این رسانه در گزارشی نوشت: اوایل ماه مارس، ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا از اسرائیل بازدید کرد. 
بر اساس گزارش‌های مطبوعاتی، موضوع ایران در صدر دستورکار قرار داشت. پس از بازگشت میلی، لوید آستین وزیر دفاع ایالات متحده سفری را به خاورمیانه آغاز کرد که شامل مصر، فلسطین اشغالی و اردن است.
 این دیدارها میان مقامات امنیتی رژیم اسرائیل و ایالات متحده مدت زیادی پس از یک مانور نظامی بزرگ ایالات متحده و اسرائیل انجام شد و مدت‌ها بود از بازدید مدیر سیا و چهار سفر افسر ارشد فرماندهی مرکزی ایالات متحده به فلسطین اشغالی در سال ۲۰۲۲ می‌گذشت.

بهانه‌ای برای سیل کمک‌ها به صهیونیست‌ها
فارین پالسی توضیح می‌دهد: همه این‌ها منعکس‌کننده آن است که از دیرباز یکی از منافع اصلی ایالات متحده یک چیز بوده است: تضمین امنیت اسرائیل. این همان هدفی است که سیاست‌گذاران ایالات متحده، حامیان اسرائیل و اسرائیلی‌ها آن را بر اساس دلایل اخلاقی توجیه می‌کنند: اسرائیل با یک همسایگی متخاصم به‌طور منحصر به‌فردی آسیب‌پذیر است، از طرفی رژیم صهیونیستی همان ارزش‌های ایالات متحده را دارد و یک متحد برای آمریکا محسوب می‌شود.
این روایتی است که در طول سال‌ها مطرح بوده و سیل کمک‌ها را روانه رژیم صهیونیستی کرده است. اما آیا این مسئله حقیقت دارد؟ شاید زمانی چنین بوده باشد، اما این ایده که اسرائیل برای تضمین موجودیت خود به کمک ایالات متحده نیاز دارد و اینکه طرفین در مجموعه اصول دموکراتیک مشترکی شریک هستند، دیگر منطقی نیست. در گفتمان سیاسی ایالات متحده، بدیهی است رژیم اسرائیل در مبارزه دائمی برای بقاست، با وجود این در موقعیت بهتری است. به‌طور نمونه با مصر و اردن معاهدات صلح دارد، با بحرین، مراکش، سودان و امارات متحده عربی روابط عادی و همچنین روابط غیررسمی با عربستان سعودی دارد. 

ایران همچنان یک چالش مهم
استیون کوک، نویسنده این مطلب در ادامه آورده: اسرائیل همراه با شرکای عرب خود، ایالات متحده و اروپا توانسته حتی مسئله فلسطین را (به باور خود) به حاشیه براند. البته ایران همچنان یک چالش مهم برای اسرائیل است. در سال‌های اخیر، طرفین اهداف یکدیگر را در منطقه مورد حمله قرار داده‌اند. 
تحلیلگران از این به عنوان «جنگ در سایه» یا «جنگ بین جنگ» یاد می‌کنند. تلاش آشکار ایران برای دستیابی به توانایی تسلیحات هسته‌ای موضوع بسیار خطرناک‌تری در مقایسه با منابع و تجهیزات متعارف جمهوری اسلامی ایران برای اسرائیل قلمداد می‌شود. مقام‌های دفاعی اسرائیل نگران هستند اگر ایران به بمب اتمی دست یابد آزادی عمل نیروهای اسرائیلی کاهش خواهد یافت و امنیت آن‌ها در معرض خطر قرار خواهد گرفت.

