حسین امیرعبداللهیان در صفحه اینستاگرام خود در ارتباط با سفر اخیرش به دمشق و دیدارش با بشار اسد نوشت: «در این دیدار نگرانی‌های امنیتی ترکیه را که رئیس جمهور و وزیر خارجه این کشور در سفرم به آنکارا، با من در میان گذاشتند به آقای اسد منتقل کردم و با صراحت گفتم موضع جمهوری اسلامی ایران، حل مسائل از راه گفت‌وگو و همکاری است».

پیش از این هم امیرعبداللهیان در سفر به آنکارا گفته بود جمهوری اسلامی ایران می‌تواند نگرانی‌های ترکیه را از جانب سوریه برطرف کند. اما این موضع‌گیری وزیر خارجه آیا مبتنی بر فکت‌های واقعی ابراز شده است؟
می‌دانیم نگرانی اصلی ترکیه در جنوب این کشور از سوی آنچه تروریست‌های کرد عنوان می‌شود، است. به‌همین بهانه هم ترکیه در شمال عراق و سوریه عملیات‌های نظامی انجام می‌دهد. البته اردوغان از جانب نظام‌های مستقر در سوریه و عراق هم نگرانی‌هایی دارد که فعلاً در اولویت نیست. کردها چه در سوریه و چه در عراق بیش از آنکه به‌جانب جمهوری اسلامی ایران یا حتی نظامات مستقر در پایتخت‌های این دو کشور گرایش داشته باشند، نگاهشان به آن‌طرف آب‌ها یعنی واشنگتن و در خوش‌بینانه‌ترین حالت تل‌آویو است. با این نگاه جمهوری اسلامی ایران چگونه می‌تواند خیال ترکیه را از جانب خطر در مرزهای جنوبی راحت کند؟ راهکار دیگر اعطای امتیازات ویژه از سوی دمشق است. اگرچه این راه‌حل محتمل به‌نظر می‌رسد، اما آیا شایسته است به بشار اسد فشار بیاوریم تا چنین اتفاقی را رقم بزند؟ تنها راه باقیمانده استفاده از قوه قهریه است. آیا جمهوری اسلامی تمایل به آزمودن این روش دارد؟