مسیری  که «ناوبندر مکران» و «ناوچه سهند» طی کرده‌اند، این است: از خلیج فارس عازم جنوب آفریقا شدند، آن را دور زدند و از پهنه شرقی اقیانوس اطلس تا غرب اروپا پیش رفتند و از کانال مانش از بین انگلیس و فرانسه و هلند و آلمان و بلژیک گذشتند تا به  دریای بالتیک برسند. بعد از حضور در مراسم مشترک با روسیه مسیر را برگشتند و از کانال جبل‌الطارق (جایی که انگلیس نفتکش ما را توقیف کرد)، وارد دریای مدیترانه شدند. از جلو چشم صهیونیست‌ها گذشتند و از کانال سوئز وارد دریای سرخ، خلیج عدن و بعدش دریای عمان و تنگه هرمز شدند. ناقابل؛ بیش از ۴۵هزار کیلومتر دریانوردی!

بخش زیادی از مسیر دریانوردی این ناوگروه در اقیانوس بوده. کشتیرانی در اقیانوس، شرایط ویژه‌ای می‌طلبد. نیاز به تأمین لجستیکی از یک طرف و تمهیدات فنی از طرف دیگر دارد. قفل این مرحله هم توسط ناوگان «نظامی» جمهوری اسلامی شکسته شد؛ بدون نیاز به خدمات و کمک دیگران.

انجام موفقیت‌آمیز این مأموریت یعنی پس از این ایران در هر نقطه دنیا که منافعش ایجاب کند، بدون اتکا به کمک و حمایت دیگران قادر به حمایت از شناورهای «نظامی» و «غیرنظامی» خودش در پهنه دریاست.

این مسئله به‌حدی قابل لمس بود که مکران و سهند وقتی به جنوب آفریقا رسیدند و در پی دور زدن آن بودند، تصور آمریکایی‌ها این بود که با توجه به نزدیکی سیاسی ایران و ونزوئلا، نیروهای مسلح ایران این مرتبه هوس عبور از اقیانوس اطلس و رفتن به حیاط خلوت آمریکا را کرده در دریای کارائیب.

ایران با این کار، تست گرم مأموریت‌های بُرد بلند خودش را با موفقیت طی کرد. حالا ناوگان نظامیِ دریایی ایران در هر نقطه دنیا که لازم باشد می‌تواند برای دفاع از منافع خودش وارد عمل شود. صهیونیست‌ها و سعودی‌ها معنای این گزاره را بیش از بقیه درک می‌کنند!

دریای سرخ در چند سال اخیر محل زد و خوردهای متعدد ایران از یک‌طرف و اسرائیل و سعودی از طرف دیگر بوده. عبور ناوبندر مکران و ناوچه سهند، صرف نظر از برد بلند دریانوردی و اقیانوس‌پیمایی، یک سیگنال مهم نظامی و امنیتی هم در دریای سرخ دارد.

چندی پیش شناور اسرائیلی در شمال شرق یمن اسیر تیر غیب شد. برداشتم این بود که صهیونیست‌ها در مسیر برگشت مکران و سهند و هنگام عبور از سوئز برای ناوگروه ایجاد مشکل کنند. مکران و سهند بدون هیچ مزاحمتی راه خود را به مقصد خلیج فارس ادامه دادند.

مأموریت اصلی مکران، ایجاد نقطه ایستایی در رأس‌الحد واقع در جنوب دریای سرخ است. چرا؟! برای پشتیبانی لجستیکی از ناوچه‌های نظامی ایران که برای اسکورت نفتکش‌های ایرانی در منطقه حضور دارند و هر آن ممکن است مورد مزاحمت قرار گیرند.

در پایان باید یادآور شوم سوای بحث قبل، کشورهای منطقه با تحریک سعودی‌ها و اسرائیلی‌ها از ارائه خدمات بندرگاهی به ناوچه‌های نظامی ایران در دریای سرخ خودداری می‌کنند. حالا مکران پس از یک امتحان بُرد بلند اقیانوسی قرار است به دریای سرخ باز گردد تا دست بلند خدمات بندرگاهی باشد برای نیروهای مسلح ایران.