تحولات منطقه

۳۰ مهر ۱۴۰۱ - ۰۳:۳۶
کد خبر: ۸۲۱۵۷۴

آتوسا صالحی، شاعر، نویسنده و مترجم درخصوص معیارهای مترجم برای انتخاب یک اثر برای ترجمه می‌گوید: یکی از مهم‌ترین نکات این است اثر قرار است چه خلأیی را پر کند.

معیارهای ترجمه اثر چیست؟
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

اگر اثری بارها ترجمه شده و ترجمه‌های خوبی داشته دیگر لزومی به ترجمه‌ آن نیست. مترجم باید از خود سؤال کند آیا اثر انتخابی او می‌تواند از نظر فرهنگی اعتلا و حرکتی در جامعه ایجاد کند یا خیر. مترجمان خیلی وقت‌ها آثار جدیدی از نویسندگان جدید به ادبیات کودک ایران معرفی می‌کنند و این سبب غنای ادبیات ما می‌شود. خیلی مهم است مترجم از بین انبوه آثاری که وجود دارد اثری را انتخاب کند که جدید باشد، خلاقیت و تفکری در آن‌ باشد و توانایی این را داشته باشد که تأثیر خوبی بر مخاطب بگذارد.
این مترجم با بیان اینکه با کمک ترجمه؛ قالب‌ها، فرم‌ها و نگاه‌های جدیدی وارد ادبیات کودک شده، درباره تأثیر آثار ترجمه بر ادبیات کودک و نوجوان معتقد است: امروزه نوشته‌های متعددی در بازار نشر ادبیات کودک در قالب رمان‌های فانتزی، رمان وحشت، رمان گرافیکی، رمان شعرگونه، کتاب‌های تصویری و کتاب‌های تعاملی وجود دارد که سبب شده قالب‌های شعر و داستان در دو حوزه کودک و نوجوان غنای بیشتری پیدا کند. با کمک ترجمه با انبوه آثار ادبی برگزیده‌ جهان در ارتباط هستیم.
این نویسنده در پاسخ به این پرسش که با وجود انبوه آثار ترجمه، مخاطب چگونه ترجمه‌ مناسب را گزینش کند، بیان می‌کند: با رونق پیدا کردن ادبیات ترجمه، ناشران زیادی به نشر این آثار روی آوردند. از آنجا که انتشار آثار ترجمه برای ناشران کم‌هزینه‌تر است، به‌راحتی می‌توانند آن‌ها را منتشر کنند. همان‌طور که می‌بینیم گاهی به طور همزمان چندین ترجمه از یک اثر به بازار می‌آید و در این میان خیلی وقت‌ها ترجمه‌ها شتاب‌زده است یا مترجم تسلط خوبی بر متن اصلی ندارد و نمی‌تواند روح اثر را در ترجمه‌ خود منتقل کند؛ گاهی حتی می‌بینیم یک پاراگراف یا فصل جا می‌افتد. این شتاب‌زدگی در صفحه‌آرایی، طراحی جلد و حتی انتخاب قطع نیز دیده می‌شود. پس می‌بینیم ترجمه‌های متعددی که به بازار می‌آیند همه در یک رده نیستند و اینجاست که مخاطب باید دست به انتخاب بزند و در این بازار آشفته، کار برای او دشوار است. در این شرایط جای خالی نهادهایی که کتاب‌های مناسب را معرفی کنند، بیشتر حس می‌شود.
نویسنده «یکی بود یکی نبود» بیان می‌کند: بهتر است نهادهایی مثل آموزش و پرورش یا رادیو و تلویزیون که مخاطب بیشتری دارند، این مسئولیت را به عهده بگیرند و آثار خوب را به مخاطب معرفی کنند و در این میان شناخت کافی به او بدهند تا بتواند از میان انبوه آثار دست به انتخاب مناسب بزند.

خبرنگار: لیلا خیامی

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.