به گزارش قدس آنلاین، تثبیت مدیران دولت روحانی در دولت رئیسی شاید به نظر رئیس و مقامات دولت جدید نشان‌دهنده نگاه غیرسیاسی و فراجناحی باشد، اما از نگاه مردمی که به تغییر وضع موجود و از جمله تغییر مدیران رأی داده‌اند، نشان‌دهنده تفاوت‌نداشتن این رئیس‌جمهور و آن رئیس‌جمهور است، از نگاه یک روزنامه اصلاح‌طلب هم نشانه «نداشتن نیروی کافی» است.
روند کند انتصابات در دولت سیزدهم طی هفته‌های اخیر انتقاداتی را متوجه دولت و شخص سیدابراهیم رئیسی کرده است. از مدیرانی که از دولت‌های یازدهم و دوازدهم باقی مانده، خبرهای خوبی به گوش نمی‌رسد؛ چه فرمانداری که به خبرنگار منتقد فحاشی می‌کند، چه سفیری که جشن سالگرد پیروزی انقلاب را خارج از شئون اسلامی برگزار می‌کند و چه مدیرانی دیگر که پی تحقق وعده‌های دولت مردمی نیستند.

چرا اصرار بر انجام چنین تغییراتی است؟
پاسخ به این سؤال که چرا حامیان سیاسی و رسانه‌ای رئیسی اصرار بر تغییر مدیران دولت سابق دارند، پیچیده نیست و اصرار بر انجام چنین تغییراتی هم الزاماً نشان‌دهنده تعلقات سیاسی صرف نیست.

خواست مردم
دولت حسن روحانی با همه فراز و نشیب‌ها نماینده یک جریان فکری خاص در کشور بود. این جریان هشت سال از ۹۲ تا ۱۴۰۰ بر مسند اجرایی کشور تکیه زد و از همان میانه‌های ایام مدیریتش، نوع عملکردش به گونه‌ای بود که نارضایتی شدید مردم و حتی لیدرهای حامی روحانی را موجب شد. انباشت این نارضایتی‌ها روی هم و اعتنانداشتن دولت روحانی و اصلاح‌طلبان برای تغییر نحوه عملکرد و نشنیدن صدای اعتراض مردم موجب شد در سال ۱۴۰۰، آن بخش از مردم که پیش‌تر به روحانی رأی داده بودند یا اکنون به رقیب او رأی بدهند یا پای صندوق‌های رأی حاضر نشوند. «خواست مردم» اولین دلیلی است که اصرار بر تغییر مدیران دولت سابق را مستدل می‌کند.

تحقق وعده تغییر وضع موجود
مردم در انتخابات ریاست جمهوری سال جاری از وضع موجود به دولت رئیسی که نماینده تغییر در وضع موجود بود، گریختند. رئیسی شعار اصلی‌اش تغییر در وضعیت کنونی بود: «با هر سلیقه‌ای برای تغییر وضعیت موجود می‌آییم.» آیا او با مدیرانی که از سویی باور و اراده‌ای برای تغییر وضع موجود ندارند و از سویی خود عامل وضع موجود هستند، می‌خواهد وضع موجود را تغییر دهد؟ رئیسی وعده داده بود وضعیت کنونی را تغییر دهد و اکنون مطالبه تحقق این وعده گزافه نیست.

فرار از موضع اتهام و ممانعت از ناامیدی مردم
مردمی که برای تغییر و برای فرار از وضعیت کنونی به رئیسی رأی دادند، منتظر تغییر مدیران منطقه‌ای خود هستند. حال وقتی ماه‌ها بعد از آغاز به کار دولت رئیسی، می‌بینند همان مدیرانی که موجب نارضایتی مردم شدند، همچنان بر سر کار هستند، آیا با خود نخواهند گفت این رئیس‌جمهور و آن رئیس‌جمهور هر دو هم‌کاسه هستند و باهم کار می‌کنند و... چه فرقی می‌کند به چه کسی رأی بدهیم؟ اگر رئیسی با روحانی فرق دارد، طبعاً باید در منصوبان و مدیران دولت هم این تغییر نمود داشته باشد.
مجلس هم بارها انتقاداتی را از جهت کندی تغییر مدیران روحانی متوجه رئیسی دانست. از جمله اوایل بهمن ماه گذشته سیدنظام‌الدین موسوی، سخنگوی هیئت رئیسه مجلس در یک برنامه تلویزیونی گفته بود: «انتقادی که به دولت فعلی دارم، این است که تغییرات لازم در بدنه اجرایی خود را نهایی نکرده است. پنج ماه از استقرار دولت می‌گذرد و در این مدت باید تغییرات نهایی می‌شد، یعنی فرمانداران، بخشداران و مدیران باید مستقر می‌شدند. ممکن است ارزیابی برخی مسئولان این باشد که برخی مدیران قبلی با گفتمان این دولت همخوانی و هم قابلیت اجرایی خوبی دارند. آن‌ها که قرار است تغییر کنند، زودتر بیایند. مدیر تق و لق نمی‌تواند کار کند.»

