امان قلیچ شاد مهر،  در پاسخ به قدس آنلاین  در خصوص چرایی  طولانی شدن و به نتیجه نرسیدن طرح آمایش و ساماندهی مراکز آموزش عالی و دانشگاه ها پس از گذشت ۸ سال از تصویب آن از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی و ابلاغ آن  توسط ریاست جمهوری وقت، گفت: توسعه کمی دانشگاه ها  به جای رشد کیفی آن ها  که به  خاطر پاسخگویی به نیاز انبوه متقاضیان ورود به دانشگاه ها و مراکز آموزشی عالی در در دهه های ۶۰، ۷۰ و ۸۰ شکل گرفته در کنار بحث کنکور جدی ترین چالش جامعه دانشگاهی و وزارت علوم محسوب می شود.

وی با اشاره به این که در دهه های قبل بر اساس شرایط موجود  و  بدون داشتن چشم انداز روشنی از توسعه علمی  اقدام به توسعه کمی موسسات آموزشی و دانشگاه ها کردیم به طوری که آمار آن ها به حدود ۲۹۰۰ واحد آموزشی در کشور رسید، افزود:  بدنبال رشد قارچ گونه مراکز آموزش عالی شورای عالی انقلاب فرهنگی اقدام به تصویب طرح ۸ ماده ای « آمایش و ساماندهی مراکزآموزش عالی  کرد که  در حال اجراست. در واقع بر اساس گزارش ها تا کنون دو مرحله آن یعنی « ساماندهی موسسات» و «مدیریت انسانی» اجرایی شده  به  طوری که  تعداد واحدها ی آموزشی از ۲۸۰۰  به حدود ۲هزار و ۱۰۰ مرکز رسیده و الان هم قرار است این رقم به ۴۰۰ دانشگاه برسد؛ اما این که چرا هنوز به  هنوز به نتیجه نریسیده بحث دیگری است.

شادمهر، با بیان این که سند آمایش و ساماندهی دانشگاه ها،  چراغ راه آموزش ما محسوب می شود، تصریح کرد: اما  این سند بدرستی تدوین و ترسیم نشده و به همین خاطر است که اجرای آن این همه به درازا  کشیده شد  و هنوز هم به نتیجه مورد نظر نرسید.

وی در همین زمینه افزود: سند آمایش آموزش عالی چشم اندازی برای توسعه علمی ندارد، همچنین مبتنی بر نیازهای جامعه  و تخصص گرایی نیست، بومی سازی نشده و ایده آل ها و آینده را چندان پیش بینی نکرده است. از سوی دیگر  هیچکدام از دانشگاه های ما اقتدار مالی یا اقتصادی و فرهنگی  ندارند. به همین دلیل دانشگاه ها از تجمیع شدن  هراس دارند .

وی در پاسخ به این که اگر سند آمایش آموزش عالی کشور مشکل دارد و  به همین خاطر ساماندهی  دانشگاه ها روند کندی دارند،  پس چرا وزارت علوم همچنان در صدد اجرای این برنامه است یا چندان  تلاش نمی کند که آنرا  را مورد اصلاح  قرار دهد؟ گفت:چون تصمیم گیرنده در این حوزه شورای عالی انقلاب فرهنگی است. یعنی برای رفع این مشکل باید شورای عالی انقلاب فرهنگی ورود کند. البته اگر این شورا به دانشگاه ها اختیار بدهد، این مراکز می توانند کار را پیش ببرند.  یعنی بر اساس نیازهای خود رشته علمی  ایجاد می کنند و...

وی درهمین زمینه در پاسخ به این که چرا مجلس شورای اسلامی برای رفع مشکل یاد شده ورود نمی کند؟ گفت: این انتقاد وارد است. قانونگذاری طبق قانون اساسی  در حیطه اختیارات مجلس شورای اسلامی  است. اما شما  نمک روی زخم  ما پاشیدید. یعنی ظاهراً جای مجلس شورای اسلامی با شورای عالی انقلاب فرهنگی  برای قانون گذاری عوض شده است. در واقع مجلس را در این حوزه دور زدند و کنار گذاشتند. این درحالیست که ما برای بحث آمایش  و حتی ساماندهی کنکور طرح های خوبی داریم اما  به جای این که سیاست گذاری ها  در مجلس تعیین شود از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی اتخاذ می شود.

وی در خصوص  ادعای بعضی کارشناسان آموزشی مبنی بر این که بعضی از نمایندگان مجلس در اجرای طرح آمایش  و ساماندهی دانشگاه ها مقاومت می کنند، هم گفت: اگر دانشگاه،  وزارت علوم و شورای عالی انقلاب فرهنگی  اصرار بر اجرای این طرح داشته باشند،  مقاومت نمایندگان در نتیجه تاثیرگذار نخواهد بود. یعنی اگر اراده  شورا ی عالی انقلاب و وزارت علوم بر اجرای طرح مذکور باشد آنوقت نگاهی به نظر نمایندگان حوزه های  انتخابیه  نمی کنند.  واقعیت این است که خود دانشگاه ها و وزارت علوم از تجمیع مراکز آموزش عالی و  رشته های  دانشگاهی هراس دارند. بنابراین برای اجرای مناسب  طرح یاد شده باید در وهله نخست هراس  وزارت علوم بشکند. در واقع ابتدا خود این وزارتخانه  برای انجام این کار  باید اقناع شود تا بتواند آنرا به خوبی پیاده کند.