تولید سرود مداحی در چند سال اخیر به جز برخی از تولیدات شخصی، اکثراً توسط دو نهاد سازمان رسانه‌ای نهضت زیرمجموعه سازمان تبلیغات اسلامی و مرکز موسیقی مأوا زیرمجموعه سازمان اوج بوده است. میزگردی با حضور حضور حسین صیامی شاعر آئینی و مسئول دفتر تولید سرود سازمان رسانه‌ای نهضت و محمدجواد توسلی دبیر پویش‌های مرکز موسیقی مأوا برگزار کردیم. ماحصل را در ادامه بخوانید:
دیدن و شنیدن، شخصیت کودک را شکل می‌دهد
کار در حوزه کودک دارای چه قواعد و ظرافت‌هایی است؟
حسین صیامی: آن چیزی که در معارف دینی ما و غیر از آن در مسائل روانشناسی و اجتماعی مطرح است، سن شکل‌گیری شخصیت، باورها و عقاید هر شخص در سن کودکی تا نوجوانی اوست. برخی از مطالب مانند چیزی که کودک می‌بیند و می‌شنود به صورت ناخودآگاه در ذهنش می‌ماند.
سابقه 6 سال فعالیت در مدرسه در حوزه پرورشی را دارم و در خلال آن به مطالعه کتابهای تربیت کودک روی آوردم. نکته جالب در مباحث کتابهای تربیت فرزند این است که دیدن و شنیدن، شخصیت کودک را شکل می‌دهد. حتی در سن ۲ سالگی بچه هرچه ببیند بر او، تا آخر عمرش تاثیر می‌گذارد و عمق آن بیشتر از سنین دیگر است.
سن کودکی و نوجوانی مهم‌ترین سن برای شکل‌گیری شخصیت افراد است. ما با تربیت نسل مواجه هستیم. رسانه دیداری و شنیداری، مهم ترین تأثیر را روی بچه‌ها می‌گذارد. ما حتی باید با بازی هم کودکان را تربیت کنیم چرا که تأثیرگذاری در لحظه است و عمق آن تربیت، با برنامه متدوام شکل می‌گیرد.
کار با نسل جدید خیلی متفاوت‌تر از نسل‌های قبل‌تر است. باید بدانیم اقتضای کار با کودک چیست؟ کار با کودک سه بخش دارد، اول زبان! یعنی طوری با کودک صحبت کنید که ضمن اینکه بفهمد، ارتقا هم پیدا کند. اگر بخواهیم با زبان کودک صحبت کنیم، کار روی سطح می‌آید، ما باید زبان کودک را در نظر بگیریم اما طوری بیان کنیم که سطح فکری او را ارتقا دهیم.
دوم مفاهیم است، ما هر مفهومی را نمی‌توانیم برای کودک مطرح کنیم، یک سری مفاهیم را خیلی تکرار کنیم باز سطحی است، یکسری مفاهیم عمیق است و نیازی نیست کودک در سن کم آن را یاد بگیرد یا بفهمد. یک سری مفاهیم هم نیاز است بداند. سوم فرم، درچه فرمی با بچه مواجه شویم، گاهی فرمی انتخاب می‌شود که سطحی است و کودک در همان سطح خودش می‌ماند، یک فرمی زیادی عمیق است و نیاز کودک نیست، فرمی هم مناسب کودک است که سطحش را ارتقا می‌دهد. انسان گاهی تا سنین بالا هم دوست دارد تو سطح بماند و دوست ندارد عمیق شود.
