به گزارش قدس آنلاین، حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی استاد حوزه علمیه همزمان با دهه اول ماه مبارک رمضان در مسجد حضرت امیر (ع) به ایراد سخنرانی پرداخت و درباره رمز دستیابی به حکمت قرآنی اظهار داشت: این مسیر مسیری دست یافتنی است و خداوند متعال به هر کسی بخواهد عنایت می‌کند. کسی که به این حکمت دست می‌یابد حالت و نورانیت خاصی را در وجود خود احساس خواهد کرد و این نورانیت است که موجب می‌شود حق را از باطل تشخیص دهد.

استاد حوزه علمیه با اشاره به ویژگی این افراد عنوان کرد: در دنیای انسانی این افراد عقل حاکم است و نفس بر آنها حکومت نمی‌کند. اکثر مردم از عقل استفاده نمی‌کنند. لقمان دلیل رسیدن به این حکمت را چنین بیان می‌کند من نگاه خود را کوتاه، زبانم را حفظ، تلاش برای کسب روزی حلال، اجتناب از ناپاکی در زمینه شهوانی، راستگویی، وفای به عهد، اکرام به مهمان، رعایت حال همسایه و عدم ورود به آن چیزی که به من ربط نداشت را رعایت کردم و باعث شد به حکمت دست یابم.

وی بیان کرد: در این جامعه به دست آوردن نان حلال بسیار دشوار است اگر در جوامع غیر اسلامی خدا وجود ندارد اما قانون وجود دارد اما در جامعه ما خدا تنها سر سجاده است و در کسب و کار دیده نمی‌شود. خدا و قانون که نباشد جامعه بهتر از این نمی‌شود و اگر هم نعماتی هست همه با عنایت امام زمان (عج) است.

علوی تهرانی با بیان اینکه اولین مؤلفه که جناب لقمان می‌گوید من به واسطه آن به حکمت قرآنی دست یافتم کوتاه کردن نگاه است، گفت: مقصود از این کلام کوتاه کردن نگاه از حرام است و این حرام صرفاً نگاه به نامحرم نیست. در وصف متقین آمده روال زندگی آنان راستی و درستی است و از مرز درستی تخطی نمی‌کنند. رویه انسان‌های حکیم میانه روی بوده و اهل افراط و تفریط نیستند، مشی و شیوه آنان تواضع است.

استاد حوزه علمیه بیان کرد: انسان باید همواره از نگاه‌های حرام و نامشروع اجتناب کند چرا که نگاه نامشروع ریشه هوس کردن است. نگاه کردن اقسامی دارد یک نوع از نگاه‌ها لازم و ضروری است برای مثال گفته شده انسان به آن چیزی که می‌خورد نگاه کند یا به عالم هستی بنگرد تا از آن عبرت بگیرد. یکی دیگر از نگاه‌های حلال آن است که به عاقبت مکذبین بنگرد و بداند سرنوشت منکران الهی و گناهکاران چه شد، دیگر نگاه مربوط به نگاه به آفرینش می‌شود تا انسان به این وسیله به ژرفا و عمق خلقت آگاهی پیدا کند نگاه‌های مستحب نیز هست مانند نگاه به کعبه و والدین و دیگر نگاه مکروه است برای مثال گفته می‌شود به حادثه دیدگان زیاد نگاه نشود چرا که این نگاه موجب رنجش آنان می‌شود.

منبع: مهر