به گزاش قدس آنلاین، «این همه هیئت بزرگ با بهترین مداحان و سخنرانان. فضای خانه ما که مناسب نیست. اصلا کسی می‌آید! واقعا لازم است ما هم هیئت بگیریم؟» شاید شما هم هربار که فکر روضه‌خانگی به سرتان افتاده، این همه دلیل پشت سر هم برایتان ردیف شده و دست آخر هم منصرف شده‌اید. اما به قول شما و این بهانه‌ها، واقعا چه لزومی دارد بین این همه هیئت شناخته شده که در هر محله‌ای جاخوش کرده. میان مراسم مسجد و حسینیه و تکیه‌ها ماهم چندشبی بیرق عزا به درخانه‌مان بزنیم و هیئت بگیریم؟
عنایت‌خاص امام حسین به روضه خانگی!
قبل از هرچیز شیرینی این روضههای کوچک خانگی را با عنایت بزرگی از امام حسین علیه‌السلام به جانتان بنشانیم و نشان‌تان دهیم صاحب این روضه‌ها تا چقدر حساب و کتابش دقیق است و حواسش به ما و شماست. آیت‌الله «احمد مجتهدی تهرانی» عالم ربّانی، سفارش زیادی به آنکه در خانه برای زن و فرزند و یا مادر و پدر خود روضه بخوانید داشتند. این استاد اخلاق درباره توصیه‌اش این طور می‌گفت:« زمانی یکی خواب دیده بود که امام حسین(ع) از قمر بنی‌هاشم(ع) می‌پرسند که روضه‌خوان‌ها چند نفر هستند؟ می‌خواهم صورتشان را ببینم. لیست را که به امام حسین(ع) می‌دهند، بعضی روضه‌خوان‌ها را قلم می‌زنند اما نام سیدعبدالهادی (شیرازی) که مرجع بود در لیست می‌ماند. کسی که این خواب را دیده است، تعجب می‌کند و نزد سیدعبدالهادی می‌رود و می‌گوید این خواب را دیده‌ام. شما روضه می‌خوانید؟
ایشان می‌فرماید: درست است. من کتاب و روایاتی در خصوص فضیلت گریاندن برای امام حسین(ع) می‌خواندم. روایت این بود: «مَن بَکی أَو أَبکی أَو تَباکی فی مُصیبهِ الحُسین وَجَبَت لَهُ الجَنَّه ؛ هرکس در مصیبت امام حسین بگرید یا بگریاند و یا (اگر گریه‌اش نیامد) خود را به حالت گریه بزند، بهشت بر او واجب می‌شود.» سیدعبدالهادی می‌گوید من این روایت را خواندم و پیش خود گفتم من چرا این کار را نکنم. هفته‌ای یک شب کتاب مقتل را دست می‌گرفتم و برای زن و بچه‌ام روضه می‌خواندم. آن‌ها گریه می‌کردند و من ثواب می‌بردم. ایشان فرمودند: معلوم که این کار من مورد قبول واقع شده است.»
هیچ چیز مثل روضه خانگی تربیت کننده نسل آینده نیست.
تربیت فرزندتان را بسپارید به روضه‌خانگی!
گرچه ما و نسل شیعه در مکتب امام حسین علیه‌السلام و پای همین هیئت‌ها بزرگ می‌شویم و شور و شعور حسینی را از همان کودکی به جان می‌کشیم اما این روضه‌خانگی است که صفر تا صد تربیت فرزندتان را به عهده می‌گیرد. روضه‌خانگی است که بچه‌ها را حسینی بار می‌آید و حسینی بودن‌شان را به نسل‌های آینده منتقل می‌کند. این که فرزند ما ببیند بنای دور هم جمع شدن ما در خانه به گناه و آلودگی نیست. بنا و بهانه ما امام حسین علیه‌السلام است برایش یک ارزش شیرین و ماندگار است ارزشی که زندگی‌اش را می‌سازد. اینکه بچه‌ها از کودکی با اهل بیت«ع» آشنا شوند تاثیر زیادی بر آینده و مسیری که انتخاب می‌کنند دارد. اگر بچه‌ها از اول در خانه امام حسین علیه‌السلام بزرگ شوند تا آخر عمر تربیت یافته مکتب اهل‌بیت«ع» خواهند بود.