ما به دنبال توسعه فضای شنیداری از اهل بیت(ع) میان مردم هستیم
ایده کار در حوزه کودک و تولید قطعات آئینی سرود مداحی و مداحی استودیویی از کجا به ذهن شما رسید؟
توسلی: ما به دنبال توسعه فضای شنیداری از اهل بیت(ع) میان مردم بودیم و هستیم. در گذشته مردم برای ارتباط با اهل بیت(ع) مجبور به حضور در هیأت بودند. با شیوع ویروس کرونا، هیأت‌ها تعطیل شد و دیگر امکان برگزاری فضای سنتی هیأت امکان نداشت، اگر یادتان باشد آن ایام گویی گرد مرگ بر خیابان‌ها پاشیده شده بود و سکوت همه کوچه و خیابان‌های شهر را فراگرفته بود. از طرفی نزدیک ماه شعبان بود و ما با دوستان‌مان در مجموعه مأوا جلساتی گذاشتیم و به ایده «جشن خیابانی» رسیدیم. یعنی همان شور و نشاط هیأت را در یک اتمسفر جدید متناسب با پروتکل‌های زمان کرونا ایجاد کردیم و ذکر و نام اهل بیت(ع) را در شهر زنده کردیم و اجازه ندادیم اعیاد شعبان سکوت و کور بماند.
در غرب و شرق تهران بچه‌ها با ماشین یا وانت داخل خیابان و وسط کوچه می‌آمدند و شروع به خواندن مدحی از اهل بیت(ع) می‌کردند و مردم از پنجره‌ها بیرون را می‌دیدند و شادی می‌کردند، اینگونه ما یک هیأت در قالب جدید راه‌اندازی کردیم. این طرح در ایام شعبان و از ولادت امام حسین(ع) آغاز شد. نیمه شعبان در کشور، تمام گروه سرودها در خیابان‌ها مشغول خواندن بودند که مقام معظم رهبری هم منت گذاشتند و از این ایده و حرکت در فضای عمومی جامعه تقدیر کردند.
این یک قالب جدید از فضای هیأت بود که هم در آن مدح اهل بیت(ع) بود و هم شادی و هم پروتکل‌های کرونایی رعایت می‌شد. پس می‌شود به غیر از قالب سنتی هیأت، فضای شنیداری از اهل بیت(ع) را توسعه داد و این یک نمونه بود که عرض کردم. حالا بیاییم سر اصل مطلب، ما با نوجوانی مواجه هستیم که سریالش را از نتفلیکس می‌بیند، بازی آنلاین انجام می‌دهد که هم تیمی خودش را از خارج کشور انتخاب می‌کند و ساعت‌ها پای اینستاگرام، یوتویوب و تیک‌تاک است. چند سال پیش را بخاطر بیاورید، امثال ساسی مانکن و امیر تتلو برای این رده سنی تولیدات جدید وارد بازار می‌کردند و رکورد لایک و ویو و دابسمش را می‌شکستند. گسترش نفوذ این آثار مبتذل در کشور به قدری زیاد بود که حتی ویدئوهای متعددی از مدارس گوشه و کنار کشور در فضای مجازی منتشر می‌شد که رسماً از بلندگوهای مدرسه، این آثار را پخش می‌کردند. دغدغه‌مندان و منتقدانی که امروز تبر به دست گرفته‌اند و ما را می نوازند آن روز هاج و واج مانده بودند که خدایا در این شرایط چه باید کرد؟
اجرای سرود خیابانی در ایام کرونا
خب مشخص است که با مدل دهه ۶۰ و ۷۰ نمی‌شود نوجوان دهه هشتادی و دهه نودی را جذب کرد. همه چیز بروز شده، الا مدل کارهای فرهنگی ما! خب در این شرایط اسفناک ما باید به چه چیزی فکر کنیم؟ جز این است که باید دنبال راهکاری باشیم تا داخل زنجیره مصرف فرهنگی نوجوان بیاییم؟ وقتی شما با مدل دهه ۶۰ و دهه ۷۰ نتوانستید جذب کنید و از آن دهه هشتادی و دهه نودی یک غول ترسناک ساختید که فقط و فقط مجبورید باهاش برخورد سلبی بکنید و هیچ راهکاری هم ندارید، چطور می‌توانید چشمتان را به این همه اتفاقات که در کشور موج درست کرد و به دل بچه‌های دهه هشتاد و دهه نودی نشست مثل «مداد رنگی»، «بیعت»، «عزیزم حسین»، «سلام فرمانده»، «عزیزم حسین۲»، «هدیه اسباب بازی» و ... در چند سال اخیر ببندید؟ این بی‌تقوایی و بی‌انصافی نیست؟
برگردم به عقب در همان برهه نفوذ محصولات فرهنگی غربی که توضیح دادم، با حاج عبدالرضا هلالی صحبت کردیم و او نیز دغدغه زیادی نسبت به کودک و نوجوان نشان داد و ما تکیه‌گاه مرتضی علی را پاتوقی کردیم تا در روزهای پنجشنبه هرهفته بچه‌ها برای تمرین سرود بیایند که خود آقای هلالی هم از صبح تا غروب کنار بچه ها بود و به بچه‌ها سرود یاد می‌داد.
