من و شما و پدرانمان همین‌قدر به یاد داریم که دانشمندان، به جای رفتن دنبال اکسیر و این جور چیزها، بیشتربه فکر کشف راه‌هایی برای سالم و بهتر زندگی کردن بوده و هستند و دستاورد بزرگشان مثلاً این است که میانگین عمر انسان امروزی را چند سال بالاتر ببرند.
امان از شکم!
البته پیشینیان ما به‌خصوص دانشمندان و حکیمان، اگرچه خیلی‌هایشان در سودای اکسیر و کشف راز طول عمر بودند، اما از این نکته هم غافل نبودند که قدم نخست و کلید اصلی طول عمر، به بدن انسان و چه‌بخوریم و چه‌نخوریم‌هایش مربوط می‌شود. نمونه‌اش را هم می‌توانید در آموزه‌های دینی و فرهنگی خود ما ایرانی‌ها و تأکید بر میانه‌روی در همه امور به‌خصوص اعتدال در « خوردن» پیدا کنید. از آیه قرآنی: «بخورید و بیاشامید اما اسراف نکنید» بگیرید تا احادیث و روایاتی که شکم و معده انسان را سرمنشأ بیشتر دردها و بیماری‌ها می‌داند و اعتدال در خوردن، پرهیز از خوراکی‌های مضر و عادت‌های درست تغذیه را رمز سلامتی و طول عمر معرفی می‌کند.
امروزه خدا را شکر، به لطف تلاش‌های علمی انسان و قابلیت‌های فضای مجازی شما می‌توانید با صرف کمی وقت، صدها مطلب و توصیه علمی درباره چه بخوریم و چه نخوریم، رژیم‌های غذایی سالم، تأثیر پرخوری یا کم‌خوری بر سلامت و حتی رابطه طول عمر با خوردن و نخوردن و خوش‌خوراک بودن پیدا کنید.
کم‌خوردن یا نخوردن؟
حدود ۳۵ سال پیش در آمریکا، دانشمندان دانشگاه «ویسکونسین» مطالعه‌ای درباره تأثیر تغذیه و پرخوری بر طول عمر و پیری زودرس آغاز کردند. در این آزمایش تعداد زیادی از میمون‌های بزرگسال به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول می‌توانستند هرچقدر دلشان می‌خواهد غذا بخورند، ولی برای گروه دوم یک رژیم غذایی با ۳۰درصد کالری کمتر،همراه با ویتامین‌ها و مواد معدنی محدود شده در نظر گرفته شد. سال ۱۳۸۸ نتایج و تصاویر این پژوهش در مجله «ساینس» منتشر شد. ۶۳درصد از میمون‌هایی که در گروه رژیم غذایی کنترل شده قرار داشتند، سرحال و قبراق، زنده ماندند. اما در گروه اول ۴۵درصد از میمون‌هایی که هروقت، هرچه دلشان خواسته بود خورده بودند، زنده ماندند. تصاویر منتشر شده نیز نشان می‌داد ویژگی‌های ظاهری و بدنی دو گروه از حیث پیری و جوانی بسیار با هم متفاوت است و میمون‌های گروه دوم بسیار جوان‌تر به نظر می‌رسند.
همین هفته پیش خبرگزاری‌ها به نقل از «اکونومیست» نتایج سلسله پژوهش‌هایی را که از سال۱۹۹۱ آغاز شده و بیشتراز ۲۰ سال ادامه یافته بود، منتشر کردند. مثلاً تحقیقات اولیه انجام شده توسط «روی والفورد» استاد آسیب‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌داد محدود کردن غذای حیوانات می‌تواند به طور قابل توجهی طول عمر آنان را افزایش دهد. پژوهش‌های بعدی روی انسان‌ها انجام شد و بسیاری از نتایج آن شبیه آزمایش‌هایی بود که روی حیوانات انجام شده بود. خلاصه اینکه آموزه‌های دینی خودمان بی‌دلیل نگفته‌اند: «وقتی کاملاً گرسنه شدی غذا بخور و پیش از سیر شدن کامل دست از خوردن بکش». برای طول عمر بیشتر نباید به مقوله «خوردن» فقط به عنوان یک نیاز یا لذت و یا عادت روزمره زندگی نگاه کنیم. حواسمان باشد که خوش‌خوراک بودن فقط به معنی نازک خوری و یا خوردن هرچه میلمان می‌کشد و دوست داریم نیست. همچنان که معنی اعتدال در خوردن، خیلی کم خوردن و بی‌خاصیت‌خوری نیست.
خبرنگار: مجید تربت‌زاده
نظر شما