترکیه و آمریکا وارد شمال افغانستان شده‌اند و هرروز هم تعدادشان بیشتر می‌شود. این‌ها با توجه به اینکه از دوستان غنی دستور می‌گیرند، قطعاً می‌توانند کمک خوبی برای او در شمال باشند.