به گزارش قدس آنلاین، انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و فراگیرترین مدارس سینمایی جهان و مهم‌ترین متولی حوزه فیلم کوتاه کشور، به منظور شناسایی و معرفی آثار کوتاه برگزیده در سطح ملی و بین‌المللی، جریان‌سازی و رقابت سازنده بین فیلمسازان و ارج نهادن به خلاقیت سینماگران جوان، «چهلمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران» را در دو بخش ملی و بین‌الملل از ۲۷ مهر لغایت ۲ آبان ۱۴۰۲ برگزار می‌کند. سیاوش چراغی‌پور؛ بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، در فضای سینمای کوتاه ایران در سال‌های اخیر حضور چشم‌گیری داشته است. او در این سال‌ها حدود ۴۸ فیلم کوتاه بازی کرده و امسال هم از ابتدای سال تاکنون در نزدیک به ۶ پروژه فیلم کوتاه نقش داشته است. در ادامه گفت‌وگوی ما با این بازیگر توانمند در خصوص وضعیت فیلم کوتاه و جریان‌سازی این جشنواره بخوانید.
در ابتدا از علاقه‌تان به فیلم کوتاه بگویید.
علاقه من به فیلم کوتاه از کانون پرورش فکری کودکان شکل گرفت زیرا از لحاظ موضوعی و ساختاری جذابیت داشتند و از گذشته تا زمان حال فعالیت خود را در این حوزه ادامه داده‌ام. قطعاً برای من که بازیگر هستم، در هر نقشی با تجربه و چالش‌هایی روبه‌رو می‌شوم. در حوزه فیلم کوتاه نقش‌های متفاوت‌تر و با جسارت بالاتری به من پیشنهاد می‌شود و این موضوع برای من هیجان‌انگیز است زیرا با وجود اینکه تمام تلاش خود را برای ساخت یک کاراکتر جدید می‌کنم و از جوانان ایده می‌گیرم، در یک چالش آزمون و خطا نیز قرار می‌گیرم و خود را می‌سنجم. نسل جدید فیلم‌سازی پر از شجاعت، شهامت و ایده‌های نو هستند، آن‌ها محافظه‌کارانه عمل نمی‌کنند و این روحیه ناترس بودن آن‌ها به من انگیزه و انرژی می‌دهد. من در انتخاب فیلم‌نامه بسیار حساس هستم و آن‌ها را با وسواس انتخاب می‌کنم و زمانی که نقشی را می‌پذیرم، از همه وجودم برای بهتر شدن آن نقش مایه می‌گذارم.
تأثیر جشنواره فیلم کوتاه بر جریان این نوع فیلم را چطور ارزیابی می‌کنید؟
هر جشنواره‌ای خاصیت خودش را دارد و طبیعتاً فرصتی برای تشویق نسل جوان به وجود می‌آید تا انگیزه کافی را بدست آورند و کار کنند. پس از گذشت سالیان زیاد، توقع و انتظارم از متولیان برگزارکننده جشنواره که عموماً انجمن جشنواره فیلم کوتاه تهران محسوب می‌شود، خیلی بیشتر شده اما متأسفانه ما هنوز درگیر مسائل ابتدایی جشنواره هستیم.
اگر قرار بر این باشد که جشنواره‌های ما با جشنواره‌های جهانی برابری کند، باید شرایط ویژه‌تری را مهیا و از مسائل سطحی مانند سانسور، محدودیت موضوع و... عبور کنیم و اساساً از دید و منظر تخصصی و کارشناسانه باید به مسائل نگاه کرد. جشنواره‌ها نباید صرفاً برای پر کردن آمار و ارقام بعضی از نهادها و سازمان‌ها باشد بلکه باید برای رسیدگی به مسائل جوانان و حل مشکلات آنان (دادن امتیازهای مالی، فرصت سرمایه‌گذاری) برگزار شود.
چه پیشنهادهایی دارید برای اکران‌های عمومی فیلم‌های کوتاه که از دایره جشنواره‌ها خارج شود؟
به تازگی موقعیت و محفل‌هایی در تهران و دیگر مراکز استان‌ها به نام پاتوق‌های فیلم کوتاه به وجود آمده که بسیار مفید هستند. ما باید مانند گذشته یک یا چند سینما را به پخش فیلم کوتاه اختصاص دهیم زیرا این اتفاق، هم دلگرمی برای سازندگان جوان فیلم کوتاه است و هم از طریق گیشه می‌توان سود اقتصادی کوچکی را به سازندگان برگرداند و از همه مهم‌تر، نسل جوان را با قالب فیلم کوتاه بیشتر آشنا می‌کند.
ما همچنین می‌توانیم به کمک آموزش و پرورش سانس‌هایی از فیلم کوتاه را برای نوجوانان دختر و پسر نمایش دهیم یا دانشجویان را به سینما دعوت کنیم. ما باید حوزه فعالیتمان در فیلم کوتاه را وسیع‌تر کنیم و به آن‌ها استمرار ببخشیم تا بتوانیم سینمای خلاق‌تری در حوزه فیلم کوتاه داشته باشیم.
