حجت الاسلام حسین درودی با بیان این روایت از امام باقر (ع) که زبان آدمی، کلید هر خوبی و بدی است و سزاوار آن است که مومن بر زبان خود مهر بزند، همان گونه که بر کیسه زر و سیم خویش مهر می زند گفت: با توجه به این فرمایش امام پنجم با دو موضوع مهم روبرو می شویم؛ یکی انسان شناختی و اختیار و انتخاب آدمی و دیگری ارزش شناختی و اهمیت آموزش که برای دست یابی به کلید رمزخوانی از نیازهای محاوره ای انسان لازم است.

وی افزود: با توجه به این کلام امام باقر (ع) آدمی هم قادر است از زبان خویش، خیر و خدمت و راهگشایی برداشت کند و هم با چنین زبانی زخم دل ایجاد کند و بنیان خانواده و ادبیات تمدنی و مکالمات خودسازی و جامعه پردازی را با چالش های ویرانگر مواجه کند؛ همچنان که این آسیب عالمگیر در مناظرات مدیران و مسئولان و نیز ارتباط والدین با فرزندان یا بهانه هایی تحت عنوان ایجاد فضای با نشاط و شادی آفرین همگان را می آزارد.

درودی با استناد به آیه 18 سوره قاف گفت: قرآن می فرماید انسان هیچ سخنی را به زبان نمی‌آورد، مگر آنکه در کنارش فرشته‌ای نگهبان، حاضر و آماده ثبت است. در واقع الفاظی که از زبان ما خارج می شود و مکالمه و محاوره ای پدید می آورد؛ در روح و روان ما ثبت و ضبط می شود و گریز از آثار ضد ارزشی آن بر کسی ممکن نیست؛ همچنانکه آثار ارزشی آن اعتماد آفرینی و آرامش را به همراه خود دارد. در نتیجه امام (ع) نیاز مبرم آدمی به آموزش زبان انسانی و سازنده جامعه توحیدی را تبیین کرده اند.

وی با اشاره به عصر حاکم در زمان امام باقر (ع) گفت: فضای حاکم در عصر آن حضرت به دلیل خروج آموزش مسلمانان از جایگاه توحیدی به نقطه ای رسیده بود که اشخاص به سادگی دست به جعل احادیث می زدند. از همین رو مهم ترین دروغ پردازی ها درباره امامت بعد از پیامیر اعظم (ص) صورت گرفت که این دروغ پردازی و مجموعه پیوست تبلیغاتی علیه خاندان عصمت و طهارت به جسارت های وقیحانه ای منتهی شد که یزیدیان با آن همه جنایات که یک نمونه آن تصرف مدینه به دستور یزید بن معاویه بود و تاریخ از بیان هتک حرمت زنان و قتل و غارت توسط سربازان یزید شرم دارد؛ در چنین فضای غبار آلود علمی و فرهنگی، امام باقر (ع)، درسی تحت عنوان چگونگی محافظت از زبان دارند.

آموزش رمزگذاری زبان حلم

این کارشناس دینی همچنین به موضوعی با عنوان آموزش رمز گذاری زبان با حلم از سوی امام باقر (ع) پرداخت و گفت: یک مرد مسیحی، به جای کلمه باقر از کلمه بقر به معنای گاو استفاده کرد تا امام پنجم را مسخره کند ولی امام بدون آنکه از خود ناراحتی نشان دهد و اظهار عصبانیت کند، با کمال سادگی گفت «نه، من بقر نیستم، من باقرم.» آن مرد مسیحی گفت تو پسر زنی هستی که آشپز بود و امام پاسخ داد که شغلش این بوده و عار و ننگی محسوب نمی شود. دوباره آن مرد گفت که مادرت سیاه و بی شرم و بد زبان بوده و امام باقر (ع) فرمود اگر این نسبت ها که به مادرم می دهی، راست است، خدا او را بیامرزد و از گناهش بگذرد و اگر دروغ است خدا از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی.

وی افزود: مشاهده این همه بردباری از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، کافی بود که انقلابی در روحیه آن مرد مسیحی ایجاد کند که بی درنگ هم ایجاد کرد و سرانجام او را به سوی اسلام مشرف کرد. از این کلاس آموزشی امام باقر (ع) به خوبی در می یابیم که انسان برای بهره گیری از اعضا و جوارح خود نیاز به الگوی معصوم دارد و تولید ادبیات گفتمان توحیدی میسر نمی شود مگر با اقتداء به سبک زندگی انسان های تربیت شده ازجانب خالق یکتا و بی همتا

درمانگری نزاع های لفظی

درودی از ضرورت درمانگری نزاع های لفظی در میان افراد سخن گفت و افزود: گاهی در محیط های آموزشی و اداری شکایت هایی از کمی و کندی فعالیت ها به گوش می رسد و برای درمانگری آن هم از سوی عام و خاص دستوراتی را شاهد هستیم و لی کمتر مشاهده می کینم که از این درس امام باقر (ع) راهکاری معرفی شده باشد. به عبارت دیگر مردم در خانواده و جامعه آموزش می بینند که چگونه از خانه و کاشانه و نیز حساب های بانکی و اسرار و اطلاعات تلفن همراه خویش محافظت کنند در صورتی که آموزش های رایج در جامعه بعد از آسیب رسانی و آفات نا امن کننده و آثار تخریبی آن است ولی آموزش امام باقر (ع) برای پیشگیری و افزایش اختیار و انتخاب افراد و ناکامی شیطان و همچنین بستن درِ ورودی بر روی دشمن قسم خورده انسان است. از همین رو ظهور و بروز این نوع درس ها از اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در کتاب های درسی و متون آموزشی لازم است تا به صورت تخصصی در برنامه های درسی دیده شود.