حجت‌السلام علیرضا پناهیان می‌گوید:«هیچ چیز مثل روضه خانگی تربیت کننده نسل آینده نیست. آن طور که شخصیت بچه‌ها در روضه خانگی شکل می‌گیرد جای دیگری شکل نمی‌گیرد. هنوز بعد از چهل سالی که از جمهوری اسلامی گذشته این روش سنتی روضههای خانگی کماکان یکی از موثر ترین روش های تربیت نفوس، تزکیه جان‌ها، تعالی ایمان و معرفت مردم ماست. هیچ وقت نمی‌خواهم نقصی بر این جمعیت‌های بزرگ و آثار و برکات هیئت‌های بزرگ وارد کنم اما به هیچ وجه این مجالس تاثیرشان به اندازه یک روضه خانگی نیست. به این دلیل که وقتی این حرکت‌ها در خانه انجام می‌گیرد. بچه‌ها آن را جدی‌تر می‌گیرند. خدمت اهالی خانه برای روضه‌ها مخصوصا بانوان برای بچه‌ها سازنده است. فرزندان محبت و خدمت به اهل‌بیت را آنجا یاد می‌گیرند. این کودک با تمام هوشیاری این صحنه‌های خدمت را ثبت می‌کند. مادر چای می‌برد، خانه را تمیز می‌کند. نشسته و عزاداری می‌کند. همه این تصاویر را کودک ثبت می‌کند. نمی‌شود که روضه خانگی نگرفت. امام باقر علیه السلام به تکرار سفارش فرمودند و امام صادق به کسی که در بصره بوده و نمی‌توانسته به کربلا برود می‌گوید در خانه خودت برای حسین ما گریه می‌کنی و جزئیات کربلا را ذکر می‌کنی؟!»
خانه‌ای که در آن روضه خوانده شود. ملائکه وارد آن می‌شوند
قفل‌های سرسخت زندگی و این کلید طلایی!
بخشی از وصیت‌نامه «آیت الله قاضی» همین سفارش به روضه‌خانگی است و تاثیر گره‌گشایی آن. این استاد اخلاق پس از تاکید بر نماز اول وقت و واجبات می‌فرماید:«در مستحبات تعزیه‌داری و زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) مسامحه ننمایید و روضه هفتگی ولو دو سه نفر باشد، اسباب گشایش امور است و اگر از اول عمر تا آخرش در خدمات آن بزرگوار از تعزیت و زیارت و غیرهما به جا بیاورید، هرگز حق آن بزرگوار ادا نمی‌شود.»
روضه‌خانگی جز آن نوری که وارد زندگی و خانه‌هایمان می‌کند و قفل‌های سرسخت زندگی را می‌شکاند. جز آنکه کلاس اخلاق است برای خانواده‌مان. فرصتی است برای همدلی. همین دور هم جمع شدن‌های ساده، بسیاری از گرفتاری‌های زندگی امروز را حل می‌کند. این روضه‌ها غیر از آن نور معنوی همیشه باعث شده‌اند این عاشقان اهل‌بیت علیه‌السلام میان صحبت‌هایشان مشکلات مالی، معنوی، خانوادگی کسی را برطرف کنند و یا تجربه و توصیه‌های بسیار مفیدی را در تربیت فرزند، روابط خانوادگی، همسرداری و... در اختیار هم بگذارند. از طرفی حجت‌الاسلام فرحزاد می‌گوید:« خانه‌ای که در آن روضه خوانده شود. ملائکه وارد آن می‌شوند و شیاطین از آن دور می‌شوند.»
روضه‌خانگی فقط مخصوص محرم نیست
خانه کوچک و برکت بزرگ!
اگر هنوز بهانه‌ها قرار است از فیض روضه‌خانگی محروم‌تان کند. اگر حرف‌تان این است که خانه کوچک است و فضایی برای برگزاری مراسم ندارید باید بگوییم. همین خانه‌های کوچکی که در آن مراسم عزای اهل‌بیت برپا می‌شود. برکت‌های بزرگ به همراه دارد. مرحوم «علامه طهرانی» در نجف، در منزل کوچکی که داشت هر هفته برای مادر و مادربزرگ خود روضه می‌خواند و بعد با چای پذیرایی می‌کرد. وی معتقد بود این چای از مجلس روضه متبرک شده و مورد عنایت است و خوردن دارد. ایشان می‌گفت مجلس ذکر و یاد ائمه علیهم‌السلام بسیار مهم است و برگزاری آن در خانه‌ای که زندگی می‌کنید بسیار مطلوب و با برکت است و انسان نباید به شرکت کردن در مجالس روضه در بیرون از خانه قناعت بورزد.
روضه را تک جنسیتی نکنید
روضه‌خانگی فقط مخصوص محرم نیست اما از همین محرم شروع کنید و چراغ روضه را در خانه‌تان روشن کنید. اگر ساکن آپارتمان هستید سعی کنید. مراسم را طوری مدیریت کنید که مزاحم همسایه‌ها نشوید. تقویم را بردارید و برای هر ماه یک یا چند روز را برای روضه‌خانگی‌تان مشخص کنید. حتی می‌توانید با هم‌فکری فامیل روضه دوره‌ای داشته باشید و هر هفته یکی از اقوام مجلس عزا را در خانه به پا کند. بهانه‌ها را کنار بزنید. اگر خانه کوچکی دارید. مهمان‌های کمتری دعوت کنید اما روضه را تک جنسیتی نکنید. با برگزار روضه خانوادگی هم بستر رشد را برای اهالی خانه خودتان هم دیگر خانواده‌ها مهیا کنید.
پایان پیام/
نظر شما