ایده سرود مداحی از اینجا تقویت شد و ما سرود و نماهنگ «دریای آرامش» و «مدادرنگی» را آن ایام تولید کردیم. با این تولیدات توانستیم دایره شنیداری مردم از فضای دینی را توسعه دهیم و وارد زنجیره مصرف فرهنگی بخشی از دهه هشتادی و نودی ها شویم. قالب‌های جدید برای این فضا خلق کردیم و سلیقه‌های نسل جدید را در تولید رعایت کردیم و الحمدالله موفق بود.
اتفاقات بی‌نظیری در این دوسال رقم خورد. پارسال ما جلسه گذاشتیم که برای غدیر چه کنیم که برای کودک جذاب باشد، به این نتیجه رسیدیم، ویژگی‌های امیرالمؤمنین را پای تخته بنویسیم و گفتیم با شرایطی که الان در جامعه وجود دارد، روی آن ویژگی امام علی(ع) نظیر بخشش، دستگیری، توجه به محرومین و هدیه دادن دست بگذاریم. سپس در اتاق فکرها روی این موضوع کارکردیم که این را چطور به کودک بگوییم که جذاب باشد و در نهایت به ایده هدیه دادن اسباب بازی رسیدیم. برای رقم خوردن این اتفاق جدید کلی طراحی کردیم، از ساخت ملودی، شعر و نماهنگ گرفته تا دیوارنگاره و پوستر و انیمیشن طراحی و تولید کردیم. بچه امروزی که نمینشیند سخنرانی یک ساعته درباره فضیلت هدیه دادن در روز غدیر را گوش دهد، باید متناسب با خواسته و سلیقه او خوراک فرهنگی تهیه و تولید شود.
حسین صیامی، شاعر آئینی و مسئول دفتر تولید سرود سازمان رسانه‌ای نهضت
ما در حال یارگیری برای هیأت هستیم
بسیاری معتقدند برگزاری تجمعات سرود مداحی در میدان‌ها و خیابان‌ها و بیرون بردن این اتفاقات از فضای حسینیه‌ها موجب تضعیف هیأت است. موافقید؟
صیامی: ما در مباحث دینی، تجمعات مذهبی داریم که بزرگ‌ترینش نماز جمعه است و البته امروزه کمی ضعیف‌تر شده است. در قالب فضای شیعی، مهم‌ترین ابزار رسانه‌ای و تجمع شیعیان، هیأت بوده که از زمان اهل‌بیت(ع) بوده و مثلاً امام سجاد در خانه خودش مجلس عزاداری می‌گرفته است. مطالب مشابهی درباره امام رضا(ع) و حضرت ام‌البنین(س) در نقل‌ها داریم که مستمراً این روضه‌خوانی را انجام می‌دادند. سابقه هیأت به معصومین مربوط می‌شود و مجری هم خودشان بودند.
در گذر تاریخ شکل‌های دیگری به این عزاداری اضافه شده است اما هیچ‌کدام از این‌ها، جای هیأت را نگرفتند. مثلًا روزی دسته زنجیرزنی بود و دوره‌ای علم می‌آوردند و شمشیر نشان می‌دادند ولی هیچ کدام فرم هیأت را نگرفتند. در سابقه تاریخی رسانه‌ای ترین شکل هیأت، تعزیه است. تعزیه در دوره صفویه و قاجار شکل می‌گیرد؛ بنابراین تجمع مذهبی‌مان بسته به هیأت نیست.
