به همین خاطر است که هر ساله با گرم شدن هوا هزاران گردشگر و افراد بومی به سواحل شمال و جنوب و کنار رودخانه‌ها و سدهای پرآب می‌روند و دلی به آب می‌زنند.
اما دریا و رودخانه به همان اندازه که آرام‌بخش و لذت‌بخش است، خطرآفرین نیز هست و گاهی با یک بی‌احتیاطی به‌راحتی می‌تواند جان آدم‌ها را بگیرد. 
مجتبی خالدی، سخنگوی سازمان اورژانس کشور به‌تازگی گفته بود: فقط در ۲۰ روز نخست امسال، ۶۳نفر در دریاها و رودخانه‌های ایران جان خود را از دست دادند که ۳۳درصد این فوتی‌ها هنگام شنا در دریا بوده است. 
با این همه، پرسش این است که چرا باوجود اجرای طرح‌های سالم‌سازی دریا و حضور تیم‌های امدادونجات جمعیت هلال‌احمر و تیم‌های نجات غریق فدراسیون نجات غریق و غواصی ایران در سواحل، آمار غرق‌شدگی بالا و رو به افزایش است و مهم‌تر اینکه برای مقابله با این مشکل چه باید کرد؟ 

تشکیلات و مدیریت واحد می‌خواهیم
رئیس سازمان امدادونجات جمعیت هلال‌احمر کشور در پاسخ به قدس می‌گوید: استقرار تیم‌های امدادونجات سازمان در سواحل دائمی نیست. در واقع از اردیبهشت هر سال طرحی با عنوان سالم‌سازی دریا در هفت استان ساحلی مازندران، گیلان، گلستان، خوزستان، بوشهر، هرمزگان و سیستان‌وبلوچستان اجرا می‌شود که تیم‌های امدادونجات هلال‌احمر هم در کنار سایر دستگاه‌های اجرایی و گروه‌های امدادی مثل نجات‌غریق، اورژانس و... ارائه خدمت می‌کنند. 
مهدی ولی‌پور جذابیت نداشتن طرح‌های سالم‌سازی برای بسیاری از مردم را عامل دیگر بالا بودن غرق‌شدگی‌ها در سواحل کشور می‌داند و می‌گوید: طرح‌های سالم‌سازی معمولاً بدون امکانات بهداشتی، رفاهی و جذابیت هستند و همین موضوع یکی از عواملی است که موجب می‌شود بسیاری از مردم برای شنا به خارج از طرح سالم‌سازی بروند و بیشتر غرق‌شدگی‌ها هم در بیرون از محل این طرح‌ها و خارج از زمان فعالیت آن یعنی در شب‌ها و اوایل صبح‌ها اتفاق می‌افتد که تیم‌های امدادونجات و ناجیان غریق حضور ندارند. 
ولی‌پور از نبود مدیریت واحد به عنوان یکی دیگر از عوامل روند افزایش غرق‌شدگی‌ها یاد می‌کند و می‌گوید: مشکل اینجاست که سواحل کشور سازماندهی و مدیریت واحد و یکسان ندارد و فعالیت‌ها به صورت پراکنده و بدون برنامه‌ریزی مناسب انجام می‌شود و تا زمانی که وضعیت این گونه باشد طرح سالم‌سازی دریا اثربخشی لازم را نخواهد داشت. البته از چند سال پیش موضوع طرح تشکیل سازمانی با عنوان سازمان عمران سواحل مطرح شد که هنوز محقق نشده است. 
وی با اشاره به ضرورت آموزش و فرهنگ‌سازی برای خودداری مردم از شنا در خارج از طرح‌های سالم‌سازی دریا و هنگامی که ناجیان غریق و تیم‌های امدادی در محل حضور ندارند، می‌گوید: از سوی دیگر دستمزد ناجیان غریق به موقع و به صورت مرتب پرداخت نمی‌شود به همین خاطر خیلی از آن‌ها در محل طرح‌ها حاضر نمی‌شوند. بنابراین برای کاهش روند غرق‌شدگی‌ها در دریا به مدیریت واحد، فرهنگ‌سازی، آموزش و همچنین تخصیص اعتبارات کافی برای تأمین تجهیزات و ملزومات تیم‌های امدادی نیاز داریم. 

ناجیان غریق مهارت و تجربه کافی دارند
رئیس فدراسیون نجات غریق و غواصی ایران هم بی‌احتیاطی، شنا کردن در مناطق ممنوعه، شنا در ساعات ۸ شب تا ساعت ۸ صبح، نداشتن مهارت کافی در شنا و وجود جریان‌های شکافنده یا همان جریان‌های ناشی از امواج را مهم‌ترین دلایل بالا بودن غرق‌شدگی در سواحل کشور می‌داند و می‌گوید: آمار غرق‌شده‌ها در جاهایی که طرح‌های سالم‌سازی اجرا می‌شود و حضور تیم‌های نجات غریق در آن‌ها ملموس است خیلی کمتر از آمار غرق شده‌ها در کانال‌های آب و استخرهاست. 
مهدی حیدری با اشاره به اینکه برای هر طرح سالم‌سازی دریا حداقل یک تیم پنج نفره نجات‌غریق مستقر می‌شود، می‌افزاید: این تعداد براساس شرایط و موقعیت‌های متفاوت بیشتر می‌شود. مثلاً جاهایی را داریم که به بستر رودخانه نزدیک‌تر هستند و بیشتر مورد استقبال مردم واقع می‌شوند بنابراین ناجیان بیشتری در چنین نقاطی مستقر می‌کنیم. یعنی تعداد اعضای تیم مستقر در طرح‌های سالم‌سازی براساس تشخیص هیئت نجات غریق تعیین می‌شود. 
وی اضافه می‌کند: از اواخر سال گذشته و در پی دستور ریاست‌جمهوری طرح آزادسازی سواحل کشور اجرا شد و بر همین اساس امسال دسترسی عموم مردم به سواحل خیلی بیشتر از گذشته می‌شود، بنابراین نیاز است تا از سوی استانداری‌های استان‌های ساحلی، طرح‌های سالم‌سازی بیشتری در سواحل پیش‌بینی و جانمایی شود، همچنین تجهیزات بیشتر و به‌روزتری در اختیار تیم‌های نجات غریق، اورژانس و امدادونجات قرار گیرد چون در این صورت فعالیت‌های ما نتیجه بهتری می‌دهد و افراد بیشتری از غرق شدن نجات پیدا می‌کنند. 
وی از آمادگی کامل فدراسیون متبوعش برای تأمین نیروی نجات غریق در صورت نیاز خبر می‌دهد و می‌گوید: البته این موضوع منوط به تأمین اعتبار توسط وزارت کشور است چون نیرو باید جذب و استخدام شود. 
حیدری ادعای بعضی کارشناسان مبنی بر اینکه بسیاری از ناجیان غریق مهارت کافی و تجربه لازم را ندارند، رد می‌کند و می‌گوید: بعضی از دوستان درخصوص آموزش ناجیان غریق کمی مغرضانه قضاوت می‌کنند. در حال حاضر منجیان غریق براساس آخرین استانداردها آموزش می‌بینند و بازآموزی دوره‌ای یا سالیانه آن‌ها به صورت مرتب انجام می‌گیرد و پس از این دوره‌هاست که به عنوان نجات غریق در دریا اجازه فعالیت پیدا می‌کنند.