سال‌هایی که عطرِ شهادت، همه کوچه‌ها را پر کرده بود و هیچ شهر و دیار و حتی روستای دورافتاده‌ای نبود که نشانی از شهید و شهادت در آن نباشد. انگار ایران شده بود دشت نینوا و شهدا چون شمع‌هایی فروزان، روشنایی‌بخش سراسر میهن شده بودند. از همان روزها «شهید» احترام ویژه یافت و فرد فرد ایرانی با هر فرهنگ و عقیده‌ای، حرمتی خاص برای آن قائل شد. این ارادت و احترام هیچ‌گاه محدود به زمان نشد و همچنان بروز و ظهور دارد. اوج این ارادت و احترام در تشییع باشکوه شهید عزیز سردار سلیمانی بود، به طوری که دنیا بر عظمت آن سیل خروشانِ شور و شعور، سر تعظیم فرود آورد.همین موضوع سبب شد انقلاب در چهار دهه‌ی گذشته، از بسیاری گزندها در امان باشد و با اتکا به خدا و توسل به همین شور و شعور، در برهه‌های گوناگون، مقابل کید دشمنان پیروز باشد. اکنون اما عده‌ای غریبه با عزم و ایمان مردم و نا آشنا با عمق علایق و اعتقادات آنها، با چنگ انداختن به صورت منور شهید، این دژ مستحکم مردمی را نشانه ‌رفته ‌و آماج حمله قرار داده‌اند! غافل از آنکه نه شهید و شهادت با این تهاجم‌ها از عرش به فرش تنزل می‌کند و نه عشق و ارادت مردمی که
اعتقاد به شهادت را در مکتب خونبار اباعبدالله‌الحسین(ع) آموخته‌اند، از بلندای اوج به نشیب می‌رسد؛ چرا که ضامن شهید و راه حقِ او، خودِ خداست. به‌تازگی شاهد بودیم بیانیه‌ای سخیف صادر شد که فارغ از بندهای سراسر توهین آن، وهنی ناجوانمردانه نسبت به شهید سردار همدانی، روا داشته شد. این بی‌حرمتی آشکار البته بی‌پاسخ نماند و از سوی افراد و گروه‌ها، حتی برخی پیروانِ همان‌هایی که اقدام به صدور بیانیه توهین‌آمیز کرده‌اند، محکوم شد. اما اهانت به شهید همدانی که عمر با برکت خود را در راه سربلندی اسلام و ایران، صرف نمود و با رشادت‌هایش، سدی محکم در برابر نفوذ لشکر صهیونیستی داعش به کشور شد و همپای شهید سلیمانی در دفاع از حرم اهل‌بیت (ع) به ویژه حرم حضرت زینب کبری (س)، مجاهدت‌های وصف‌ناشدنی کرد، نابخشودنی است. البته این حرکتِ دون، نخستین نبوده و آخرین نیز نخواهد بود، اما برخلاف آنچه توهین‌کنندگان به مقام شهید، انتظار داشتند، شهید همدانی، نه تنها از چشم مردم نیفتاد، که بیش از پیش، بزرگ شد و اخلاص و رشادت‌هایش دیده شد. این روزها فضای مجازی و حقیقی پر شده از تصاویر سردار همدانی و دفاع مردم از این شهید والامقام و این همان ضمانت الهی از شهید است که به زیبایی تمام، می‌فرماید: «هرگز کسانی را که در راه خدا کشته شده‌اند مرده مپندار، بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند». (آل‌عمران ۱۶۹)