به گزارش قدس آنلاین، یکی از ویژگی‌های فوتبال در سطح ملی و در تمام دنیا این است که انتشار هر لیست دعوت شدگان، توسط هر مربی، برای هر کشور با هر سطح از افتخارات یا توقعات هواداران، همیشه منتقدانی دارد.
فرقی نمی‌کند که شما زیدان باشید یا مارادونا، گواردیولا باشید یا مورینیو، اگر مربی یک تیم ملی باشید فرقی نمی‌کند که برزیل باشد یا بورکینافاسو، هر لیستی در هر زمانی همیشه مخالفانی دارد. آنقدر در مورد این مسئله صحبت شده که نیازی به تکرار مکررات نیست. اینکه در فوتبال سلیقه مربیان قابل احترام است و هر مربی با توجه به افکار و تاکتیک‌های مد نظر خود و با توجه به مسابقه‌ای که در پیش دارد، ابزار یعنی بازیکن را انتخاب می‌کند. همه این اصل را پذیرفته‌اند و از آن طرف مربیان هم پذیرفته‌اند که در این شغل با چنین چالشی روبرو هستند. فوتبال محبوب‌ترین ورزش دنیاست همه به خود حق اظهار نظر می‌دهند.
معمولاً مردم عادی از روی علاقه به ستاره‌ها حرف می‌زنند. آنها کاری به رقبای بعدی، امکانات فعلی و افکار مربی ندارند، حتی حاضر به شنیدن میزان آمادگی ستاره محبوب خود نیز نیستند و فقط می‌خواهند که او باشد و تمام!
اما چنین رفتاری از طرف کارشناسان پسندیده نیست. آنها باید با استدلال و منطق همه جوانب را لحاظ و در نهایت نظر بدهند. معمولا برای کارشناسان مسیر برعکس هواداران است و آنها بابت غیبت یک بازیکن خیلی سر و صدا نمی‌کنند و بیشتر به حضور یک نفر گیر می‌دهند تا غیبت بازیکن مد نظر خود را یادآوری کرده باشند!
این لیست اسامی اعلام شده توسط امیر قلعه‌نویی به اردوی تیم ملی است و قرار است بازیکنان سپاهان و پرسپولیس پس از مسابقه امشب معرفی شوند؛ سید حسین حسینی، شجاع خلیل‌زاده، سید مجید حسینی، محمدامین حزباوی، صادق محرمی، احسان حاج صفی، میلاد محمدی، روزبه چشمی، علی کریمی، سعید عزت‌اللهی، احمد نوراللهی، امید ابراهیمی، محمد محبی، علیرضا جهانبخش، مهرداد محمدی، مهدی طارمی، سامان قدوس، سردار آزمون، کریم انصاری‌فرد و سعید سحرخیزان
از دو روز قبل که رسانه‌ها با روش‌های مرسوم خود این لیست را فهمیده بودند، زوم همه کارشناسان روی نام امید ابراهیمی بود! بازیکنی که کی روش لیست تیم ملی به جام جهانی را به خاطر او خالی گذاشت و پس از مصدومیت در سن ۳۷ سالگی هنوز تیمی برای بازی ندارد.
هر کدام این دلایل برای زیر سوال بردن انتخاب قلعه‌نویی کافیست اما یک چیز را همه قبول دارند؛ آن اینکه در فوتبال اسم‌ها یا شناسنامه‌ها بازی نمی‌کنند. چه بسیار بازیکنان نامداری که در همین فوتبال خودمان در ۲۷ سالگی به پایان راه حرفه‌ای رسیدند و چه بسیار امثال کریس رونالدو که در ۳۹ سالگی هنوز می‌درخشند. در فوتبال این آمادگی جسمانی، حضور ذهن و روحیه است که ملاک ادامه مسیر بازیکن را به دست مربی می‌دهد. پپه در ۴۰ سالگی هفته قبل در لیگ قهرمانان گل زد و هنوز برای تیم ملی پرتغال بازی می‌کند.
وقتی کشورهای صاحب فوتبال با داشتن ده‌ها استعداد نامدار چنین می‌کنند، پس ما دیگر نباید قصاص قبل از جنایت کنیم. امید ابراهیمی اگر آماده باشد، بازیکن کارآمدی است و به درد تیم ملی می‌خورد. او در همین تیم ملی مصدوم شد و طبیعیست که تیم نداشته باشد اما میزان آمادگیش را چه کسی می‌داند؟
در تمام دنیا مربیان در چنین مواردی بازیکن را دعوت می‌کنند تا از نزدیک شرایط او را ببینند. بازیکنی مثل امید ابراهیمی با آن سابقه درخشان ملی این حق را دارد که خود را در معرض محک مربیان قرار دهد و این میسر نمی‌شد مگر با دعوت از او، بخصوص که در تیم ملی مصدوم شد و اخلاقا هم باید برای بازگشت به او این فرصت داده می‌شد.
پس چه اتفاقی افتاده که این همه روی نام امید ابراهیمی موضع‌گیری می‌شود؟ در همین لیست سعید سحرخیزان هم هست، جوانی در ابتدای راه که در لیگ امسال خوش درخشیده اما آیا تضمینی هست که او هم بتواند به درد تیم ملی بخورد؟
حتی برای نامدارانی چون «سردار آزمون» یا «مهدی طارمی» هم هیچ تضمینی وجود ندارد. بهترین کار همین است که مربیان آنها را در اردوهای مختلف دعوت و از نزدیک محک بزنند. سطح آمادگی جسمانی کیفیت کار آنها در تاکتیک‌های خود را مقابل رقبای مختلف ببینند و بسنجند.
دعوت از یک بازیکن به اردوی تیم ملی پایان دنیا نیست، تضمینی برای آینده او هم نیست....
نظر شما