با فشار دادن یک دکمه «ماشین خودکشی» را روشن می‌کنید، گاز نیتروژن شما را گیج می‌کند و به کمای عمیق فرو می‌روید و فقط«پس از ۳۰ ثانیه از دنیا می‌روید». ماشین خودکشی به نام سارکو با این روش قرار است به زودی در اختیار افرادی قرار داده شود که قصد خودکشی در کشور «سوییس» را دارند..

سوییس در حالی «بالاترین رتبه خودکشی برنامه ریزی شده» یا اتانازی را در دنیا دارد که بر اساس تحلیل مجله خبری- تحلیلی U.S. News & World Report و براساس شاخص‌های صلح و رفاه «بهترین کشور دنیا برای زندگی» معرفی شده است.

در سوییس بنگاه‌ها و مراکز مشاوره‌ خودکشی با برنامه وجود دارد که به متقاضیان پیشنهاد می‌دهد که چطور و کجا خودشان را بکشند. پیرزنان و پیرمردان، افراد دارای بیماری‌ صعب الاعلاج و معلولیت یا افرادی که دچار بیماری‌های روحی و پوچ گرایی در زندگی هستند و دیگر نمی‌خواهند زنده بمانند به سوییس می‌آیند تا به زندگی‌شان پایان دهند. سوییس را به عنوان «قطب گردشگری خودکشی» در دنیا می‌شناسند و «دستیار و مشاور خودکشی» یکی از مشاغل پردرآمد در این کشور است.

آمارهایی که دو سال قبل منتشر شد، نشان می‌داد بیشتر از ۲۵ درصد خودکشی‌های مشاوره‌ای که در سوئیس اتفاق می‌افتد، مربوط به افراد غیر سوییسی است و ۷۵ درصد این اتانازی توسط ساکنان این کشور انجام می‌شود.

جالب آنکه بخش قابل توجه از «درآمد گردشگری سوییس» از سفر توریست‌هایی تأمین می‌شود که برای استفاده از خدمات مشاوره‌ای خودکشی به این کشور سفر می‌کنند. برای مثال «کلینیک خودکشی دیگنیتاس» یکی از پرطرفدارترین کلینیک‌های خودکشی است که فراهم کردن مقدمات یک خودکشی در آن «۲۵هزار دلار» هزینه دارد.

در مورد دلایل خودکشی کتاب‌ها و مقالات بسیاری نوشته شده است که همه در یک محور اتفاق نظر دارند و آن «کمرنگ بودن پایبندی به ارزش‌های معنوی» در فرد است.فراتحلیلی که در زمینه مطالعات مذهبی و سلامت روانی انجام شده می‌گوید در ٤٧ درصد مطالعات، رابطه‌ای مثبت میان مذهب و سلامت روانی وجود دارد. آمارهای قابل توجه پایگاه خبری world population هم نشان می‌دهد که بسیاری از کشورهای بحران زده مسلمان در جهان، «نرخ خودکشی پایین‌تری» نسبت به کشورهای پیشرفته و صنعتی دارند؛ برای مثال افغانستان دارای نرخ ۴.۷و سوریه فقط ۱.۹خودکشی در ۱۰۰هزار نفر است؛ با این حال کشوری مانند سوئیس با نرخ ۱۷.۲در رتبه ۱۸ از لحاظ میزان خودکشی قرار دارد.

(آمار خودکشی در کشورهای مختلف بر اساس آمار  world population )

سال هاست اتانازی محل اختلاف بسیاری از جامعه شناسان و روانشناسان در کشورهای مختلف است. روانشناس مهدی مسلمی فر می‌گوید از نظر موافقان اتانازی، فردی که روح و جسم خودش را در عذاب می‌بیند مختار است که برای ادامه حیات یا پایانش به تنهایی تصمیم بگیرد. موافقان اتانازی تاکید دارند که مرگ با حفظ عزت انسانی با ارزش‌تر از زندگی است که فرد در تک تک نفس هایش به دیگران محتاج باشد.

اما جامعه‌شناس مجید ابهری می‌گوید عقیده مشترک بسیاری از ملل و مذاهب مختلف از جمله مسیحیت، اسلام و یهودیت این است که زندگی، هدیه خداوند است. باید با تمام توان در حفاظت آن کوشید و بیماری و سختی‌های آن جزئی از زندگی و سرنوشت آدمی است که باید به‌طور طبیعی طی شود.

از نگاهی دیگر موافقان اتانازی معتقدند لازمه حفظ‌شان و ارزش فرد احترام به انتخاب‌های خودخواسته اوست. بیماران همیشه از اینکه تحت فشار درد و رنج و بیماری هستند ناراحت نیستند، بلکه از اینکه می‌دانند زندگی آنها رو به اتمام است و خود را باری بر دوش دیگران می‌دانند آزرده خاطر می‌شوند.

اما در مقابل این نظر، مخالفان اتانازی تاکید دارند که احترام به استقلال بیمار برای تصدیق اتانازی کافی نیست. فرزاد محمودیان عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز می‌گوید چگونه می‌توان ضمانت کرد افراد متقاضی اتانازی دارای صلاحیت تصمیم‌گیری هستند؟ چرا که گزارش‌های پزشکی از اوضاع روحی بیماران در حال مرگ نشان می‌دهد که برخی روزها بیماران آرزو دارند بمیرند و روز دیگر آرزو می‌کنند که مقاومت خود را در برابر بیماری‌ها ادامه دهند.

مریم حاجی عبدالباقی، دکترای علوم قرآنی ایمان به خدا و باورقلبی به اینکه او هیچ گاه تو را تنها نمی‌گذارد مهم‌ترین راهکار در پیشگیری از اتانازی می‌داند و می گوید اینکه در شرایط سخت زندگی می‌توانی از خدا بخواهی که به دادت برسد و مرهم دردهایت شود و با این حساب، افراد باایمان دست به خودکشی نمی‌زنند.تجربه به ما ثابت کرده که افراد باایمان و مثبت اندیش، چطور با آرامش زندگی می‌کنند و لذت می‌برند.