در حال حاضر فیلم‌های کوتاه در سینمای ایران چه جایگاهی دارند؟
جایگاه فیلم‌های کوتاه نه تنها در ایران بلکه در سراسر دنیا قابل بررسی است. ما فیلم‌های کوتاه درخشانی در جشنواره‌های خارجی داریم که نسبت به فیلم‌های بلند، برتر هستند و در نوبت ورود به اسکار هستند. بر اساس آماری که بنده در دست دارم بسیاری از کمپانی‌های خارجی پس از تماشای آثار سازندگان کشورمان حاضر به حضور در کنار آنان به عنوان تهیه‌کننده بودند و این حرکت بی‌نظیری برای کشور ماست. تا می‌توانیم باید به سازندگان این حوزه کمک کنیم تا اعتبارشان عمیق‌تر و بهتر شود.
برگزاری جشنواره‌ها بر گرایش استعدادهای جوان به سمت فیلم‌سازی چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟
اگر تعداد کمی از جوان‌ها هم در آینده به عنوان کارگردان به جامعه هنری اضافه شوند، جشنواره‌ها رسالت خود را انجام داده‌اند. پس از برگزاری هر جشنواره‌ای باید نقاط قوت و ضعف به درستی شناسایی شود و برای بهتر اجرا شدنش تلاش کنند.
دبیران را باید براساس علم و تجربه آن‌ها انتخاب کنند؛ اگر دبیری کار کرد و عملکردش مورد تأیید اهالی سینما بود، او را تعویض نکنند و اجازه دهند تجربه‌هایش را به سرانجام برساند. در زمان برگزاری جشنواره‌ها تمام شهرها را باید در اختیار این رویداد قرار داد تا همگان فرصت شرکت را داشته باشند. برگزارکنندگان جشنواره‌ها در کدام سال از سینماگران شاخص و جوان دعوت کرده‌اند تا از آنان درباره نقاط قوت و ضعف جشنواره سال قبلی نظر بپرسند؟ در کجا ایده و نظرات این جوانان را اعمال کرده‌اند؟ ما باید نشست‌های مختلف برگزار کنیم و شنونده نظرات کارشناسانه فیلمسازان جوان باشیم.
آیا پیش‌بینی دریافت جایزه در این جشنواره را دارید؟
حقیقتاً در زمان انتخاب نقش‌هایم هیچ وقت به جایزه آن فکر نکرده‌ام. مهم‌ترین مسئله این است که محبوبیت خود را در میان نسل جوان فیلم‌سازی دارم و اعتمادی که آن‌ها نسبت به من دارند، از هر جایزه‌ای برایم ارزشمندتر است. خیلی‌ها معتقدند من پدر فیلم کوتاه ایران هستم و نگاه پدرانه به فیلم‌های کوتاه دارم و همه هدف من هم این است که تلاش کنم تا فرزندانم در کار خود موفق شوند. امسال به دلیل اینکه شرایط جامعه و سیاست مدیران در ارتباط با انتخاب فیلم‌ها و پذیرش قابل پیش‌بینی نیست، در ارتباط با برگزیده شدن فیلم‌ها ایده‌ای ندارم و باید برای مشخص شدن نتیجه آن صبر کرد.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
در حال حاضر پروژه سینمایی ندارم اما در اکران‌های اخیر، در فیلم «ملاقات خصوصی» ساخته امید شمس حضور داشتم و یکی از کاراکترهای اصلی قصه بودم و با وجود شرایط اکران سختی که این فیلم داشت، به لطف خدا جایگاه خودش را در میان مردم پیدا کرد و دیده شد. در سینمای هنر و تجربه هم فیلمی به نام «قطع فوری» به کارگردانی مریم بحرالعلومی داشتم که از پرفروش‌ترین فیلم‌های هنر و تجربه شد.
تأثیر جشنواره فیلم کوتاه بر جریان این نوع فیلم را چطور ارزیابی می‌کنید؟
هر جشنواره‌ای خاصیت خودش را دارد و طبیعتاً فرصتی برای تشویق نسل جوان به وجود می‌آید تا انگیزه کافی را بدست آورند و کار کنند. پس از گذشت سالیان زیاد، توقع و انتظارم از متولیان برگزارکننده جشنواره که عموماً انجمن جشنواره فیلم کوتاه تهران محسوب می‌شود، خیلی بیشتر شده اما متأسفانه ما هنوز درگیر مسائل ابتدایی جشنواره هستیم.
اگر قرار بر این باشد که جشنواره‌های ما با جشنواره‌های جهانی برابری کند، باید شرایط ویژه‌تری را مهیا و از مسائل سطحی مانند سانسور، محدودیت موضوع و... عبور کنیم و اساساً از دید و منظر تخصصی و کارشناسانه باید به مسائل نگاه کرد. جشنواره‌ها نباید صرفاً برای پر کردن آمار و ارقام بعضی از نهادها و سازمان‌ها باشد بلکه باید برای رسیدگی به مسائل جوانان و حل مشکلات آنان (دادن امتیازهای مالی، فرصت سرمایه‌گذاری) برگزار شود.