ما میان هیأت و تجمعات مذهبی تفکیک قائل هستیم. منتهی اصل، باید هیأت باشد. جان مایه حضور مداح، در قالب و قواره هیأت است. البته که نباید این اتفاقات را رقیب هیأت بدانیم. همانطور که هیأت‌ها بزرگ به روضه‌های خانگی لطمه نزدند و هنوز این مجالس پابرجاست. مداحی استودیویی یا مداحی سرود باید در خدمت هیأت باشند و هر جا خلاف این اتفاق افتاده نیازمند اصلاح است.
توسلی: بسیاری می‌گویند که سرود مداحی موجب تضعیف هیأت است اما این نگاه اشتباه است، ما کاری را در این اجتماعات رقم می‌زنیم که با هیأت متفاوت است و ما فضای دینی و ذکر اهل بیت(ع) را گسترش دادیم در دو سال اخیر اجتماعات و جشن‌هایی را برای نسل جدید ترتیب دادیم که استقبال از آنها برای خودمان هم حیرت‌آور و بینظیر بود. از کوره پزخانه‌های اطراف تهران گرفته تا دورافتاده‌ترین نقاط استان سیستان و بلوچستان، از ورزشگاه شیرودی و مصلی گرفته تا خیابان‌های جزیره کیش ما رفتیم و همراه با بچه ها عزیزم حسین را خواندیم. ما در حال یارگیری برای هیأت‌ها هستیم. همین افراد در مناسبت بعدی یا عزاداری‌ها برای شنیدن معارف و مداحی به هیأت می‌روند.
نماهنگ سرود مداحی بیعت با علی ابوذر روحی
ما برای قشر سفید در حال تولید اثر هستیم
آیا واقعاً قائل به آن هستید که با تولید سرود مداحی در حال جذب قشر خاکستری هستید؟
صیامی: خیر، مهم‌ترین اشتباه ما این است که تصور کنیم مخاطب این آثار و کارها مخاطب خاکستری است. این بزرگ‌ترین اشتباهی است که من مدیر فرهنگی گرفتار شدم. کتابی می‌خواندم که می‌گفت مهم ترین ابزاری که یک شخصیت سیاسی وقتی به بن بست می‌خورد، از آن استفاده می‌کند، اصطلاح قشر خاکستری است. چون قشر خاکستری خاموش‌ترین قشر جامعه است. این قشر نه نظر می‌دهد نه کامنت می‌گذارد و نه حتی مطلب علیه موضوع می‌نویسد بلکه کاملاً ساکت و بی‌صداست.
ما برای قشر خاکسری کار نمی‌سازیم بلکه داریم برای قشر سفید کار می‌سازیم . قشری که حتی ۱۰ درصد تمایل به موضوعی داشته باشد، سفید است و اگر مخالفت داشته باشد، سیاه است. اما قشری که واکنشی ندارد و سکوت می کند، قشر خاکستری است. ما چند تا کار داریم که این قشر را درگیر کرده باشد؟ من اعتراف می کنم درحال تربیت نسلی هستیم که قطعاً چند سال آینده خواهد گفت که چه نیازی دارم به هیأت بروم و با همین آثار استودیویی خود را مشغول خواهد کرد.
توسلی: سوال من از آقای صیامی این است که آیا نسل جدید دهه هشتادی و دهه نودی پای ثابت هیأت است؟ ما در سرود مداحی یا مداحی استودیویی برای ۸۰ میلیون نفر درحال تولید هستیم نه یک قشر خاص. ما که فقط و فقط نباید قشر متدین و حزب اللهی و هیأتی را مخاطب قرار دهیم و برایشان تولید و محتوا کنیم. سرود عزیزم حسین را در داخل شهرستان‌ها حتی افرادی که اهل هیأت و مداحی هم نبودند، می‌خواندند و لذت می‌بردند. گسترش فضای دینی جامعه چیزی جز این است؟ فقط باید به قالب هیأت اکتفا کنیم و قرار نیست این فضا را توسعه دهیم؟
صیامی: بسیاری از مخاطبان هیأت‌ها کودکان هستند. اما نتیجه چنین رویکردی در سرود مداحی، تغییر ذائقه است.
