به گزارش قدس آنلاین، آمارها از سبقت گرفتن میزان رشد میانگین درآمد خانوارهای شهری از سرعت رشد هزینه‌ها حکایت دارد. به‌گونه‌ای که در سال گذشته، ضریب رشد میانگین درآمد خانوارهای شهری ۲واحد درصد بیشتر از ضریب رشد هزینه‌های خانوار بوده؛ درحالی‌که ضریب رشد هزینه خانوارهای روستایی ۰.۹واحد درصدی بیش از ضریب رشد میانگین درآمد بوده است.
طبق آخرین اطلاعات مرکز آمار ایران، در سال ۱۴۰۰متوسط درآمد خانوارهای شهری با ۵۱درصد افزایش نسبت به سال قبل به ۱۱۲میلیون و ۴۲۱هزار تومان رسیده درحالی‌که میانگین هزینه این خانوارها، با ۴۹درصد افزایش، ۹۲میلیون و ۵۰۱هزار تومان محاسبه شده است. در روستاها؛ اما روند معکوس بوده و در شرایطی که میانگین درآمد اظهار شده خانوارهای روستایی در سال ۱۴۰۰با ۵۱.۵درصد افزایش ۶۳میلیون و ۷۱۳هزار تومان برآورد شده، میانگین هزینه با جهش ۵۲.۴درصدی مواجه شده ۵۱میلیون و ۹۱۱هزار تومان رسیده است.
نقشه درآمد و هزینه شهرنشینان
تورم واقعی و انتظارات تورمی حاصل از تحولات و سناریوهای محتمل اقتصادی در سال ۱۴۰۰، هر دو طرف درآمد و هزینه را در اقتصاد ایران افزایش داده است؛ اما طبق روایت آمارهای رسمی، این افزایش برای خانوارهای شهری در طرف درآمد بیش از طرف هزینه بوده؛ به‌گونه‌ای که ضریب رشد درآمد خانوارهای شهری ۲واحد درصد از رشد هزینه پیشی گرفته است.
براساس اطلاعات مرکز آمار ایران که با مشارکت ۱۹هزار و ۶۱۸خانوار نمونه شهری و ۱۸هزار و ۳۷۰خانوار نمونه در نقاط روستایی انجام شده، در سال گذشته متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار شهری ۱۱۲میلیون و ۴۲۱هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل، ۵۱درصد افزایش نشان می‌دهد. این در حالی است که در همین بازه زمانی، متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار شهری ۹۲میلیون و ۵۰۱هزار تومان بوده که نسبت به رقم مشابه در سال قبل ۴۹درصد افزایش نشان می‌دهد.
کیفیت درآمد و هزینه شهری
براساس این اطلاعات منابع تأمین درآمد خانوارهای شهری در سال ۱۴۰۰به‌گونه‌ای بوده که به‌طور میانگین ۳۲.۶درصد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، ۱۶.۵درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ۵۰.۹درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تأمین شده است. همچنین در ردیف هزینه‌ها، ۲۷درصد از کل هزینه معادل ۲۴میلیون و ۶۵۳هزار تومان به هزینه‌های خوراکی و دخانی اختصاص داشته و ۷۳درصد از کل هزینه معادل ۶۷میلیون و ۸۴۸هزار تومان مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه گوشت با سهم ۲۱درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با ۴۹درصد مربوط به هزینه مسکن، سوخت و روشنایی بوده است. از نگاهی دیگر، رصد اطلاعات مرکز آمار ایران از منظر توزیع امکانات و تجهیزات در زندگی خانوارهای شهری حاکی از این است که در سال ۱۴۰۰نسبت به سال ۱۴۰۰ضریب خانوارهای استفاده‌کننده از اجاق‌گاز از ۹۸.۹به ۹۸.۸درصد، تلویزیون رنگی از ۹۸.۱به ۹۷.۶، جاروبرقی از ۹۱.۵به ۹۲.۱، ماشین لباسشویی از ۸۷.۳به ۸۸.۱، یخچال‌فریزر از ۷۱.۹به ۷۰.۸، اتومبیل شخصی از ۵۳.۱به ۵۳.۹، ماکروویو و فرهای هالوژن دار از ۱۲.۴به ۱۱.۹و ماشین ظرفشویی از ۷.۶به ۸.۳درصد تغییر یافته است.
به‌عبارت‌دیگر در سال گذشته، خانوارهای شهری استفاده‌کننده از اجاق‌گاز ۰.۱واحد درصد، تلویزیون رنگی ۰.۵واحد درصد، یخچال‌فریزر ۰.۹واحد درصد و ماکروویو ۰.۵واحد درصد کاهش پیدا کرده؛ اما در مقابل، تعداد خانوارهای استفاده‌کننده از جاروبرقی ۰.۶واحد درصد، ماشین لباسشویی ۰.۷واحد درصد، اتومبیل شخصی ۰.۸واحد درصدی و ماشین ظرفشویی ۰.۷واحد درصد رشد داشته است. نکته دیگر اینکه در سال ۱۴۰۰، عمده‌ترین نوع سوخت مصرفی ۹۵.۲درصد از خانوارهای شهری برای گرما، گاز طبیعی(شبکه عمومی) بوده است.
