به گزارش قدس آنلاین، حضور تیم ملی فوتبال هر کشوری در مسابقات جام‌جهانی، شاید یکی از هیجان‌انگیزترین و مهم‌ترین اتفاقات ورزشی آن کشور باشد؛ اتفاقی که گاها از یک رخداد و مسابقه ورزشی فراتر می‌رود و تمام جنبه‌های یک جامعه را دربرمی‌گیرد. جام جهانی گاهی انقدر مهم می‌شود که سیاستمداران برای به پیروزی رسیدن در آن، دست به هرکاری می‌زنند؛ برای مثال در جام جهانی ۱۹۷۸ به میزبانی آرژانتین، دومینگو پرون، رئیس‌جمهور وقت آرژانتین برای صعود از مرحله گروهی، با مذاکرات سیاسی مختلف، کشور رقیب را قانع کرد تا اجازه بدهند تیمشان ۶ گل از آرژانتین بخورد!

از فضای سیاسی جام جهانی که بگذریم، این رخداد ورزشی آورده‌های فرهنگی زیادی هم برای ملت‌ها دارد؛ در همین دوره که به میزبانی کشور قطر برگزار شده شاهد حوشی جذابی بودیم که اغلبشان هم حول فرهنگ اسلامی قطر شکل گرفته است؛ مثل مسلمان شدن برخی تماشاگران یا پخش اذان و اقامه نماز جماعت در فضای استادیوم و... .

موسیقی اما این میان، نقشی دیرینه در این رویداد جهانی دارد؛ موسیقی زبان مشترک همه ملت‌هاست و در رخدادی مثل جام جهانی، علاوه بر نشاط آفرینی و روحیه بخشی می‌تواند به نماینده و نمادی از آن کشور نیز بدل شود. بنابراین در هر دوره از جام جهانی، کشور میزبان افتتاحیه را با پخش موسیقی‌ مختص به خودش جشن می‌گیرد. اغلب کشورهای حاضر در جام نیز یک یا چند قطعه موسیقی را تولید می‌کنند تا در زمان پیروزی پخش شود. کشورمان ایران هم به این سنت پایبند است. قطعات موسیقی زیادی در طول این سال‌ها به صورت اختصاصی برای حضور تیم ملی کشورمان در جام جهانی ساخته و منتشر شدند که اغلبشان هم خاطره‌انگیزند.

در این دوره اما اوضاع کمی متفاوت شد؛ از ابتدا قرار بود رضا یزدانی آهنگ رسمی تیم ملی را بخواند اما بعد اعلام شد که این کار با هزینه شخصی ساخته شد و اثر رسمی و موردتایید فدراسیون نیست. تا اینکه قرعه به نام محمد معتمدی افتاد و اهنگ «تا پای جان برای ایران» را منتشر کرد.

در این میان اما دیگر هنرمندان متعهد و وطن‌دوست نیز دست از کار نکشیدند و با علاقه‌ی قلبی خود به ساخت آثاری برای تیم ملی کشورمان پرداختند. غلامرضا صنعتگر از جمله این هنرمندان بود که با انتشار قطعه «من ایرانم» حمایت خود را از ملی‌پوشان اعلام کرد.

صنعتگر در گفت‌وگو با خبرنگار ما عنوان کرد: اجرای قطعه «ایران من» توسط موسسه فرهنگی هنری ماوا، به تهیه کنندگی جناب آقای احمد ناصری پور به بنده پیشنهاد شد. ترانه این قطعه نیز اثر جناب آقای امیر ارجینی است. آهنگسازی اثر را جناب آقای هادی کولیوند و تنظیم را هم آقای حامد جهانبخش برعهده داشتند.

وی درمورد حس و حالش در هنگام تماشای بازی تاریخی ایران برابر تیم ولز و واکنش منفی رسانه‌های معاند گفت: بازی را مثل همه با استرس اما با امیدواری تماشا می‌کردم، که به لطف خداوند حکیم و با بازی غیرتمندانه تیم ملی شاد شدیم. اما درمورد عصبانیت رسانه‌های معاند باید گفت که دشمن ، دشمن است و کارش دشمنی . دشمن همیشه از شادی مردم ما عصبانی می‌شود. ما از دشمن انتظار دیگری نداریم. دشمنان قسم خورده سرزمین ما برای ما ایرانیان جز احساس بدبختی و تحقیر و خشم و... چیز دیگری نمی‌خواهند.

این خواننده درمورد سنگ‌اندازی و چالش‌هایی که عده‌ای در جریانات اخیر برای هنرمندان متعهد ایجاد کرده بودند گفت: بنده همیشه در یک چارچوب خاصی که منطبق با باورهای مذهبی و ملی و قلبی ام هست ، کار کرده ام و هیچوقت هم ارزش‌های مورد نظرم را به خاطر بی مهری و هم جهت نبودن با عده ای خاص زیر پا نمی‌گذارم. حتی اگر دچار چالش شوم و بخواهند اذیتم کنند نه اجازه این کار را می‌دهم و نه اهمیتی برای آن‌ها قائل هستم. ضمن اینکه باید از این افراد پرسید مگر چه کار اشتباهی انجام داده‌ام که مرا به چالش بکشند ، مگر از وطن و برای هموطن خواندن ایرادی دارد؟!

وی در پایان، در پاسخ به این سوال که چرا صداوسیما همواره اصرار به پخش آثار تکراری دارد و شاید کمتر از آثار جدید حمایت می‌کند، گفت: البته این سوال شما را من نباید جواب بدم ، بهتر است شما از مسئولان صدا و سیما بپرسید. ولی به طور کل آن موسیقی‌ها هم تولیدات صداوسیما بوده است. شاید بخاطر حس نوستالژی پخش میکنند. اما به هرحال پرداختن به آثار خوب جدید هم باید در دستور کار قرار بگیرد.

خبرنگار: محدثه مودی