به گزارش قدس آنلاین، حجت‌الاسلام و المسلمین شیخ محمد الحسون، ضمن تسلیت ارتحال آیت‌الله سیدمحمدسعید حکیم، گفت: نسب آیت‌الله العظمی سیدمحمدسعید الحکیم همچنین آیت‌الله سیدمحمدعلی الحکیم به مرحوم سید ابراهیم طباطبایی الحسنی بازگشت دارد و ایشان از اجلاء سادات حسنی و سبط اکبر آیت‌الله العظمی سیدمحسن حکیم در سال ۱۳۵۴هجری قمری در نجف اشرف به دنیا آمد.
وی افزود: درس و مطالعات خود را در حوزه علمیه از سن کودکی شروع کرد سپس به درجات بالاتر از مقدمات و سطوح و ... راه یافت و در محضر استادان معروفی مانند آیت‌الله سیدمحسن الحکیم، الشیخ حسین الحلی از فقها و مجتهدین بزرگی همچنین آیت‌الله العظمی خویی درس خارج و مدارج بالای علمی حوزه را سپری کرد. بدایه را در نزد آیت‌الله سیدمحسن حکیم شروع کرد و بعد در دروس خارج استاد حلی و آیت‌الله خویی حاضر شد.
حسون تصریح کرد: ایشان بیش از ۶۰ اثر در زمینه فقه و اصول و مابقی علوم اسلامی تالیف کرده است، او به خاطر ظلم رژیم بعث عراق، به کمک مسلمانان عراق و به خصوص شیعیان و حوزویان نجف پرداخت و بعد از جنگی که رژیم بعث علیه ایران به راه انداخت، با حمایت از بسیاری از فضلای حوزه نجف با بیانات و تبلیغ علیه رژیم عراق موضع گرفت و از انقلاب ایران حمایت کردند، به همین دلیل مدت طولانی و در حدود ده سال به زندان رژیم بعث افتاد.
احیاء پیاده‌روی اربعین
استاد عرب‌زبان حوزه علمیه قم اضافه کرد: مرحوم آیت‌لله سیدمحمدسعید حکیم به واقعه عاشورا و امام حسین(ع) به صورت کلی اهتمام داشت ولی نسبت به شعائر حسینی(ع) مخصوصا پیاده‌روی اربعین در روز ۲۰ ماه صفر اهتمام خاص و ویژه داشت و آن را احیاء کرد و حتی در سنین بالا و با وجود ضعف بدنی و مزاجی، در پیاده‌روی اربعین بین نجف و کربلا حضور داشت و با قدم‌های خود این شعیره مبارکه را احیاء می‌کرد و به زیارت امام حسین(ع) در این ایام می‌رفت.
این استاد حوزه علمیه گفت: تعداد زیادی از طلاب و فضلای حوزه علمیه پای درس ایشان حاضر می‌شدند و تلمذ می‌کردند و ایشان حتی در اواخر عمر یعنی در سال‌های اخیر هم با وجود ضعف مزاج و مشکلات جسمی، تدریس را رها نکرد و اهتمام زیادی به درس و بحث داشت و حتی شنیده‌ام که در ده سالی که در زندان بعثی‌ها در بغداد بود به هم بندی‌ها درس می‌دادند و تالیف و مطالعه داشتند و از هر فرصتی برای تدریس استفاده می‌کرد؛ و کار علمی را به عنوان یک امر واجب دنبال می‌کرد.
الحسون اظهار کرد: او تالیفات زیادی در فقه و اصول و مابقی علوم اسلامی دارد که از جمله می‌توان به کتاب «المحکم فقی اصول الفقه» که یک دوره کامل علم اصول است اشاره کرد، همچنین کتاب «مصباح المنهاج» را که فقه استدلالی وسیع و عمیق است نوشت؛ بر کتاب «منهاج الصالحین» هم تعلیقه نوشت، کتاب الکافی فی اصول فقه، حاشیه بر کتاب الرسائل شیخ انصاری یکی از کتبی است که تا امروز هم در حوزه علمیه نجف تدریس می‌شود؛ ایشان بر کتاب کفایه آخوند خراسانی و مکاسب شیخ انصاری هم حاشیه نوشته است؛ همچنین تقریرات زیادی از ایشان مرتبط با دروس خارج فقها و مجتهدین مانند آیت‌الله العظمی سیدمحسن حکیم و آیت‌الله شیخ حسین الحلی و مرجع کبیر آیت‌الله سیدابوالقاسم خویی وجود دارد.
وی افزود: کتاب دیگر وی مناسک الحج و العمره، همچنین کتاب القضا و فقه الاستفتاء البشری است؛ ایشان کتاب‌هایی را هم متناسب با مشکلات و نیازهای روز جامعه نوشته است که معروف و مشهور و مورد استفاده تعداد زیادی از حوزویان و حتی مردم است که از جمله می‌توان به کتاب «فاجعة الطف، ابعادها، ثمراتها، توقیتها» اشاره کرد که به ابعاد مختلف عاشورا پرداخته و از ثمرات قیام امام حسین(ع) سخن به میان آورده است. این کتاب واقعا مورد استفاده بخش زیادی از علاقه‌مندان و مردم قرار گرفته و منبری‌ها و خطبا هم از آن استفاده می‌کنند.
اهتمام به فعالیت‌های قرآنی و امور خیریه
استاد حوزه علمیه گفت: وایشان اهتمام زیادی نسبت به جوانان و سایر طبقات اجتماعی داشت و جلسات سخنرانی و اجتماعاتی برای نصیحت کردن آنها تشکیل می‌داد.
وی اضافه کرد: مرحوم حکیم مرجع فعالیت‌های اجتماعی در عراق و در بسیاری از کشورهای دیگر بود، اهتمام زیادی به نصرت مؤمنین و مسلمین در سراسر عالم داشت و تعداد زیادی از مردم هم از نصایح و دستورات ایشان تبعیت می‌کردند، وی مؤسسه خیریه‌ای برای رسیدگی به محرومان و فقرا در عراق و غیر عراق ایجاد کرد و بین مردم صلح و پیوند برقرار می‌کرد و ایشان به فعالیت‌های اجتماعی در عراق و بلکه در بسیاری از کشورهای دیگر معروف بود.
استاد حوزه علمیه بیان کرد: اهتمام ایشان به تفسیر قرآن و تعلیم علوم قرآنی، تاکید بر ایجاد جلسات آموزش قرآن اعم از قرائت، تجوید و حفظ و ترغیب و تشویق جوانان طلبه و غیر طلبه بر فراگیری قرآن و تفسیر و آموزش آن به دیگران از جمله ویژگی‌های بارز آن مرحوم بود و مکتب وی دوره‌های مختلف آموزش قرآن را در سراسر عراق برگزار می‌کرد و به خصوص زنان را به فراگیری قرآن و حفظ و مفهوم آن ترغیب و تشویق می‌کرد.
وی تاکید کرد: این مرجع بزرگ مشارکت پررنگی در فعالیت‌های علمی و اجتماعی زیادی داشت.
منبع: ایکنا
انتهای پیام/
نظر شما