محمدجواد توسلی دبیر پویش‌های مرکز موسیقی مأوا
توسلی: ما ذائقه را تغییر ندادیم، این ذائقه‌ای که شما می‌فرمایید، سال‌هاست در نسل دهه هشتادی و نودی تغییر کرده است. ذائقه بچه ۶ تا ۱۲ ساله این نیست که بنشیند یک ساعت منبر گوش دهد و دو ساعت روضه و سینه‌زنی کند، مگر اینکه بخش محدودی از دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها را در نظر بگیرید که از خانواده متدین و حزب اللهی هستند. من به شخصه آثار تولید شده در ۳ سال اخیر را که به لطف اهل بیت مورد استقبال این نسل هم قرار گرفته است، آثاری منطقی، خلاقانه، خوش فرم، متناسب با ذائقه نسل جدید و کم اشتباه می‌بینم. جریان سازی در این حوزه اتفاقی مبارک و هنرمندانه بود که خداروشکر رقم خورد و از این به بعد نیازمند دقت و نظارت بیشتری است.
اگر خانم مانتویی با حجاب نامناسب در تجمع ما آمد قشر خاکستری نیست، او سفید است
هدف غایی و نهایی تولیدات استودیویی و سرود مداحی شما جذب افراد است؟
صیامی: این تصور غلط است. چه کسی گفته است که جریان کار ما برای جذب است؟ اگر وظیفه دینی ما جذب است شخصیت مسلم بن عقیل که جزو مبنایی‌ترین شخصیت‌های ماست، ضد جذب بوده است؛ چون ۱۰ هزار نفر با او بیعت کردند، اما در شب واقعه همه او را تنها گذاشتند. اگر جذب اصلی‌ترین هدف بود، مسلم نمی‌توانست مانند عبیدالله پول و وعده دهد و مردم را حفظ کند؟ ما در حال تولید کار برای اهل بیت(ع) هستیم و مخاطب ما هم صرفاً افراد سفید هستند. اگر خانم مانتویی با حجاب نامناسب در تجمع ما آمد قشر خاکستری نیست، او سفید است زیرا دل در گرو اهل بیت دارد.
برای همین زمانی که نماهنگ دهه هشتادی‌ها منتشر شد نقد وارد کردیم که این اثر ذائقه مخاطب سفید ما را خراب می‌کند چون اصلاً خاکستری‌ها آن را نمی‌شنوند. این آثار بنیان فکری آنها را خراب می‌کند. زمانی که فرد مانتویی نوحه «چادرت را بتکان» می‌خواند و ما تحسین می‌کنیم. اما حالا یک خانم چادری هم می‌گوید پس می‌شود مانتویی بود و امام حسین دوست داشت. این تغییر ذائقه است.
همخوانی نماهنگ هدیه اسباب بازی در جشن 10 کیلومتری
ما در هر اثر با ارائه مفاهیم جدید، کودک را پله به پله جلو می‌بریم
حال که اعتقاد داریم ذائقه کودکان و نوجوانان ما خراب شده است، آیا در سیر این تولیدات تلاش کردید که این ذائقه را اصلاح کیند و کم کم خوراک فاخر به او دهید؟
توسلی: ما در اتاق فکرها روی این موضوعات کار می‌کنیم و تلاش داریم به مرور با نماهنگ‌ها و سرودها خط سیری در کودکان ایجاد کنیم. ما در نماهنگ عزیزم حسین ۱ یاد دادیم که زیارت امام حسین(ع) چیست و کودک را ترغیب به نقاشی از حرم کردیم. در نماهنگ عزیزم حسین ۲ به او یاد دادیم که می‌تواند مبلغ امام حسین(ع) شود. آنجا که خواند: «من یه دوستی دارم دلش میخواد با دوست من دوست بشه، دوست داره با خونواده تو مانوس بشه! الان همرام اومده تو رو نشونش بدم… تو نمیذاری که هیچکی اینجا مایوس بشه»
ما اول باید مخاطب را پای کار بیاوریم و بعد به مرور در هر کاری یک اتفاق جدید را رقم بزنیم. در عزیزم حسین ۱ گفتیم می‌توانید نقاشی بکشید. در عزیزم حسین ۲ گفتیم نقاشی‌ای که کشیدید رسیده دست امام حسین. ما درحال جلو بردن مفاهیم هستیم.
