فائزه مجردیان خبرنگار تحریریه جوان قدس: سیاست کشور ما به گونه ای است که همیشه سعی بر این داشته که از طلاق جلوگیری کند یا موارد آن را محدود و به حداقل برساند. زیرا فرایند طلاق، پیامد های فردی و اجتماعی برای زوجین، جامعه و علی الخصوص برای فرزندان آن ها دارد، چرا که کودکان به عنوان ضعیف ترین و اصلی ترین قربانی این وضعیت بیش از هرکس در معرض آسیب های ناشی از این پدیده نامطلوب قرار میگیرند.

روان شناسان حوزه کودک نیز، ریشه بسیاری از عقده ها، ترس ها و زمینه بروز بعضی از اختلالات رفتاری، روحی و روانی فرزندان طلاق را، حاصل جدا شدن والدین از هم میدانند.

در نتیجه هم در قانون اساسی و هم در شرع، همیشه بر حفظ قداست خانواده و استواری روابط خانوادگی بر پایه حقوق و اخلاق، تاکیید شده است. چرا که کشمکش ها و اختلافات ناشی از طلاق، سبب تشدید آسیب های وارده میشود. تکلیف حضانت فرزندان، یکی از مهم ترین تنش های بعد از طلاق است.

ممانعت از ملاقات با فرزند

تامیین نیاز های عاطفی و روانی کودکان، بسته به وجود پدر و مادر است. نبود هر یک از والدین ممکن است آسیب های جچبران ناپذیری را به کودک وارد کند. بنابراین زمانی که حضانت فرزند به یکی از والدین سپرده میشود، به معنای محروم شدن دیگری از ملاقات با فرزندش نیست.

قانون مدنی در این خصوص بیان میکند که اگر در صورت طلاق یا به هر جهت دیگر، پدر و مادر کودک در یک منزل سکونت نداشته باشند؛ پدر یا مادری که حضانت فرزندش با او نمیباشد، حق ملاقات دارد.

علاوه بر آن، زمان و مکان و سایر موارد باید به صورت توافقی میان والدین تعین شود  و در صورتی که توافقی صورت نگیرد، به دادگاه مراجعه میکنند تا دادگاه در این خصوص اقدام کند.

دادگاه به هیچ عنوان نمیتواند یکی از والدین را از ملاقات محروم کند. همچنین برای جلوگیری از برخی چالش های ممکن و حفظ حق ملاقات، پدر و یا مادری که حضانت فرزند بر عهده آن است، نمی تواند فرزند را از محل حضانت خارج کند؛ مگر اینکه از دادگاه اجازه بگیرد.

بنابراین  حضانت، یکسری وظایف و تعهدی را  برای والدین ایجاد میکند گه در صورت سرپیچی از آن، مطابق قانون با عواقبی مثل پرداخت جزای نقدی و یا حتی بازداشت روبرو میشوند.

یک باور حقوقی نادرست!

حضانت و سرپرستی فرزندان در وهله ی اول با والدین آن ها میباشد و در صورت فوت یکی از آن ها، به عهده ی دیگری است. یعنی در صورتی که کودکی پدر خود را از دست بدهد، حضانت با مادر وی است نه خوانواده پدری!

حضانت فرزندان توسط جد پدری زمانی مطرح است که هیچ یک از والدین در قید حیات نبوده و یا صلاحیت نگهداری از فرزندانشان  را نداشته باشند. ذهنیتی که برخی از سریال های صدا و سیما، در این خصوص برای عموم ایجاد کرده، یک ذهنیت اشتباه و نادرست است.