خداوند در آیات پایانی سوره مبارکه فتح فرموده است هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی‏ وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ... ما رسولی فرستادیم که عده ای با او همراه می‌شوند... ما این رسول را فرستادیم تا کلمه دین با او اظهار شود. شما نصرت بدهید یا ندهید، جزو یاران بشوید یا نشوید، ما کار این رسول خود را جلو می‌بریم. شما خود را به این کاروان برسانید... سپس فرموده آن رسول «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّه‏» است که «وَ الَّذینَ مَعَه أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُم‏» ...قرآن در باب همراهی با نبی اکرم دارد صحبت می‌کند... یاران... اهل سبقت... می‌گوید دو چیز در این‎ها پررنگ است. اول هم شدت در مقابل کفر و دوم رحمت بین مؤمنین. این‌ها دو بال هستند...یعنی برای انسان مؤمن، برای اهل سبقت، در رشد و سلوک باید دو مورد به وجود بیاید. اول شدت در مقابل کفر و کسانی که دشمن نبی اکرم هستند، دشمن انبیا هستند. تصریح آیه قرآن است که شما باید در مقابل کفر شدت برخورد داشته باشید. این امیرالمؤمنین که رحمت واسعه خداست... و نبی اکرم که رحمت واسعه خداست جنگ بدر و احد را هم دارد. شمشیر در مقابل ابوجهل را هم دارد... گاهی اوقات اهل بیت به ما می‌گویند حتی به دشمن خود اهل احسان باشید. آن روایات را باید در پرتو این آیات فهمید. آن دشمنی که می‌گویند مقصود کدام دشمن است؟ فقط مقابل من است یا اینکه مقابل نبی اکرم ایستاده است؟ دارد ضد من حرف می زند یا در مقابل رسول الله دارد طرح می‌ریزد؟ این‌ها با هم فرق می‌کنند.
گاهی اصلاً تصویر درستی از رحمت خدا نداریم. متوجه نیستیم رحمت خدا چیست. دست‌گیری خدا برای کیست. خداوند متعال یک عده را اضلال می‌کند. آن‌ها را رها می‌کند. به آن‌ها نگاه نمی‌کند... ما گاهی اوقات خیلی به دین نگاه ساده انگارانه داریم... بله امیرالمؤمنین تا قعر جهنم حاضر است برود و یکی را بیرون بکشد. ولی درآن فرد باید یک چیزی، یک زمینه‌ای باشد. همین جوری نیست... امیرالمؤمنین، علی (ع) که نشانه رحمت واسعه خداست در صحنه جنگ ها أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّار بوده است به دستور رسول خدا... یک جایی امیرالمؤمنین می‌گویند شما نمی‌دانید ما صدر اسلام با عموها و پسر عموهای خود جنگیدیم... چون یک طرف سپاه اسلام بود و آن طرف سپاه کفر... شاید شهید مطهری در کتاب جاذبه و دافعه علی (ع) می‌خواهد از همین گفت‌وگو کند که مؤمن هم جاذبه دارد، هم دافعه...