دخل‌وخرج روستانشینان
رصد اطلاعات مرکزی آمار ایران از کیفیت درآمد و هزینه خانوارها در سال ۱۴۰۰نشان می‌دهد در این سال متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی ۶۳میلیون و ۷۱۳هزار تومان بوده که نسبت به سال قبل ۵۱.۵درصد افزایش داشته است. در مقابل اما، متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار روستایی ۵۱میلیون و ۹۱۱هزار تومان محاسبه شده که نسبت به سال قبل ۵۲.۴درصد افزایش نشان می‌دهد.
به‌عبارت‌دیگر ضریب رشد هزینه‌های یک خانوار روستایی در سال گذشته ۰.۹واحد درصد بیش از ضریب رشد درآمدها بوده است درحالی‌که برای خانوارهای شهری اتفاقی کاملاً معکوس رخ داده و ضریب رشد درآمدهای آنها ۲واحد درصد بیش از هزینه‌ها بوده است. البته این اتفاق در گزارش‌های ماهانه تورم مصرف‌کننده نیز که از فشار تورمی بر خانوارهای روستایی حکایت داشت، مشهود بود.
بررسی سیاهه دخل‌وخرج خانوارهای روستایی در سال ۱۴۰۰نشان می‌دهد منابع تأمین درآمد این خانوارها ۳۳.۹درصد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، ۳۱.۲درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ۳۵درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تأمین شده است.
پایین بودن سهم درآمد حاصل از مشاغل آزاد و کشاورزی، می‌تواند یکی از نشانه‌های بارز به حاشیه رفتن روستانشینی و کشاورزی در سایه رونق مهاجرت به شهر و رواج حقوق‌بگیری باشد. به‌خصوص که در سایه خشکسالی‌های بلندمدت و تداوم قیمت‌گذاری دستوری در حوزه غذا و کشاورزی، صرفه اقتصادی فعالیت‌های کشاورزی و دامپروری در مناطق روستایی از بین رفته است.
وزن خوراک در سبد مصرفی روستا
اطلاعات مرکز آمار ایران نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۰از هزینه کل سالانه خانوار روستایی ۴۰درصد معادل ۲۰میلیون و ۷۰۳هزار تومان به هزینه‌های خوراکی و دخانی اختصاص داشته و ۶۰درصد از هزینه معادل ۳۱میلیون و ۲۰۸هزار تومان مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآورده‌های آن با ۲۲درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی، بیشترین سهم با ۳۱درصد مربوط به مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.
نکته دیگر اینکه در سال ۱۴۰۰عمده‌ترین نوع سوخت مصرفی ۷۸.۱درصد از خانوارهای روستایی برای گرما، گاز طبیعی(شبکه عمومی) بوده و همچنان ۱۱.۱درصد از انرژی مورد استفاده روستایی نفت سفید بوده است. از نگاهی دیگر، بررسی اطلاعات مرکزی آمار ایران به تفکیک امکانات و تجهیزات عمده مورد استفاده خانوارهای روستایی حاکی از این است که در سال ۱۴۰۰نسبت به سال ۱۳۹۹، خانوارهای روستایی استفاده‌کننده از اجاق‌گاز از ۹۸.۳به ۹۸.۵، تلویزیون رنگی از ۹۵.۶به ۹۵.۱، جاروبرقی از ۶۷.۵به ۶۸.۹، ماشین لباسشویی از ۵۸.۱به ۵۹.۸، یخچال‌فریزر از ۵۲.۷به ۵۵.۲، اتومبیل شخصی از ۳۴.۱به ۳۵.۹، ماکروویو و فرهای هالوژن دار از ۱.۶به ۲.۱و ماشین ظرفشویی از ۰.۴به ۰.۵درصد تغییر یافته است.
به‌عبارت‌دیگر در سال ۱۴۰۰، تعداد خانوارهای روستایی استفاده‌کننده از اجاق‌گاز ۰.۲واحد درصد و تلویزیون رنگی ۰.۴واحد درصد کاهش پیدا کرده اما در مقابل تعداد خانوارهای استفاده‌کننده از جاروبرقی ۱.۴واحد درصد، ۷واحد درصد، ۲.۵واحد درصد، اتومبیل شخصی ۱.۸واحد درصد، ماکروویو ۰.۵واحد درصد و ماشین ظرفشویی ۰.۱واحد درصد افزایش یافته است.
نظر شما