مهتاب که پس از یک هفته بازداشت با دستور مقام قضایی در دادسرای انقلاب مشهد آزاد شده است، در گفت‌وگو با خبرنگار ما به تشریح اقدامات غیرقانونی‌اش پرداخت و این‌گونه وارد ماجرا شد: به واسطه شغلی که دارم، صفحه اینستاگرامی پر مخاطب با حدود ۲۴ هزار عضو و کانال تلگرامی مشابهی را مدیریت می‌کنم.
برگزاری مراسم عروسی و جشن‌های مختلف، حرفه من است. برای همین تعداد زیادی عضو دارم. همزمان با آغاز برخی اغتشاشات، من هم چند استوری منتشر کردم. با خود می‌گفتم کسی به این استوری‌ها توجه ندارد و به خیابان‌ها نمی‌آیند. هرگز درک نمی‌کردم اگر فردی با انتشار استوری من به خیابان بیاید و برای او اتفاقی رخ دهد، من مقصرم.
مهتاب ادامه داد: پس از مدتی فعالیت و دعوت به تجمعات مختلف، شناسایی و دستگیر شدم. فعالیت‌های من به انتشار استوری محدود نبود و پس از آنکه وارد ماجرا شدم، پیام‌هایی از طرف لیدرهای اصلی برایم می‌آمد و از من درخواست می‌شد تصویرهای فراخوان و... را منتشر کنم.
در این میان فردی که با من ارتباط برقرار کرده بود، با ارسال پیامی با این مضمون «من با ۱۵پسر می‌آیم. تو هم با ۱۵ دختر به محل تجمع بیا» درخواست مذکور را مطرح کرد.
من هم این کار را قبول کردم؛ چون دخترهای زیادی با من در زمینه برگزاری مجالس عروسی ارتباط داشتند و می‌توانستم آن‌ها را به کف خیابان ببرم! اما نتوانستم ۱۵ دختر را پیدا کنم. حدود ۵ تا ۷ نفر را با خود همراه کردم و به خیابانی که او خواسته بود، رفتیم. هرچه منتظر ماندیم، از پسرها خبری نبود. پیام‌هایم را هم جواب نداد. تصور من این بود که این فرد با بهانه دوستی خیابانی می‌خواست جمعیتی را به خیابان بکشد و شاید در مورد دیگران هم چنین کرده باشد.
صندوق دریافت پیام‌های صفحه اینستاگرامم در یک بازه زمانی تبدیل شده بود به محل دریافت فراخوان‌های تجمع که افراد ناشناس برایم ارسال می‌کردند؛ چون من مخاطب داشتم و از من می‌خواستند آن‌ها را منتشر کنم. یک بار می‌گفتند مردم به الهیه بیایند، بار دیگر خیابان احمدآباد و...

توهم جنایت در بازداشت
این متهم اغتشاشات اخیر که سرباز فضای مجازی معاندان شده بود، ادامه داد: وقتی با وثیقه آزاد شدم و به میان برخی اقوام برگشتم، آن‌ها به بدن من دست می‌زدند و می‌پرسیدند آیا مورد تعرض از سوی مأموران پلیس و... قرارنگرفته‌ای؟ هرچه به آن‌ها می‌گفتم برخورد با من در بازداشتگاه آن‌گونه نبود که در شبکه‌های خارجی از زندان‌های ایران و مأموران امنیتی نشان می‌دهند، باز هم باور نمی‌کردند؛ چرا که برخی از آشنایان، مشتری همان شبکه‌ها هستند مانند گذشته من!
البته واقعیت ماجرا هم همین است. من هم تحت تأثیر خبرهای دریافتی از شبکه‌های معاند، تصوری مشابه آن‌ها داشتم و حتی زمانی که وارد محل بازجویی شدم، دهانم خشک شده بود و نزدیک بود از حال بروم که یکی از مأموران زن پلیس برای من آب آورد و از من خواست آرام باشم.
این عده‌ای (اغتشاشگران) که من با آن‌ها همراه شدم، اگر بر فرض محال قرار باشد در کشور به قدرتی برسند، نخستین چیزی که نابود می‌شود، امنیت کشور است. من با حجاب کامل (چادر) در خیابان تردد نمی‌کنم؛ ولی تا امروز هیچ وقت پلیس مرا برای این موضوع نه کتک زده و نه جلو مرا گرفته است.

عربستان با حاکمان دیکتاتور، دلسوز آزادی زنان ایرانی!
اینستاگرام و شبکه‌های خبری آن طرف آبی مانند اینترنشنال و منوتو که پس از آزادی از زندان فهمیدم با پول عربستان سعودی حمایت می‌شوند و دلسوز مردم ما شده‌اند، ذهنم را جادو کرده بودند و هیچ خبر دیگری را نمی‌دیدم! به‌گونه‌ای بود که با دیدن هر تصویر قبول می‌کردم این اتفاق، واقعی است و بی‌شک رخ داده و خیلی برافروخته می‌شدم. در زمان فوت مرحومه مهسا امینی هم همین نکته وجود داشت. با خود می‌گفتم خبرهای یک شبکه بین‌المللی حتماً صحت دارد! عکس‌های مهسا امینی را که در بیمارستان بود و حتی مادرش بر مزارش گریه می‌کرد، به گونه‌ای این شبکه‌ها منتشر کردند که سبب شده بود فکر کنم فقط آن‌ها راست می‌گویند!
چطور می‌شود عربستانی که نحوه پوشش مردمش به شیوه دیکتاتوری کنترل می‌شود و تا چند سال پیش زن‌ها حق رانندگی و رأی نداشتند، زن‌های نیمه‌عریان را در اینترنشنال مقابل دوربین‌ها قرار می‌دهد و وعده آزادی برای زن‌های داخل ایران سر می‌دهد. این سؤال اگر زودتر برای من ایجاد می‌شد هیچ‌وقت به خبرهای کذب آن‌ها تن نمی‌دادم و فراخوان نمی‌زدم.

تنها میان معرکه
این دختر جوان ادامه داد: باید پیش از ورود به ماجرا تمامی جوانب اقدامات را بررسی می‌کردم. نباید به درخواست عده‌ای که حالا نمی‌دانم کجا هستند و مرا میان معرکه رها کرده‌اند، احساسی و هیجانی می‌شدم.
به هم‌سن و سال‌های خودم توصیه می‌کنم راهی را که من تجربه کردم، آن‌هابه هیچ عنوان نروند. اگر هم خبری از رسانه‌های معاند به دستشان می‌رسد، نخستین اقدام این است که آن را باور نکنند و کمی در موردش تحقیق و صحت‌سنجی کنند.

خبرنگار: عقیل رحمانی