چه پیشنهادهایی دارید برای اکران‌های عمومی فیلم‌های کوتاه که از دایره جشنواره‌ها خارج شود؟
به تازگی موقعیت و محفل‌هایی در تهران و دیگر مراکز استان‌ها به نام پاتوق‌های فیلم کوتاه به وجود آمده که بسیار مفید هستند. ما باید مانند گذشته یک یا چند سینما را به پخش فیلم کوتاه اختصاص دهیم زیرا این اتفاق، هم دلگرمی برای سازندگان جوان فیلم کوتاه است و هم از طریق گیشه می‌توان سود اقتصادی کوچکی را به سازندگان برگرداند و از همه مهم‌تر، نسل جوان را با قالب فیلم کوتاه بیشتر آشنا می‌کند.
ما همچنین می‌توانیم به کمک آموزش و پرورش سانس‌هایی از فیلم کوتاه را برای نوجوانان دختر و پسر نمایش دهیم یا دانشجویان را به سینما دعوت کنیم. ما باید حوزه فعالیتمان در فیلم کوتاه را وسیع‌تر کنیم و به آن‌ها استمرار ببخشیم تا بتوانیم سینمای خلاق‌تری در حوزه فیلم کوتاه داشته باشیم.
در حال حاضر فیلم‌های کوتاه در سینمای ایران چه جایگاهی دارند؟
جایگاه فیلم‌های کوتاه نه تنها در ایران بلکه در سراسر دنیا قابل بررسی است. ما فیلم‌های کوتاه درخشانی در جشنواره‌های خارجی داریم که نسبت به فیلم‌های بلند، برتر هستند و در نوبت ورود به اسکار هستند. بر اساس آماری که بنده در دست دارم بسیاری از کمپانی‌های خارجی پس از تماشای آثار سازندگان کشورمان حاضر به حضور در کنار آنان به عنوان تهیه‌کننده بودند و این حرکت بی‌نظیری برای کشور ماست. تا می‌توانیم باید به سازندگان این حوزه کمک کنیم تا اعتبارشان عمیق‌تر و بهتر شود.
برگزاری جشنواره‌ها بر گرایش استعدادهای جوان به سمت فیلم‌سازی چه تأثیری می‌تواند داشته باشد؟
اگر تعداد کمی از جوان‌ها هم در آینده به عنوان کارگردان به جامعه هنری اضافه شوند، جشنواره‌ها رسالت خود را انجام داده‌اند. پس از برگزاری هر جشنواره‌ای باید نقاط قوت و ضعف به درستی شناسایی شود و برای بهتر اجرا شدنش تلاش کنند.
دبیران را باید براساس علم و تجربه آن‌ها انتخاب کنند؛ اگر دبیری کار کرد و عملکردش مورد تأیید اهالی سینما بود، او را تعویض نکنند و اجازه دهند تجربه‌هایش را به سرانجام برساند. در زمان برگزاری جشنواره‌ها تمام شهرها را باید در اختیار این رویداد قرار داد تا همگان فرصت شرکت را داشته باشند. برگزارکنندگان جشنواره‌ها در کدام سال از سینماگران شاخص و جوان دعوت کرده‌اند تا از آنان درباره نقاط قوت و ضعف جشنواره سال قبلی نظر بپرسند؟ در کجا ایده و نظرات این جوانان را اعمال کرده‌اند؟ ما باید نشست‌های مختلف برگزار کنیم و شنونده نظرات کارشناسانه فیلمسازان جوان باشیم.
آیا پیش‌بینی دریافت جایزه در این جشنواره را دارید؟
حقیقتاً در زمان انتخاب نقش‌هایم هیچ وقت به جایزه آن فکر نکرده‌ام. مهم‌ترین مسئله این است که محبوبیت خود را در میان نسل جوان فیلم‌سازی دارم و اعتمادی که آن‌ها نسبت به من دارند، از هر جایزه‌ای برایم ارزشمندتر است. خیلی‌ها معتقدند من پدر فیلم کوتاه ایران هستم و نگاه پدرانه به فیلم‌های کوتاه دارم و همه هدف من هم این است که تلاش کنم تا فرزندانم در کار خود موفق شوند. امسال به دلیل اینکه شرایط جامعه و سیاست مدیران در ارتباط با انتخاب فیلم‌ها و پذیرش قابل پیش‌بینی نیست، در ارتباط با برگزیده شدن فیلم‌ها ایده‌ای ندارم و باید برای مشخص شدن نتیجه آن صبر کرد.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
در حال حاضر پروژه سینمایی ندارم اما در اکران‌های اخیر، در فیلم «ملاقات خصوصی» ساخته امید شمس حضور داشتم و یکی از کاراکترهای اصلی قصه بودم و با وجود شرایط اکران سختی که این فیلم داشت، به لطف خدا جایگاه خودش را در میان مردم پیدا کرد و دیده شد. در سینمای هنر و تجربه هم فیلمی به نام «قطع فوری» به کارگردانی مریم بحرالعلومی داشتم که از پرفروش‌ترین فیلم‌های هنر و تجربه شد.
نظر شما