تنها دموکراسی خاورمیانه؟
این رسانه‌ توجیهات گذشته تل‌آویو را بی‌ربط تلقی کرده و نوشت: واشنگتن ممکن است بخواهد روابط دفاعی و امنیتی خود را با اسرائیل حفظ کند، اما دلیل حفظ این رابطه نمی‌تواند این استدلال باشد که اسرائیل در منطقه‌ای به‌شدت متخاصم به سر می‌برد. در عوض سیاست‌گذاران و رهبران منتخب آمریکایی اغلب از اسرائیل به عنوان «تنها دموکراسی در خاورمیانه» یاد می‌کنند. زمانی که حزب اسلام‌گرای لیست متحد عربی یا «رام» در سال ۲۰۲۱ به عضویت ائتلاف دولتی درآمد، فوق‌العاده بود. اما آن دولت که یک سال به طول انجامید، ممکن است برای اثبات این قاعده (غیررسمی) که اعراب می‌توانند در کنست بنشینند اما نباید قدرت داشته باشند، استثنا بوده باشد. به طور رسمی، شهروندان یهودی و غیریهودی دولت از حقوق یکسانی برخوردارند. با این حال، در عمل، جامعه اسرائیل این‌گونه نیست. اگرچه بهبودهایی در امید به زندگی، نرخ زادوولد و اشتغال حاصل شده، بخش به اصطلاح عربی اسرائیل در طیفی از شاخص‌های اجتماعی-اقتصادی ضعیف است. به‌طور کلی، شهروندان عرب اسرائیل فقیرتر و کم‌سوادترند و فرصت‌های کمتری نسبت به یهودیان اسرائیلی دارند.
این فقط تبعیض شهروندان عرب اسرائیل نیست که سؤالاتی را در مورد کیفیت دموکراسی رژیم اسرائیل ایجاد می‌کند. در سال‌های اخیر، قانون‌گذاران اسرائیلی قوانینی را تصویب کرده‌اند که سازمان‌های غیردولتی دریافت‌کننده کمک‌های خارجی را سرکوب می‌کند، گروه‌های حقوق بشر را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد و «قانون دولت-ملت» را تصویب کرده‌اند که اساساً شهروندی درجه یک و دو یهودیان و اعراب را رسمیت می‌دهد. این مسائل تا حد زیادی در ایالات متحده نادیده گرفته شده است. در بهترین حالت، آن‌ها در گزارش‌های وزارت امور خارجه گنجانده می‌شوند که کمتر کسی آن را خوانده است. اسرائیل همیشه برای رئیسان جمهور آمریکا و اعضای کنگره به اندازه کافی دموکراتیک بوده است.

نتانیاهو و فروپاشی درونی اسرائیل
فارین پالسی در انتها به رویکرد تند و افراطی کابینه صهیونیست پرداخته و نوشت: بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر کنونی، نادیده گرفتن رویه‌های دموکراتیک را جدی‌تر دنبال می‌کند. کابینه جدید به دنبال تضعیف کنترل‌ها و موازنه‌ها در سیستم سیاسی، بازتعریف هویت اسرائیلی براساس خط و ربط‌های مذهبی که حتی بیشتر اسرائیلی‌ها آن را ندارند، تضعیف امنیت شهروندان و الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری است. وزیران دولت فاشیست و نژادپرست نه تنها بابت گستاخی‌های خود عذرخواهی نمی‌کنند بلکه آشکارا این دستور کار را هدایت می‌کنند. 
برای ایالات متحده مناسب نیست به اسرائیلی‌ها بگوید چگونه جامعه خود را بسازند یا سازماندهی کنند، اما بیایید دیگر وانمود نکنیم آن‌ها دارای رویه دموکراتیک هستند. شاید تظاهرات گسترده مردمی علیه دولت ثابت کند عوام‌فریبی قوی‌تر از شیوه‌های دموکراتیک اسرائیل است. با این حال به نظر نمی‌رسد نخست‌وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو و شرکای او عقب‌نشینی کنند. رونالد ریگان، رئیس‌جمهور پیشین ایالات متحده، یک بار گفت: «هیچ ملتی مانند ما نیست، جز اسرائیل». احساس خوبی بود، اما حقیقت ندارد، به‌خصوص الان.

خبرنگار: زینب اصغریان