۹ مرداد ۱۴۰۱ - ۰۳:۲۰
کد خبر: 811299

محسن نذیری اصل به عنوان نماینده جدید ایران در سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین و همچنین نماینده ایران در آژانس انرژی اتمی منصوب شد. او جایگزین کاظم غریب آبادی شده است.

چرا ارتقای روابط با «سیرالئون» مهم است؟

غریب آبادی سال گذشته به عنوان معاون بین‌الملل قوه قضائیه و رئیس ستاد حقوق بشر تعیین شد.
قطار انتصاب سفرای جدید در وزارت امور خارجه در راستای سیاست‌های ‌جدید دولت در حوزه اقتصاد سیاسی در روزهای گذشته با انتصاب ۶سفیر و نماینده جدید از سوی وزارت امور خارجه شتاب گرفت. در این میان علاوه بر خبر بازگشت تخت روانچی از ژنو و جایگزینی امیرسعید ایروانی به عنوان نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد، انتصاب سیدخلیل ساداتی به عنوان سفیر کشورمان در سیرالئون نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. کشور سیرالئون کشوری در غرب آفریقا با منابع و معادن غنی و اقتصادی تشنه محسوب می‌شود که بین سال‌های ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲ میلادی درگیر جنگ داخلی بوده است اما امروز مستعد حضور کشورهایی از جمله ایران است که به دنبال نفع اقتصادی دوجانبه هستند. سیرالئون مدت زیادی را مستعمره بوده، دارای معادن غنی از الماس، تیتانیوم، بوکسیت‌، سنگ‌آهن، طلا و کرومیت ‌است اما همین سنگ و فلز قیمتی، این کشور را اسیر خود کرده است. سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۰ این کشور را به‌ عنوان فقیرترین کشور دنیا معرفی کرد. این کشور نزدیک به ۷میلیون جمعیت دارد که ۱۶ قومیت متفاوت با زبان و آداب منحصر به ‌فرد را در خود جای داده است.
این منطقه در سال ۱۴۶۱ توسط پرتغالی‌ها کشف شد و در آن سال‌ها سیرالئون به محلی برای تجارت برده برای اروپاییان تبدیل شد. نزدیک به ۷۰ درصد مردم این کشور مسلمان هستند.
همچنین‌ عمده‌ترین‌ محصولات‌ صنعتی‌ اقتصاد سیرالئون‌ در بخش‌ مواد معدنی‌، فراورده‌های‌ نفتی‌، صنایع‌ نساجی‌ و دخانیات‌ تولید می‌شوند. سیرالئون‌ در بخش‌ کشاورزی‌ بیشتر به‌ کشت‌ برنج‌، قهوه‌، کاکائو و نارگیل‌ می‌پردازد و بخشی از آن‌ها را صادر می‌کند اما بیشتر تولیدات کشاورزی به مصرف داخلی می‌رسد. پیش از حضور ایران در بازار روابط اقتصاد سیاسی با دولت «فری‌تاون»، هندی‌ها با تسلط بر تجارت مواد غذایی و لبنانی‌ها حدود ۱۵۰ سال سابقه حضور در سیرالئون داشته و با بیش از ۷ هزار نفر جمعیت در این کشور در اقتصاد سیرالئون نفوذ دارند و رقیب جدی برای تاجران تازه‌وارد ایرانی محسوب می‌شوند. 

تلاش برای گسترش قدرت نرم در قاره سیاه
جمهوری اسلامی با سرمایه‌گذاری اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در کشورهای غرب آفریقا تاکنون توانسته قدرت نرم خود را در این مناطق ارتقا دهد. برای مثال می‌توان به موضع‌گیری منفی این کشورها در قبال قطعنامه‌های سازمان ملل که در محکومیت وضعیت حقوق بشر در ایران در سال ۲۰۰۹ صادر شد، اشاره کرد. البته می‌توان گفت: مقابله ایران با نفوذ رژیم صهیونیستی در غرب آفریقا که به دنبال منافعی همانند محاصره امنیتی نژاد عربی، کمک به دولت‌های آفریقایی برای سرکوب حرکت‌های اسلامی، افزایش کمک‌های اطلاعاتی و آموزش‌های نظامی در راستای اهداف خود به دولت‌های منطقه، آموزش نیروهای عضو جنبش‌های مسلحانه و تحریک، برانگیختن فتنه و آشوب میان اقلیت‌های غیرعرب در این منطقه است، مهم‌ترین نشانه ارتقای قدرت نرم کشورمان محسوب می‌شود. رأی مثبت نیجریه به تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران و ادامه یافتن همکاری مالی و موریتانی با آمریکا در مقابله با القاعده از مهم‌ترین عواملی است که  قدرت نرم ایران در غرب آفریقا را با چالش روبه‌رو می‌کند.

خبرنگار: شمس الدین نجفی

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.