ما توانستیم وارد لیست پخش خانواده‌ها شویم
آیا شنیده شدن زیاد یک اثر در فضای مجازی و میان مردم ملاک خوب بودن آن است؟
صیامی: اگر برای ارزیابی آثار ۱۰ شاخصه برای موفقیت بنویسیم، دربرگیری شاخصه آخر آن است. بحث گفتمانی، بحث جدی‌ای است، ممکن است یک اثر به دلیل ریتم و موسیقی‌اش وایرال شود اما این ملاک خوب بودن اثر نیست. در این سال‌ها تولیدات خوب زیاد داشتیم اما کارهای ضعیف هم داشتیم و خود من به عنوان تولیدکننده اثر سرود مداحی اعتراف می‌کنم، کار ضعیف هم تولید کردم.
سرود مداحی یک قالب تازه است و جاهایی دچار اشتباه می‌شود و به پاپ تبدیل می‌شود. باید تعریف درستی برای آن داشته باشیم. مداح باید هویت خود را حفظ کند و اگر قرار است وارد کار سرود مداحی شود باید قوانینی را رعایت کند تا شأن خودش حفظ شود. ما در دوران آزمون و خطا هستیم و باید هم من سازنده و هم مداح به عنوان خواننده و هم شاعر نقدپذیر باشیم. البته از سوی دیگر هم منتقد باید مصلح باشد. برخی از نقدها آسیب زننده است و به جریان کار کمکی نمی‌کنند. فرد نقاد باید خوبی و اشکال را با هم ببیند، در این صورت از نقد او می‌توان بهره برد.
توسلی: من با آقای صیامی در این زمینه مخالفم. ما با کار سرود مداحی و برگزاری تجمعات برای هیأت و اهل بیت درحال یارگیری هستیم. در تمام تولیدات سعی کردیم به گونه‌ای محتوا و ملودی و محصول را ارائه دهیم که دربرگیری زیادی داشته باشد. برای ما «دربرگیری» واقعاً اولویت است و به دنبال آن هستیم که محصول ما شنیده شود البته نه به هر قیمت. اگر محصول ما مورد پسند طیف گسترده دهه هشتادی و نودی نباشد که فایده ندارد. اتفاق سختی کار اینجاست که مفاهیم به گونه‌ای در شعر و ملودی و تصویر و غیره بیاید که مخاطب هدف را درگیر کند.
معتقدم تا الآن به لطف اهل بیت(ع) خیلی موفق بودیم و حتی خیلی از خانواده‌ها و بچه‌هایی که مخاطب هیأت و مسجد نیستند و سال به سال هم به مسجد نمی‌روند، مخاطب آثار ما شدند. ما توانستیم وارد لیست پخش موسیقایی خانواده‌ها شویم تا در ماشین یا سایر فضاها آثار ما را برای بچه‌های خود پخش کنند. بسیار خانواده‌هایی که مخاطب هیأت و مسجد نیستند ولی به ما پیام می‌دهند که ذکر روی لب بچه های ما این آثار شده است. همین هفته پیش بود تعدادی کلاه چرمی به دفتر ما ارسال شده بود داخل جعبه کاغذ دست‌نویسی بود که روی آن نوشته شده بود: «من کارخانه دارم و بچه‌های من به هیچ وجه مخاطب مسجد و هیأت نبودند ولی حالا یک سالی است که عزیزم حسین و هدیه اسباب بازی و ... شده ورد زبانشان و من این هدایا را بابت قدردانی از شما ارسال کردم.» ما از این دست پیام‌ها و بازخوردها کم نداشتیم.
مجموعه‌ای برای نظارت بر تولید آثار موسیقایی آئینی شکل بگیرد
پیشنهاد شما به عنوان متولیان اصلی تولید سرود مداحی برای حفظ روند خوب این اثر و جلوگیری از انحراف آن چیست؟
صیامی: ما در این عرصه نیازمند ایجاد فضای گفتمانی هستیم. درحال حاضر با سه قشر مواجه هستیم. دسته اول مخالف هستند، دسته دیگر موافق هستند و دسته سوم بی‌نظر هستند. باید میان دو دسته اول گفتمان ایجاد کرد. خیلی از مسائل را نمی‌توان به قانون تبدیل کرد چون این فضا قانون‌پذیر نیست. این دو گروه باید باهم صحبت کنند و به یک گفتمان برسند و در نهایت تعهد اخلاقی هم برای رعایت آن بدهند.
