به گزارش قدس آنلاین، برای کسانی که اوایل دهه هفتاد و برای نخستین بار به تماشای نمایش «معرکه در معرکه» نشسته‌اند، اجرای مجدد آن که این روزها در تماشاخانه ایرانشهر برقرار است، یک تجدید خاطره شیرین و برای آنهایی که نخستین بار پای «معرکه در معرکه» می‌نشینند یک تجربه جذاب و دلچسب است.  

سیاوش طهمورث، هنرمند پیشکسوت تئاتر، تلویزیون و سینما این نمایش را از ۱۵ فروردین ماه در سالن استاد سمندریان  ایرانشهر روی صحنه برده و حالا پس از گذشت ۳۸ اجرا و میزبانی از ۶ هزار  ۴۲۸ تماشاگر، نزدیک به یک میلیارد و ۱۰۸ میلیون تومان فروش داشته و به دلیل استقبال تماشاگران اجراهای آن تا پنجم خردادماه نیز تمدید شده است.

آن‌طور که طهمورث می‌گوید داود میرباقری کارگردان، فیلمنامه‌نویس و نمایشنامه‌نویس صاحب سبک سینما و تئاتر، «معرکه در معرکه» را برای او نوشته است و خودش نیز با طراحی منحصر به فرد و اجرای موسیقی و دف نوازی، رنگ و لعاب مضاعفی به آن بخشیده است. اولین‌بار طهمورث این نمایش را در سال ۱۳۷۲ در سالن چهارسوی تئاتر شهر روی صحنه برد و پس از آن نیز در قالب مجموعه آثار میرباقری اجرا شد، اما حالا پس از گذشت سی سال از نخستین اجرای آن، با تیم تازه‌ای از بازیگران به صحنه بازگشته است.

«معرکه در معرکه» نمایشی از جدال نیروهای خیر و شر است که در کسوت پهلوان و لوطی به نمایش در می‌آید. داستان درباره دشمنی لوطی با پهلوان است. یوسف شاگرد پهلوان نیز در طول این مسیر بارها از پهلوان می‌خواهد معرکه‌ای دیگر راه بیندازند، پهلوان که طعمه نقشه شوم لوطی و یک زن می شود و زمانی که می‌خواهد جان یوسف را در بازی که لوطی به راه انداخته، نجات دهد به جای او وارد گود می شود و از پا در می‌آید و زن نیز  پس از مرگ پهلوان به اشتباهش پی می‌برد و  یوسف نیز مسیر او را ادامه می‌دهد.

داستان این نمایش از ابتدا تا انتها در دایره‌ای می‌گذرد که با شمع‌هایی خاموش احاطه شدند و با مرگ پهلوان به یاد او روشن می‌شوند؛ دایره‌ای که نماد حرکتی بدون آغاز و پایان و نمایانگر جهان هستی است و جریان سیال خیرخواهی، مرام و معرفت را در آن به نمایش می‌گذارد. همچنین در این داستان پهلوان نماد خیر،‌ لوطی نماد شر و زن نماد عشق است.

یکی از ویژگی‌های ممتاز «معرکه در معرکه» نمایشنامه آن است که دیالوگ‌های موزون، شعرمانند و استخوان‌دارش همچون ستون خیمه‌ای استوار است که پس از گذر سال‌های بسیار رنگ کهنگی بر آن ننشسته و تماشای دوباره آن در قالب بازی درخور و کم نقص بازیگرانش همچون سیاوش طهمورث، نسیم ادبی، سیروس سپهری و مجید رحمتی جذابیت آن را دوچندان می‌کند. طهمورث در حالی که امسال ۷۷ ساله می‌شود اما با صلابت و تمرکزی مثال‌زدنی، شمایل پهلوانی را به تصویر می‌کشد که شاید در گذر زمان رنجور و از قدرتش کاسته شود اما از هیبت جوانمردی و مردانگی‌اش ذره‌ای پا پس نمی‌کشد. پهلوانی که شاید این روزها در سایه قهرمان‌های پوشالی گم شده باشد اما هنوز هم طعم واگویه‌های او در گفت‌وگوهایش با یوسف و زن، تازه و پرطروات است؛ چنان‌که در جایی از داستان در تعریف پهلوانی به شاگردش می‌گوید: «میدونی پهلوون کیه؟ پهلوون برای یتیم پدره، برای درمونده دسته، برای وامونده عصاست، برای مظلوم حقه، برای ظالم مرگه، برای هرچی نامردیه ترسه...». پهلوان در انتها نیز جان خود را پای وفاداری و جوانمردی‌اش می‌دهد.

این نمایش تا ۵ خردادماه در تماشاخانه ایرانشهر میزبان علاقمندان است.