در فیلم «ناهید» شاهد سه ضلع مسعود، احمد و ناهید هستیم، در «اسرافیل» این مثلث با حضور ماهی، بهروز و سارا تکمیل میشود و حالا جذابترین شخصیتپردازی مثلثها به سبک پناهنده در «تیتی» با امیرساسان، ابراهیم و تیتی تصویر میشود.
تیتی، تازهترین ساخته آیدا پناهنده است که این روزها به اکران راه پیدا کرده، گرچه این فیلم در سی و نهمین جشنواره فجر به نمایش درآمد و دو سالی از ساخت آن میگذرد اما کرونا مجال اکران زودتر آن را نداده بود. با این حال این روزها نمایش این فیلم با استقبال بسیار خوبی از سوی مخاطبان روبهرو شده و فیلم به سانسهای فوقالعاده هم رسیده است، آن هم در شرایطی که مدتها بود سینماها به سانس ویژه نمیرسیدند.
خدمت به بشریت؛ از سیاهچالهها تا تولد انسان
تیتی داستان زن ساده و خیالبافی است که میتواند دنیای اطرافش را با همین نگاه ساده عوض کند. ابراهیم، استاد فیزیک دانشگاه در آستانه مرگ همچنان درگیر حل یک مسئله فیزیک در ارتباط با سیاهچالههاست، او به دنیای اطرافش بیتوجه است و دغدغهای جز فیزیک ندارد تا اینکه با زنی روستایی آشنا میشود و زندگیاش با او گره میخورد و معنای تازهای پیدا میکند. تیتی هم که کارگر خدماتی بیمارستان است و زندگیاش را از طریق اجاره رحم به زوجهای نابارور میگذراند، با دیدن ابراهیم دنیای تازهای را پیش رویش میبیند و اشتراک خودش و ابراهیم را در خدمت بشریت پیدا میکند.
زنی که جادو میکند
گرچه «تیتی» همچون فیلمهای دیگر پناهنده ملودرامی عاشقانه است اما چیزی که آن را از ساختههای دیگر او متمایز میکند رئالیسم جادویی و ترکیبی از دنیای فانتزی و واقعی شخصیت زن اوست. متفاوتترین و جذابترین زن فیلمهای پناهنده همین کاراکتر «تیتی» است؛ شخصیتی کولیوار که شعبدهبازی بلد است و گاهی جادو میکند؛ حتی برای بهبود حال ابراهیم یک شب تا صبح را در دریا میگذراند و دعا میکند.
شخصیتی که به مدد بازی درست الناز شاکردوست رنگ و هویت پیدا کرده و باورپذیر شده است. شاکردوست در این سالها مسیر پرپیچ و خمی را پیموده؛ دهه۸۰ به عنوان یکی از اصلیترین ستارههای سینمای گیشه محسوب میشد و سیل پیشنهادهای بازی در فیلمهای تجاری به سویش روانه بود تا اینکه تصمیم تازهای گرفت، بازی در فیلمهای تجاری را دیگر نپذیرفت، برای شرکت در دورههای بازیگری به انگلیس رفت و پس از آن نخستین نقش متفاوتش را در «خفهگی» فریدون جیرانی ایفا کرد. حالا سینما یک بازیگر تازه به خود دیده بود که نتیجه تلاشها و آموختههایش را در «شبی که ماه کامل شد» به نمایش گذاشت و تا امروز نیز به همین مسیر ادامه داده است.
پارتنری که در سینما جواب داده
هوتن شکیبا در فیلمهای بسیاری همچون «شبی که ماه کامل شد»، «ابلق»، «تیتی» و... ثابت کرده پارتنر درجه یک و قابلی است که میداند چطور بازی کند که هم خودش بدرخشد و هم در هماهنگی با نقش مقابلش یک زوج دیدنی بسازد؛ این دو بازیگر در این سه فیلم مهم با یکدیگر همبازی شدهاند و در هر کدام یک شخصیت تازهای را خلق کردند بدون اینکه ردپایی از کاراکترهای مشترک دیگرشان به جای بگذارند.
شکیبا در تیتی به خوبی تصویر یک مرد بیقید و بند که از صداقت و سادگی زن داستان سوءاستفاده میکند را ارائه کرده و یک شخصیت باورپذیر ساخته است. پارسا پیروزفر نیز که گزیدهکارترین بازیگر این ترکیب است این مثلث را به درستی تکمیل میکند و داستان او با تیتی تا جایی پیش میرود که دنیایشان یکی میشود و هر دو دنبال یک گمشده هستند.
فیلمی قصهگو با چاشنی جادو
اگر به دنبال تماشای فیلمی ملودرام با رگههایی از تخیل هستید و علاقهمندید جادوی قصه و سینما برای ساعتی شما را در خودش حل کند، «تیتی» انتخاب خوبی است. فیلمی که نگاهی انسانی دارد و راه خدمت به بشریت را در کوچکترین جزئیات هم یافته است؛ شخصیتهایی که هر کدام در دنیای متفاوتی سیر میکنند و به ما نشان میدهند صداقت و سادگی جهان را لطیفتر میسازد و در نهایت عشق راه خودش را پیدا میکند.
خبرنگار: صبا کریمی
نظر شما