باید این تعهد اخلاقی به گونه‌ای باشد که به هیأت آسیب نزند و شاهد پخش شدن این آثار موسیقایی در هیأت نباشیم که نمونه‌هایی از آن را هم دیدیم. از سوی دیگر هم می‌توان مجموعه‌ای برای نظارت بر آثار و ارائه مجوز ایجاد شود. در این مجموعه می‌توان افراد موثر و تولید کننده پای کار بیایند و آثار را قبل از انتشار ارزیابی کنند.
توسلی: من هم اتفاقاً موافقم با اینکه مجموعه‌ای برای نظارت بر آثار و ارائه مجوز راه اندازی شود. من با مجوزدار شدن موافقم ولی با اینکه چه کسانی بیایند و با سلایق شخصی خود مجوز بدهند یا ندهند، حرف دارم. ببینید من یک نکته مهمی را بگویم که در این خصوص ضروری است. ما از روز اولی که کار را شروع کردیم، از همان ابتدای کرونا و راه افتادن جشن‌های سرود خیابانی گرفته تا هیأت ماشینی که ماه رمضان در ایام کرونا در پارک ارم برگزار کردیم و حالا که طی این چند سال ایده‌هایی مثل عزیزم حسین و هدیه اسباب بازی و غیره را عملیاتی کردیم، تنها حامی ما مقام معظم رهبری بود.
همین پارسال ما شعر هدیه اسباب بازی را برای چند مداح جوان و پیشکسوت فرستادیم، هیچ‌کس حمایت نکرد و به ما گفتند در شأن ما نیست که در این حوزه فعالیت کنیم و کار را تخریب کردند. ولی بعد از تولید اثر و اجرای آن در میدان ولیعصر(عج) و جمع شدن ۲۰ هزار اسباب بازی، مقام معظم رهبری منت گذاشتند پیام دادند و تشکر و قدردانی کردند. حالا همان دوستانی که هیچ‌وقت از این جریان حمایت نکردند و همیشه منتقد بودند، راه افتاده‌اند مصاحبه می‌کنند و می‌خواهند مجوز چنین آثاری به دست آنها بیافتد. خب ما با این مخالفیم. آن‌هایی می‌توانند در این زمینه تصمیم‌گیر باشند و نظر بدهند که نیاز روز جامعه را درک کنند و مدام مانع‌تراشی نکنند.
ما طی سال‌های اخیر اتفاقات بزرگی در این حوزه رقم زدیم، در مناسبت‌های مختلف تولیداتی داشتیم که به خانه میلیون‌ها ایرانی نفوذ کرد و اثرات اجتماعی زیادی به همراه داشت. ولی از روز اول تا الان حتی یک بار نشد از سوی مجموعه‌های متولی هیأت دعوت شویم تا با ما صحبت کنند و ما را ببینند، حمایت پیشکش! حتی نشد یک بار حرف ما را بشنوند. همیشه هم در رسانه‌ها با لحن تحقیرآمیز ما را جوان خطاب کردند که جای گلایه دارد.
مجدد عرض می‌کنم ما هم موافقیم با اینکه مجموعه‌ای برای نظارت بر آثار و ارائه مجوز راه‌اندازی شود. ضمن اینکه حالا وضعیت جوری شده است که همه آمده‌اند و دارند سرود مداحی تولید می‌کنند. حتی مجموعه‌هایی که روزی ما را شدید نقد می‌کردند هم خود وارد تولید شدند بنابراین حالا که سکان این تولیدات دست هیچ‌کس نیست و همه تولیدکننده شده‌اند، ایجاد مرکزی برای نظارت بر تولیدات مداحی استودیویی و سرود مداحی می‌تواند اثرگذار باشد.
امیرحسین کسائی
نظر شما