اتهام روزنامه اصلاح‌طلب به رئیسی: نیرو ندارید!
روزنامه اصلاح‌طلب همدلی در گزارشی با عنوان «بحران نیروی اجرایی در دولت رئیسی» مدعی شده است: «خلأ نیروهای کاربلد در تیم همراه رئیسی دیده می‌شود، به همین خاطر است که سرعت تغییرات مدیریتی در وزارتخانه‌ها به شدت کند است، البته در پاسخ به این سؤال اعضای دولت می‌گویند که رئیسی قصد ندارد مدیران را به شکل اتوبوسی تغییر دهد، اما نگاهی به تغییرات نشان می‌دهد آنجا که نیروی جایگزین و جدید داشته‌اند، خیلی زود تغییرات خود را انجام داده‌اند و نبود تغییرات به خاطر این نیست که قصد این کار را ندارند بلکه حاکی از آن است که دست او از نیروهای کاربلد و همسو با دولت و جریان سیاسی‌اش خالی است.»
در بخش دیگری از گزارش به نکته قابل توجهی اشاره شده است: «در سطح معاونان و مدیران رده بالای وزارتخانه‌های رئیسی نیروهایی دیده می‌شوند که صرفاً با حمایت‌های لفظی از رئیسی توانسته‌اند این مناصب را به دست بیاورند، در حالی که در دولت قبل نیز سمت‌هایی داشته‌اند. برخی می‌گویند رئیسی به خاطر نداشتن نیروی کافی مجبور شده از این افراد استفاده کند، اما همین نیروها به پاشنه آشیل دولت او تبدیل می‌شود.»
در ادامه گزارش این روزنامه اصلاح‌طلب تأکید می‌شود که «با وجود تأکید وزیر کشور مبنی بر تغییر ۷۵ درصد از فرمانداران، اما نگاهی به روند تغییرات در مدیریت سیاسی استان‌ها و شهرستان‌ها نشان می‌دهد تغییرات آنچنانی رخ نداده است. همچنان که این اتفاق در دولت حسن روحانی نیز رخ داد. به عبارت دیگر تحلیلگران سیاسی بر این باورند که در سطح فرمانداران خیلی وقت است تغییراتی رخ نمی‌دهد، در واقع فرمانداران از یک استان به استان دیگر منتقل می‌شوند.»

نیرو نداریم یا تغییرات اتوبوسی است؟
نکته جالب اینکه پیش‌تر رسانه‌های اصلاح‌طلب دولت رئیسی را متهم به تغییرات اتوبوسی می‌کردند، اما حالا می‌گویند نیرو ندارد که مدیران را تغییر دهد!
یک رسانه اصلاح‌طلب پیش از این نوشته بود: «حذف مدیران سابق با عنوان «بانیان وضع موجود» از اتفاقاتی است که در دولت در حال رخ دادن است. غلامرضا کیامهر، از کارشناسان مسائل اقتصادی در یادداشتی نوشته بود: «با این جابه‌جایی‌ها، مدیرانی می‌روند و مدیرانی که در ادبیات اجتماعی ما از آن‌ها با عنوان مدیران اتوبوسی نام برده می‌شود، جای آن‌ها را در وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات و حتی شرکت‌های دولتی می‌گیرند. بحث بر سر بهتر و شایسته‌تر بودن مدیران جدیدی که مسئولیت‌های اجرایی را در دولت سیزدهم بر عهده می‌گیرند، نیست و اثبات آن به گذشت زمان نیاز دارد. بحث اصلی بر سر بی‌ثباتی مدیریتی از سطوح بالایی تا میانی در کشور ما با رفتن یک دولت و آمدن دولتی دیگر است که مشابه آن را حتی در کشورهایی که با نظام حزبی اداره می‌شوند، با تغییر دولت‌ها سراغ نداریم.»

انتهای پیام

منبع : روزنامه جوان